Konrad Szaciłowski

---

Życiorys

Działalność naukowa

W roku 1995 Konrad Szaciłowski ukończył studia magisterskie na Wydziale Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pięć lat później, w 2000 roku, zdobył tytuł doktora nauk chemicznych na podstawie pracy zatytułowanej „Nowe aspekty procesów zachodzących w układzie [Fe(CN)5NO] – tiol”, której promotorką była znana w dziedzinie chemii Zofia Stasicka. W kolejnych latach, w 2008 roku, uzyskał doktorat habilitowany, a w 2015 roku został profesorem nauk chemicznych.

Jego obszary zainteresowań obejmują szeroki wachlarz zagadnień, w tym chemię nieorganiczną, fotochemię, biochemię oraz elektronikę. W szczególności koncentruje się na styku nauk chemicznych z teorią informacji i elektroniką. Szaciłowski wyróżnia się także jako twórca nowatorskiej dziedziny infochemii, która łączy elementy chemii, inżynierii materiałowej i zaawansowanej elektroniki.

W swoim życiu zawodowym odbył staż badawczy na Wayne State University w Detroit oraz na Uniwersytecie w Erlangen. Po 2000 roku pracował w Zakładzie Chemii Nieorganicznej na Wydziale Chemii UJ. W 2008 roku przeniósł się do Akademii Górniczo-Hutniczej (AGH), gdzie rozpoczął pracę w Katedrze Fizykochemii i Metalurgii Metali Nieżelaznych. Obecnie, według stanu na maj 2024 roku, pełni funkcję profesora w Akademickim Centrum Materiałów i Nanotechnologii AGH.

Jako autor lub współautor opublikował ponad sto prac badawczych w recenzowanych czasopismach naukowych. Wśród jego podopiecznych znajduje się siedmioro doktorów, w tym Przemysław Kwolek.

Prowokacja naukowa

W latach 2023–2024 Konrad Szaciłowski skupił się na kontrowersyjnej działalności naukowej, publikując trzy artykuły z zakresu teologii katolickiej. Te prace były świadomie konstruowane w sposób, który budził poważne zastrzeżenia zarówno ify warsztatowe, jak i merytoryczne. Mimo tych wątpliwości, teksty te przeszły proces recenzji i zostały opublikowane w uznanych czasopismach naukowych, takich jak „Filumenistyczne hobby Jana Pawła II” we „Wschodnim Roczniku Humanistycznym” (przyznane 100 punktów) oraz „Rola katolickich rozgłośni radiowych w kształtowaniu postaw moralnych młodzieży” w „Fides Ratio et Patria Studia Toruńskie”, a także „God’s Omnipotence Versus the Pauli Principle. Philosophical and Scientific Inquiry into the Limits of Divine Power and the Fundamental Nature of Reality. Part 1” (pol. „Boska wszechmoc a reguła Pauliego. Filozoficzny i naukowy wgląd w granice boskiej mocy i fundamentalną naturę rzeczywistości. Część 1”) w „Roczniku Teologii Katolickiej” (za 200 pkt).

Co więcej, w dwóch z tych artykułów współautorem został przedstawiony nieistniejący muzykolog z Turkmenistanu, Kapela Abdulayeva Pilakę. Dotychczasowe szacunki wskazują, że publikacje związane z nazwiskiem Pilaki przyciągnęły w sumie 660 punktów.

Szaciłowski ujawnia, że publikacje te powstały z jego osobistych zainteresowań oraz z wątpliwości wobec aktualnego systemu punktowania prac naukowych. Wyraził chęć ukazania niedoskonałości tych procedur, podkreślając, że nie zgłaszał tych prac do dorobku AGH oraz nie wpływały one na ewaluację dyscyplin w tej uczelni. Zaznaczył, że jego intencje nie zmierzały do ataku na środowiska katolickie. Spośród artykułów dotyczących różnych dziedzin naukowych, tylko w trzech przypadkach jego prace zostały zaakceptowane do publikacji, natomiast pozostałe zostały odrzucone.

Interesującym aspektem jego działalności jest fakt, że ta kontrowersyjna akcja przyciągnęła znacznie większą uwagę i dotarła do szerszej grupy odbiorców niż jego wcześniejsze artykuły związane z chemią. Redakcja „Wschodniego Rocznika Humanistycznego” stanowczo skrytykowała postawę profesora Szaciłowskiego, natomiast władze AGH miały inne zdanie, uznając ją za cenną.

---

Oceń: Konrad Szaciłowski

---