Stanisław Dominik Kleczewski

---

Życiorys

Stanisław Dominik Kleczewski przyszedł na świat w roku 1714, chociaż dokładna data jego urodzin pozostaje nieznana. Był synem Stanisława oraz Teresy. W wieku osiemnastu lat, tj. w roku 1732, związał swoje życie z zakonem reformatów, co było dla niego kluczowym krokiem w duchowej drodze.

Po upływie sześciu lat, w 1738 roku, miał zaszczyt otrzymać święcenia kapłańskie w Lwowie. Z biegiem lat, od 1746 roku, przynależał do nowo utworzonej ruskiej kustodii zakonu, a od roku 1763 znany był jako członek prowincji. Jego kariera duchowna rozwijała się dynamicznie, bowiem w latach 1755–1758 pełnił rolę kustosza, a w latach 1772–1775 zajmował stanowisko prowincjała.

W roku 1752 sprawował funkcję wizytatora generalnego w prowincji wielkopolskiej, a dziewięć lat później, w 1771 roku, objął wizytację prowincji małopolskiej. Stanisław Dominik Kleczewski zmarł w wieku 62 lat, 7 maja 1776 roku, w Krzemieńcu, pozostawiając po sobie znaczący wkład w życie religijne i duchowe regionu.

Twórczość

Stanisław Dominik Kleczewski pozostawił po sobie szereg wartościowych dzieł, które w znaczący sposób wpłynęły na myśl społeczną i religijną swojej epoki. Jego publikacje obejmują zarówno refleksje teologiczne, jak i zagadnienia językowe oraz historyczne.

• – „Socius viatorum Deus T. O. M. per brevia colloquia ad modum mediationum itinerantibus adiunctus…” opublikowane w Lwowie w 1755 roku; polski przekład „Rozmyślania tygodniowe w codziennych rozmowach Boga z człowiekiem zamknięte” powstał i został wydany przez Piotra Potockiego w Lwowie w 1760 roku,
• – „Institutiones politico-religiosae”, które przedstawiają zasady zachowania religijnego młodzieży, brak miejsca wydania z 1758 roku, z kolejnym wydaniem w Lwowie z 1759 roku, dedykowane J.K. Jabłonowskiemu,
• – „Dysertacja, albo mowa o Pismach żydowskich i Talmudzie” napisana podczas publicznej debaty przeciwko talmudzistom w Lwowie w 1759 roku,
• – „Kalendarz seraficzny”, w którym znajdują się biografie szacownych sług boskich zakonu Świętego Franciszka Reformatów Polskich wydany w Lwowie w 1760 roku,
• – „O początku, dawności, odmianach i wydoskonaleniu języka polskiego” opublikowane w Lwowie w 1767 roku; fragmenty tej pracy zostały przedrukowane przez Z. Florczaka oraz L. Pszczołowską w „Ludzie Oświecenia o języku i stylu” t. 1, Wrocław 1958, gdzie dzieło dedykowane jest I. Krasickiemu,
• – „Sarmatia Europaea mox post diluvium universale inhabitata” będące fragmentem traktatu dotyczącego potopu, opublikowane w Lwowie w 1769 roku, dedykowane A. S. Młodziejowskiemu,
• – „Soliloquium octiduanum tempore annui recessus” dostosowane do praktyk religijnych Braci Zakonu w Poczajowie w 1771 roku, z kolejnym wydaniem w Kłodzku w 1778 roku,
• – „Prima elementa philosophiae rationalis et experimentalis” czyli podstawy filozofii racjonalnej, zsyntetyzowane dla potrzeb Scholasticorum Regularium, wydane w Lwowie w 1772 roku,
• – „Lechus historiae Polonae restitutus” wydany w Ołomuńcu w 1774 roku, dedykowane J.A. Jabłonowskiemu,
• – „Stanislai Kleczewski Itinerarium Romanum”, znane również jako „Podróż Rzymska” z 1750 roku, opracowane w 2016 roku przez M. Chachaja oraz B. Roka, ukazało się w Krakowie i Wrocławiu jako część serii „Peregrinationes Sarmatarum”, vol. V.

Każde z wymienionych dzieł odzwierciedla bogactwo intelektualne i duchowe, które Kleczewski wniósł do kultury polskiej, stając się istotną postacią swojego czasu.

---

Oceń: Stanisław Dominik Kleczewski

---