Barbara Skucińska

---

Życiorys

Barbara Skucińska urodziła się w rodzinie, w której jej ojciec pełnił funkcję oficera Wojska Polskiego. W czasie II wojny światowej angażowała się w działania konspiracyjne w ramach harcerstwa, co świadczy o jej silnym poczuciu patriotyzmu i determinacji. W związku z pochodzeniem oraz brakiem przynależności do organizacji młodzieżowej, na studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego została przyjęta dopiero w grudniu 1949 roku, uzyskując tytuł inżyniera. Jej droga do magisterium rozpoczęła się w 1953 roku, kiedy to została skierowana na roczną praktykę do Stacji Hodowli Roślin w Polanowicach. W 1955 roku obroniła pracę magisterską, w której badała właściwości słomy różnych odmian pszenicy jarej pod kątem ich skłonności do wylegania, a działalność naukowa odbyła się już w nowo ustanowionej Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie.

Po zakończeniu studiów w 1955 roku Barbara rozpoczęła pracę jako asystentka w Katedrze Szczegółowej Uprawy Roślin, która w 1957 roku przekształciła się w Katedrę Hodowli Roślin i Nasiennictwa. W 1964 roku uzyskała stopień doktora, na podstawie dysertacji napisanej pod okiem Tadeusza Ruebenbauera, dotyczącej metod anatomicznych w ocenie odporności zbóż na wyleganie. W tym samym roku awansowała na adiunktkę, a w 1965 roku była inicjatorką powstania pracowni roślinnych kultur in vitro. W 1973 roku uzyskała habilitację w dziedzinie hodowli roślin, przedstawiając pracę na temat genetycznego zróżnicowania skłonności do tworzenia tkanki kalusowej w przykładu kilku gatunków z rodzaju Nicotiana.

W 1974 roku awansowała na stanowisko docentki, a w 1975 roku objęła funkcję wicedyrektora Instytutu. W 1980 roku została dyrektorką, sprawując tę rolę aż do przejścia na emeryturę w 2000 roku. W międzyczasie, w 1980 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego w dziedzinie nauk rolniczych, a dziesięć lat później tytuł profesora zwyczajnego. Do jej zasług należy również pełnienie funkcji rektorki Akademii Rolniczej w Krakowie w latach 1990–1993.

Badania Barbary Skucińskiej obejmowały różnorodne zagadnienia, jak: doskonalenie metod hodowli roślin, ocena materiałów hodowlanych pod kątem ich odporności na wyleganie, wprowadzenie nowoczesnych metod biotechnologicznych, a także indukcja androgenezy w kulturach pylników i mikrospor. Do jej osiągnięć należy wprowadzenie nowoczesnych metod haploidyzacji w polskiej hodowli tytoniu, rzepaku i jęczmienia. Wypromowała dwóch doktorów oraz była współautorką wielu ważnych publikacji, w tym pierwszego polskiego akademickiego podręcznika biotechnologii roślin, zatytułowanego „Biotechnologia roślin” z 2001 roku oraz „Przewodnika do ćwiczeń z roślin kultur in vitro” z 2008 roku.

Barbara Skucińska aktywnie uczestniczyła w życiu naukowym i społecznym, będąc członkinią wielu organizacji, takich jak NSZZ „Solidarność” (od 1980 roku), International Association for Plant Tissue Culture and Biotechnology (IAPTC&B), Polskie Towarzystwo Genetyczne, oraz była członkinią-założycielką Polskiego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych, Polskiego Klubu Ekologicznego, i Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin Polskiej Akademii Nauk (1990–1992) oraz Sekcji Biologicznych Podstaw Produkcji Roślinnej Komitetu Badań Naukowych (1995–1997).

Odznaczenia i wyróżnienia

Barbara Skucińska została uhonorowana wieloma znaczącymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jej wkład w rozwój i edukację. Oto kluczowe wyróżnienia, które otrzymała:

• złoty Krzyż Zasługi w 1976 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski w 1989 roku,
• medal Komisji Edukacji Narodowej w 1997 roku,
• nagrody ministra oraz rektora Akademii Rolniczej w Krakowie.

Życie prywatne

Barbara Skucińska, będąc żoną Andrzeja, wychowała trójkę dzieci. Wśród nich są: Andrzej, który przyszedł na świat w 1959 roku, Jerzy, urodzony w 1965 roku, oraz Anna, której narodziny miały miejsce w 1968 roku.

---

Oceń: Barbara Skucińska

---