Tadeusz Hanuszek

---

Życiorys

Tadeusz Hanuszek był synem Błażeja oraz Anieli z domu Żmuda. Wykształcenie rozpoczął przed wybuchem II wojny światowej, gdy ukończył I klasę Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego. W trakcie okupacji niemieckiej pracował jako magazynier, a także ukończył Liceum Administracyjno-Handlowe, funkcjonujące wówczas jako Handelsfachschule. W 1942 roku przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a od lutego 1942 aktywnie włączył się w działalność konspiracyjną, pełniąc funkcję kierownika technicznego Obwodu Polska-Południe.

Do momentu swojego aresztowania w kwietniu 1943 roku redagował wydawnictwo obwodu, które nosiło nazwę „Trybuna Ludowa”. Po aresztowaniu trafił początkowo do Montelupich, a następnie został przewieziony do obozów koncentracyjnych, takich jak Auschwitz, Mauthausen oraz Mauthausen-Gusen II. Po zakończeniu wojny, w czerwcu 1945, powrócił do Polski i do wiosny 1946 roku przeszedł rehabilitację zdrowotną.

W 1948 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) i brał udział w kampanii wyborczej do Sejmu. W lipcu tego samego roku uczestniczył w Prezydium Kongresu Jedności Młodzieży, który odbył się we Wrocławiu i na którym zawiązano Związek Młodzieży Polskiej. 27 października 1952 roku uzyskał dyplom magistra filozofii na Wydziale Społeczno-Administracyjnym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych w Krakowie.

Po zakończeniu studiów rozpoczął pracę w Krakowskiej Fabryce Konfekcyjnej, gdzie objął stanowisko kierownika personalnego. W latach 1951–1956 przez szereg lat pracował jako adiunkt oraz zastępca profesora, kierując Katedrą Podstaw Marksizmu-Leninizmu na Wydziale Odlewnictwa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH). Od 1956 do lipca 1958 roku był zatrudniony w Bibliotece Głównej AGH.

W sierpniu 1958 roku rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ), przechodząc przez szereg funkcji. Od sierpnia 1962 do września 1966 roku był I sekretarzem ds. prasy i kultury w Ambasadzie w Berlinie, gdzie jednocześnie pełnił rolę członka egzekutywy podstawowej organizacji partyjnej PZPR oraz sekretarza oddziałowej organizacji partyjnej. Od października 1966 do początku 1968 roku pracował jako starszy radca ds. kontaktów z Niemiecką Republiką Demokratyczną w Departamencie I MSZ, a następnie został wicedyrektorem Departamentu Prasy i Informacji w MSZ, będąc jednocześnie członkiem Komitetu Zakładowego PZPR przy MSZ.

W latach 1969-1975 zasiadał na stanowisku ambasadora w Węgierskiej Republice Ludowej. W późniejszych latach zainteresował się tłumaczeniem z języka rosyjskiego. W 1955 roku został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej.

Publikacje książkowe

Wśród wielu osiągnięć Tadeusza Hanuszka, jego wkład w tłumaczenie istotnych dzieł naukowych zasługuje na szczególne uznanie. Oto lista wybranych publikacji, w których pełnił rolę tłumacza:

• N.M.N.M. Kejzerow, M.P.M.P. Lebiediew, G.W.G.W. Malcew (red.), Partia komunistyczna w systemie politycznym społeczeństwa socjalistycznego, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 194, OCLC 749203364,
• Wiktor G.W.G. Afanasjew, Rola informacji w procesie sterowania społeczeństwem, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 419,
• Wiktor G.W.G. Afanasjew, Człowiek a proces zarządzania społeczeństwem, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1980, s. 404, ISBN 83-01-00699-4,
• Lilia F.L.F. Szewcowa, Partie sojusznicze w systemie politycznym krajów socjalistycznych, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982, s. 242, ISBN 83-01-03870-5,
• Georgij H.G.H. Szachnazarow, Fiasko futurologii, Tadeusz Hanuszek (tłum.), Warszawa: Książka i Wiedza, 1986, s. 372, ISBN 83-05-11572-0.

Jego prace tłumaczeniowe nie tylko przyczyniły się do rozpowszechnienia wiedzy, ale również umożliwiły polskim czytelnikom zapoznanie się z zagadnieniami społecznymi i politycznymi przedstawionymi w tych dziełach.

---

Oceń: Tadeusz Hanuszek

---