Witold Zakrzewski (prawnik)

---

Życiorys

Witold Zakrzewski urodził się jako syn Tadeusza Zakrzewskiego oraz Marii, z domu, Jadwigi Baranieckiej, córki Mariana Baranieckiego. Był także bratem Jana oraz wnukiem Wincentego Zakrzewskiego. Jego edukację rozpoczął w V Liceum Ogólnokształcącym im. Augusta Witkowskiego w Krakowie, a następnie jesienią 1937 roku zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, równocześnie studiując w krakowskiej Wyższej Szkole Handlowej.

W trakcie swojej edukacji, jako plutonowy podchorąży, ukończył szkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego, osiągając 28 czerwca 1938 roku lokatę 2/75. W czasie wojny obronnej w 1939 roku, służąc w 5 Dywizji Artylerii, wykazał się odwagą, co zaowocowało odznaczeniem Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Po wojnie, Witold Zakrzewski był jednym z inicjatorów oraz pierwszych studentów tajnego nauczania na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1945 roku.

W latach 1941–1945 pracował w Radzie Głównej Opiekuńczej w Krakowie, a po wojnie rozpoczął aplikację sądową. Jako asystent-wolontariusz podjął pracę na reaktywowanym Wydziale Prawa UJ. Stopień doktora uzyskał w 1946 roku, a jako stypendysta Ministerstwa Oświaty zdobył także Diploma in Administrative Law and Practice na Uniwersytecie Edynburskim. W 1948 roku powrócił do Krakowa, na stałe związując się z Wydziałem Prawa UJ, szczególnie z Katedrą Prawa Państwowego pod kierownictwem prof. Konstantego Grzybowskiego.

W 1956 roku zajmował stanowisko docenta, a następnie, w 1964 roku, profesorem nadzwyczajnym, a w 1974 roku profesorem zwyczajnym. Witold Zakrzewski pełnił również funkcję dyrektora Instytutu Nauk Politycznych oraz kierownika Katedry Prawa Państwowego. Był ekspertem w dziedzinie prawa państwowego oraz konstytucyjnego, autorując niemal dwieście opracowań naukowych, w tym monografie takie jak Działalność prawotwórcza w świetle teorii niemieckiej (Kraków 1959) oraz Ustawa i delegacja ustawodawcza w Anglii (Kraków 1960) i Zakres przedmiotowy i formy działalności prawotwórczej (Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1979). Jego praca wychowawcza zaowocowała licznym gronem przyszłych profesorów i doktorów habilitowanych w prawie państwowym i konstytucyjnym.

Zakrzewski angażował się także w działalność społeczną, na przykład w Związku Nauczycielstwa Polskiego. Zasiadał jako bezpartyjny radny Miejskiej, a następnie Wojewódzkiej Rady Narodowej. W latach 1980–1989 był bezpartyjnym posłem na Sejm PRL VIII i IX kadencji, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Spraw Ustawodawczych oraz był członkiem Rady Legislacyjnej. Po wyborach na drugą kadencję w 1985 roku, jego aktywność znacznie osłabła przez problemy zdrowotne, które towarzyszyły mu w ostatnich latach życia.

Witold Zakrzewski spoczywa na cmentarzu Rakowickim w rodzinnym grobie (pas 46 płd.). W 1953 roku poślubił Helenę Słowińską (z d. Maciejewska), z którą doczekał się syna Jakuba, urodzonego w 1957 roku.

Odznaczenia

Weldowane szeregi wyróżnień Witolda Zakrzewskiego obejmują różnorodne odznaczenia, które świadczą o jego zaangażowaniu i zasługach.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Order Sztandaru Pracy I klasy (1982),
• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1985),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej,
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”,
• Medal 30-lecia Polski Ludowej.

---

Oceń: Witold Zakrzewski (prawnik)

---