Władysław Zdunik

---

Życiorys

Władysław Zdunik urodził się jako syn Pawła oraz Józefy z Wolskich. Po zakończeniu nauki w warszawskim gimnazjum, w dniu 7 maja 1915 roku związał swoje życie z armią austriacką, w której służył w szeregach 13 pułku piechoty. W dniu 1 marca 1917 roku postanowił dołączyć do Legionów Polskich, walcząc w składzie 2 pułku ułanów. Jego kariera wojskowa kontynuowała się od 1 stycznia 1918 roku, kiedy to rozpoczął kurs obserwatorów lotniczych w Flieger-Offiziersschule w Wiener Neustadt. Po uzyskaniu odpowiednich kwalifikacji, walczył na froncie włoskim, dowodzony przez kpt. Augusta Menczaka, w ramach 7. Fliegerkompanie.

W dniu 1 listopada 1918 roku brał udział w obronie Lwowa. Początkowo przydzielono go do 1 kompanii robotniczej, a później do 4 pułku piechoty. 10 stycznia 1919 roku, przeniesiony na Stację Lotniczą w Ławicy, zajął stanowisko oficera technicznego w nowo formowanej 2 Wielkopolskiej Eskadrze Lotniczej. W lutym tego samego roku wyruszył na front w towarzystwie swojej jednostki, a w lipcu 1919 roku zdobył awans na podporucznika. W dniu 1 sierpnia 1919 roku rozpoczął szkolenie w szkole pilotów w Warszawie.

Zgodnie z dekretem L. 2664 z dnia 18 lutego 1921 roku, zatwierdzono jego stopień porucznika, który nabył z dniem 1 kwietnia 1920 roku z armii austro-węgierskiej. Już 1 maja 1920 roku powrócił do służby na froncie, odgrywając znaczącą rolę w walkach, które miały miejsce od 15 do 20 sierpnia 1920 roku podczas bitwy pod Nasielskiem, Pułtuskiem oraz Płockiem. Jego działania przyczyniły się do efektywniejszej obrony, gdyż zrealizował wiele szturmowych lotów, atakując bolszewicką piechotę z niskiej wysokości.

W okolicach Nasielska, pod silnym ostrzałem z ziemi, zniszczył kolumnę transportującą amunicję dla wroga. W rejonie Płocka przymusił jedną z baterii sowieckich do zaprzestania ostrzelania polskich pozycji, stawiając jednocześnie pole ostrzału ognia zaporowego. Dnia 19-20 sierpnia 1920 roku, w trakcie walk pod Płockiem, dostrzegł gniazdo ckm, które atakowało polską piechotę, co pozwoliło mu na przeprowadzenie skutecznych ataków, zmuszających nieprzyjaciela do przerwania ostrzału. Na początku października 1920 roku został odznaczony tytułem pilota za służbę w lotnictwie.

Od początku listopada 1920 roku, przebywał ze swoją eskadrą w Bydgoszczy, a od lutego 1921 roku był instruktorem w tamtejszej szkole pilotów. W maju tegoż roku rozpoczął służbę w 12 Eskadrze Wywiadowczej, przenosząc się następnie do Centralnych Zakładów Lotniczych w dniach od 20 marca 1922 do 1 marca 1923 roku. Potem trafił do 2 pułku lotniczego, gdzie został przydzielony do Lotnictwa Morskiego, a od końca kwietnia 1924 roku do Morskiego Dyonu Lotniczego. W grudniu 1924 roku uzyskał awans na kapitana wraz z ustalonym starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku, zajmując 20. lokatę w korpusie oficerów aeronautyki.

W wrześniu 1927 roku przeniesiono go do kadry oficerów lotnictwa, a równocześnie otrzymał przydział do Centralnych Składów Lotniczych. W 1928 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim, a w listopadzie tego samego roku został przeniesiony z CSL do 4 pułku lotniczego. Wkrótce potem znowu trafił do kadry oficerów lotnictwa, pozyskując jednocześnie przydział do Wojskowych Zakładów Zaopatrzenia Aeronautyki. Pracował także w Departamencie Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych jako szef wydziału zakupów. W dniu 30 czerwca 1934 roku przeszedł w stan spoczynku.

Gdy nastał sierpień 1939 roku, został zmobilizowany, a po wybuchu II wojny światowej brał udział w obronie kraju. Po zakończeniu kampanii wrześniowej udał się do Wielkiej Brytanii, gdzie otrzymał numer służbowy RAF P-0366. Zmarł 11 lipca 1985 roku w Padiham, gdzie został pochowany na lokalnym cmentarzu.

Ordery i odznaczenia

Władysław Zdunik, wybitny żołnierz i pilota, odznaczony był licznymi medalami i odznaczeniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę jego wyróżnień:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 430, przyznany 8 kwietnia 1921,
• Krzyż Walecznych,
• Medal Lotniczy,
• Medal Niepodległości, przyznany 9 listopada 1932,
• Polowa Odznaka Pilota,
• Krzyż Kawalerski Orderu Lwa Białego, nadany przez Czechosłowację,
• Francuska Odznaka Pilota, nadana w 1929 roku,
• Włoska Odznaka Pilota.

---

Oceń: Władysław Zdunik

---