Antoni Hendel

Wojsko i służby mundurowe

Antoni Hendel, postać historyczna, urodził się prawdopodobnie w 1786 roku, jego chrzest datowany jest na 3 czerwca 1786 roku, odbył się w kościele św. Krzyża w Krakowie. Był synem Piotra oraz Barbary z Łakomskich, co wskazuje na jego korzenie w długiej tradycji rodzinnej.

Hendel zyskał uznanie jako major w wojsku polskim i zapisał się w historii jako odznaczony Orderem Virtuti Militari, co jest najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce przyznawanym za wymienną odwagę w trakcie działań wojennych.

Jego życie zawodowe związane było z ważnymi wydarzeniami historycznymi, które kształtowały losy Polski w XIX wieku, a jego śmierć miała miejsce 20 października 1839 roku w Luboli.

Życiorys

Antoni Hendel miał niezwykle interesującą karierę wojskową, która zaczęła się 14 kwietnia 1807 roku, gdy przyjął służbę w 5 kompanii szwoleżerów. W ciągu kolejnych lat awansował, zyskując różne stopnie wojskowe. Dnia 1 sierpnia 1808 roku został mianowany wachmistrzem, a 17 lutego 1811 roku awansował na podporucznika sztabu. Po przeniesieniu do 7 Pułku Szwolożerów-Lansjerów, nie podjął jednak służby.

Jego kariera wojskowa postępowała. 6 kwietnia 1811 roku był już porucznikiem i służył w 7 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów, a następnie osiągnął stopień kapitana, uczestnicząc w kampaniach wojennych w latach 1808–1814. W 1815 roku został przeniesiony na reformę, a następnie brał udział w powstaniu listopadowym, pełniąc funkcję kapitana oraz adiutanta sztabu korpusu jazdy. 21 marca 1831 roku awansował na majora i został adiutantem polowym generała Umińskiego.

Hendel był również odznaczany za swoje zasługi. Otrzymał Krzyż Kawalerski Legii Honorowej 17 stycznia 1814 roku oraz Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (nr 1204) 25 maja 1831 roku.

W życiu prywatnym Antoni Hendel ożenił się z Barbarą z Rydzyńskich, herbu Wierzbna. Z tego związku miał dwie córki, Hortensję i Olimpię, oraz dwóch synów, którzy zmarli w dzieciństwie. Po jego śmierci 20 października 1839 roku, spoczął na cmentarzu parafialnym w Brodni, pozostawiając po sobie ślad w historii regionu. Był również dziedzicem Tarchalina i Luboli.

Przypisy

  1. 54/732/0/-/41: Akta urodzeń, małżeństw i zgonów, „Archiwum Państwowe w Poznaniu, Oddział w Koninie”, 23.10.1839 r.

Oceń: Antoni Hendel

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:17