Edward Klemens Antoni Reymann, urodzony 23 listopada 1870 roku w Krakowie, był znaną postacią w historii Polski, odgrywając kluczową rolę jako pułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Choć szczegóły dotyczące jego życia po zakończeniu kariery wojskowej pozostają niejasne, jego wkład w formowanie się nowoczesnej armii polskiej jest niezaprzeczalny.
Życiorys
Edward Reymann był zawodowym oficerem piechoty c. i k. Armii. W latach 1912–1913 uczestniczył w mobilizacji armii Austro-Węgier, która miała miejsce w kontekście konfliktu na Bałkanach. Został mianowany podpułkownikiem z datą starszeństwa 1 listopada 1916 roku. Jego oddziałem macierzystym był 77 pułk piechoty.
23 listopada 1918 roku został przydzielony do dyspozycji pułkownika Franciszka Latinika, który był komendantem Okręgu Śląskiego z siedzibą w Cieszynie. Na mocy decyzji Dowództwa Okręgu Generalnego w Krakowie, Reymann objął dowodzenie 7 pułkiem piechoty Ziemi Cieszyńskiej, który 8 lutego 1919 roku przemianowano na 10 pułk piechoty. Służył jako dowódca pułku od 6 grudnia 1918 do 27 stycznia 1919.
W następnych miesiącach krótko pełnił funkcję dowódcy powiatu wojskowego w Cieszynie. Z kolei na podstawie rozkazu z 8 lutego 1919 roku, powierzono mu dowodzenie 11 pułkiem piechoty, który stacjonował w Wadowicach. Wkrótce zszedł z tego stanowiska, a dekret L.1927 z 14 lutego 1920 roku wyznaczył go do dyspozycji dowództwa frontu litewsko-białoruskiego.
Data przejścia Reymanna w stan spoczynku nie została ustalona. 26 października 1923 roku, Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, zatwierdził jego stopień pułkownika. Później został zweryfikowany w tym samym stopniu z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów stanu spoczynku piechoty.
W roku 1934 Edward Reymann znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto, posiadając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V, będąc wówczas w „dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V”.
Ordery i odznaczenia
Edward Reymann zdobył szereg odznaczeń, które podkreślają jego militarną wyjątkowość oraz poświęcenie. Wśród jego odznaczeń znajdują się:
- Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
- Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami,
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce,
- Krzyż Wojskowy Karola,
- Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów,
- Brązowy Jubileuszowy Medal Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych,
- Krzyż Jubileuszowy Wojskowy,
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.
Przypisy
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 940.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 323.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 70 z 07.11.1923 r., s. 740.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 886.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 1409.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1580.
- Dz. Pers. MSWojsk., Nr 7 z 28.02.1920 r., s. 129.
- a b Wysocki 1997, s. 122.
- Rozkazy DOGen. Kraków, Nr 13 z 23.11.1918 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Aleksander Bobkowski | Marian Garczyński | Edward Schubert | Mieczysław Stępiński | Kazimierz Putek | Józef Pszczoła | Antoni Hendel | Maria Younga-Mikulska | Franciszek Mroziński | Eugeniusz Babraj | Bolesław Lepszy | Władysław Zdunik | Władysław Wodniecki | Tadeusz Müller | Stefan Wyspiański | Tadeusz Sędzielowski | Józef Chudzicki | Stanisław Plappert | Roman Zaleski | Władysław MitkowskiOceń: Edward Reymann