Mieczysław Stępiński

Wojsko i służby mundurowe

Mieczysław Stępiński, urodzony 1 marca 1884 roku w Krakowie, był osoba, która zapisała się w historii jako major saperów Wojska Polskiego. Jego życie, mimo iż tragiczne, zostało brutalnie przerwane wiosną 1940 roku, gdy był jedną z ofiar zbrodni katyńskiej.

Warto przyjrzeć się bliżej jego postaci, aby lepiej zrozumieć kontekst tego tragicznego wydarzenia w dziejach Polski.

Życiorys

Mieczysław Stępiński przyszedł na świat 1 marca 1884 roku w Krakowie, jako syn Kazimierza oraz Marii z Jamków. Był on aktywnym uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej.

W latach 1921–1928 pełnił służbę jako oficer w batalionie mostowym, początkowo angażując się w prace w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. Następnie miał zaszczyt być kierownikiem Rejonu Inżynierii i Saperów w Pińsku, w Kobryniu.

W dniu 3 maja 1922 roku, został zweryfikowany w stopniu majora, otrzymując starszeństwo od 1 czerwca 1919 roku oraz 78. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Jego kariera nadal się rozwijała, gdy w 1928 roku objął dowodzenie VI batalionem saperów w Krakowie.

W dniu 5 listopada 1928 roku, Stępiński został przeniesiony do 5 Okręgowego Szefostwa Saperów w Krakowie, na stanowisko referenta. Jednak już 12 marca 1929 roku, zakończył swoją służbę na tym stanowisku, pozostawiając się bez przynależności służbowej i oddając do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie.

31 sierpnia 1929 roku, został przeniesiony w stan spoczynku. W 1934 roku był zarejestrowany w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wadowicach.

W trakcie kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej, a następnie przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, niestety, został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało spoczęło w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach.

Od 17 czerwca 2000 roku, miejsce to oficjalnie pełni rolę Cmentarza Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Mieczysław Stępiński figuruje także na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 3277.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło podjął decyzję, na mocy której Mieczysław Stępiński został pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika, co potwierdzono decyzją nr 439/MON.

Formalne ogłoszenie tego awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie wyjątkowej uroczystości zatytułowanej „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Przypisy

  1. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
  2. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 22 [dostęp 13.10.2024 r.]
  3. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  4. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.]
  5. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
  6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  7. Spis oficerów na dzień 1.06.1921 r., s. 347.
  8. Rocznik oficerski 1923, s. 894, 906.
  9. Rocznik oficerski 1924, s. 818.
  10. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8.06.1922 r., s. 230.
  11. Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 573, 592.
  12. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5.11.1928 r., s. 344.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12.03.1929 r., s. 87.
  14. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6.07.1929 r., s. 219.
  15. Rocznik oficerski rezerw 1934, s. 350, 945.
  16. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. 517.
  17. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. LXXIV.
  18. Rozporządzenie Kierownika M.S.Wojsk. L. 8449 G. M. I. z 1922 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 8, s. 252)

Oceń: Mieczysław Stępiński

★★★★★
Średnia ocena:4.81 Liczba ocen:15