Zygmunt Michałowski (dziennikarz)

---

Życiorys

Zygmunt Michałowski, syn Zygmunta (1881-1947) oraz Marii z domu Wodzickiej (1885-1979), był postacią z bogatym życiorysem. Posiadał troje rodzeństwa: Krzysztofa, który został benedyktynem i opat w Tyńcu, Marię (1916-1993), pracującą w „Tygodniku Powszechnym”, oraz Annę, która wyszła za mąż za nazwisko Balloux.

W wyniku wybuchu II wojny światowej studia prawnicze rozpoczęte na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie zostały przerwane. Po inwazji wojsk sowieckich w październiku 1939 roku, Michałowski, korzystając z pomocy polskich placówek dyplomatycznych, przemierzył szlak przez Rumunię, Węgry, Grecję i Jugosławię, aby dotrzeć do Francji. Został wcielony do Polskich Sił Zbrojnych, które utworzono we Francji, i brał udział w kampanii francuskiej w 1940 roku, ale po klęsce został ewakuowany do Anglii.

Uzyskując urlop z wojska, Michałowski kontynuował studia prawnicze, zaczynając na Uniwersytecie St. Andrew w Szkocji, a następnie na Polskim Wydziale Prawa Uniwersytetu w Oxfordzie, gdzie w 1944 roku uzyskał stopień magistra. Po odbyciu kursu dyplomatyczno-konsularnego w Londynie rozpoczął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych Rządu na Uchodźstwie. Jego działalność dyplomatyczna w pełni rozwinęła się po wyzwoleniu Belgii; od końca 1944 do 5 lipca 1945 roku pełnił funkcję attaché poselstwa RP w Brukseli. Działał również w Polskim Ruchu Wolnościowym „Niepodległość i Demokracja” (NiD), gdzie współpracował z takimi osobistościami jak Jerzy Lerski, Jan Nowak-Jeziorański oraz Piotr Wandycz.

W 1947 roku dołączył do Zjednoczenia Polskiego Uchodźstwa Wojennego. Pełnił funkcję sekretarza komitetu wykonawczego Zjednoczenia najpierw w Brukseli (1947-1948), a później w Paryżu (1948-1950). Po wyjeździe do Australii pracował w przemyśle w latach 1950-1952. W 1954 roku powrócił do Europy i objął stanowisko korespondenta Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa w Berlinie. Następnie przeszedł do biura RWE w Paryżu, gdzie współpracował m.in. z Maciejem Morawskim.

W 1962 roku poślubił Marię Louise Annę Douglas von Lagenstein (1921-1963), która zmarła rok po narodzinach ich syna, Aleksandra. Michałowski został wezwany do centrali RWE w Monachium, gdzie m.in. pełnił rolę asystenta dyrektora Rozgłośni Polskiej (od 1 maja 1967) oraz zastępcy dyrektora (od 1 września 1972). Po odejściu Jana Nowaka-Jeziorańskiego, w latach 1976-1982, zajmował stanowisko dyrektora Rozgłośni Polskiej RWE.

Późniejsze lata spędził na emeryturze w Belgii, a następnie wrócił do Krakowa, gdzie zamieszkał przy pl. Sikorskiego 3, w dawnym mieszkaniu matki. Zmarł 11 lipca 2010 roku. Jego pogrzeb miał miejsce 16 lipca 2010 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie spoczął w grobowcu rodzinnym. Uroczystości pogrzebowe uświetniono przekazaniem na ręce rodziny Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, który został mu nadany postanowieniem z dnia 11 grudnia 2009 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które otrzymał Zygmunt Michałowski, możemy wymienić szereg odznaczeń przyznanych za jego działalność na rzecz kraju oraz wsparcie społeczne.

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 grudnia 2009 roku, za wybitne zasługi w działalności na rzecz wspierania przemian demokratycznych w Polsce, za niesienie pomocy humanitarnej Polakom w czasie stanu wojennego oraz za działalność społeczną,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 3 maja 1982 roku,
• Kawaler Honoru i Dewocji Związku Polskich Kawalerów Maltańskich, otrzymany od 1993 roku.

---

Oceń: Zygmunt Michałowski (dziennikarz)

---