Budynek Feniksa w Krakowie (Rynek Główny)

Historia budynku Feniksa jest pełna zaskakujących zdarzeń. Podczas rozbiórki dawnych kamienic, odkryta została kamienna figurka św. Krzysztofa, o wysokości 106 cm, która po zbadaniu trafiła do Muzeum Narodowego. Początkowe plany przewidywały budowę hotelu, jednak wybuch I wojny światowej pokrzyżował te zamiary. Choć prace budowlane ruszyły, plac pozostał ogrodzony, a w 1918 roku przyciągał uwagę krakowian jako polityczna „gazetka ścienna”. Umieszczano na nim liczne hasła, takie jak „Precz z Prusakami” oraz rysunki satyryczne.

W 1928 roku Wiedeńskie Towarzystwo Ubezpieczeniowe „Feniks” złożyło zamówienie na projekt nowego budynku, który miał być wzorowany na nowoczesnych trendach architektonicznych. Architekt Adolf Szyszko-Bohusz, zaproszony do tej współpracy, stworzył w latach 1928–1932 awangardową bryłę w stylu art déco, która wywołała wiele kontrowersji. Silne protesty środowiska konserwatorskiego zostały złagodzone dzięki interwencji prezydenta Ignacego Mościckiego. Kamienicę nazwano przez mieszkańców „Domem pod Kominami”, co odnosiło się do charakterystycznej attyki budynku.

Róg kamienicy zdobi aluminiowa rzeźba kobiety, symbolizująca {córcę zdrowia} (Higieję). W narożnym lokalu przez wiele lat znajdował się sklep legendarnej marki czekolady „E. Wedel”, a mozaikowa posadzka z logiem tej firmy przypomina o jego działalności. Budynek Feniksa był także pionierem w Krakowie, wprowadzając klimatyzację do mieszkań.

Okres II wojny światowej przyniósł kolejny etap zmian, kiedy kamienicę przebudowali Niemcy. Lata 1931–1933 to czas, kiedy zbudowano również drugi budynek Feniksa przy ulicy Basztowej 15, co potwierdza dynamiczny rozwój architektury w tym okresie. Dnia 2 stycznia 1991 roku, po wielu latach zmian i przekształceń, kamienica została wpisana do rejestru zabytków, a obecnie znajduje się również w gminnej ewidencji zabytków.