Andrzej Alojzy Ankwicz

Duchowieństwo i religia

Andrzej Alojzy Ankwicz, znany również jako hrabia Andrzej Alojzy Skarbek z Posławic Ankwicz, to postać, która miała znaczący wpływ na historię Polski oraz Kościoła katolickiego.

Urodził się 22 czerwca 1777 roku w Krakowie, a swoją drogę życiową zakończył 26 marca 1838 roku w Pradze.

Jako biskup rzymskokatolicki, Ankwicz piastował urząd arcybiskupa metropolity lwowskiego w latach 1815–1833. W 1817 roku przyjęto go na stanowisko prymasa Galicji i Lodomerii, co podkreślało jego wpływy w regionie.

Po zakończeniu kadencji w Lwowie, pełnił rolę arcybiskupa metropolity praskiego oraz prymasa Czech w latach 1833–1838. Dodatkowo, w latach 1817–1818 był rektorem Uniwersytetu Lwowskiego, co wskazuje na jego zaangażowanie nie tylko w sprawy duchowe, ale i edukacyjne.

Życiorys

Andrzej Alojzy Ankwicz był synem Józefa oraz Anny Biberstein-Starowieyskiej. Swoją edukację rozpoczął w Krakowie oraz kontynuował ją w Wiedniu. W dniu 2 września 1810 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił funkcje kanonika, rektora seminarium, a także dyrektora studium teologicznego w Ołomuńcu.

W marcu 1815 roku, 25 marca, został mianowany arcybiskupem Lwowa w obrządku łacińskim, a sakrę biskupią przyjął 15 sierpnia tego samego roku. Ankwicz wpisał się w historię archidiecezji jako energiczny zarządca, który dbał o dyscyplinę wśród duchowieństwa oraz o rozwój kultu liturgicznego. Poświęcał również uwagę oświacie ludowej.

Jako polityk był przeciwnikiem polskich ruchów niepodległościowych i popierał politykę Habsburgów. W 1817 roku, dzięki cesarzowi austriackiemu, uzyskał tytuł prymasa Galicji i Lodomerii, który przysługiwał zarówno jemu, jak i kolejnym arcybiskupom Lwowa. W latach 1817-1818 sprawował urząd rektora Uniwersytetu Lwowskiego.

Ankwicz został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Leopolda i uznany za legatus natus Królestwa Czech. W 1815 roku mianowano go tajnym radcą. 30 września 1833 roku został przeniesiony na urząd arcybiskupa praskiego, a po swojej śmierci został pochowany w podziemiach archikatedry św. Wita w Pradze.

Przypisy

  1. Ankwicz Andrzej [W:] Polski Słownik Biograficzny. Uzupełnienia i sprostowania do tomów 01-40. Warszawa – Kraków, 2002, s. 7.
  2. Jerzy Sewer Dunin Borkowski: Austryaccy radcy tajni w Galicyi. Lwów: Księgarnia Seyfartha i Czajkowskiego, 1901, s. 3-4.

Oceń: Andrzej Alojzy Ankwicz

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:8