W artykule przyjrzymy się życiu i dorobkowi Stanisława Targosza, niezwykłego duchownego katolickiego, którego losy miały miejsce w trudnych czasach II wojny światowej.
Urodził się on 13 kwietnia 1911 roku w malowniczym Krakowie, gdzie spędził swoje wczesne lata. Jednakże jego życie zakończyło się tragicznie 30 czerwca 1944 roku we Włoszech, co miało miejsce w czasie, gdy walczono o wolność Polski.
Stanisław Targosz był kapelanem Wojska Polskiego, wnosząc ogromny wkład w duchowe wsparcie żołnierzy. Pośmiertnie został awansowany na stopień majora, co jest świadectwem jego odwagi i zaangażowania w służbę podczas wojny.
Życiorys
Stanisław Targosz był osobą o głębokich korzeniach duchowych, synem Franciszka oraz Karoliny z Wróblewskich. Po zakończeniu nauki w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, kontynuował swoją edukację w krakowskim seminarium duchownym oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego święcenia kapłańskie miały miejsce 5 kwietnia 1936 roku. Kiedy rozpoczął swoją posługę duszpasterską, najpierw pełnił funkcję wikariusza w Zebrzydowicach.
W ciągu kilku lat, w 1938 roku, został wikariuszem w parafii św. Józefa w Krakowie-Podgórzu. Równocześnie aktywnie angażował się jako katecheta w szkole dokształcającej, działając przy Szkole Powszechnej nr 1 w Krakowie. Wspierał również młodzież rzemieślniczą poprzez różnorodne stowarzyszenia. Wybuch II wojny światowej zastał go w Waszyngtonie, gdzie udał się na kongres Międzynarodowej Federacji Studentów Pax Romana. Po tym wydarzeniu pozostał w Stanach Zjednoczonych, gdzie podjął pracę w parafii św. Jacka w Detroit.
W 1943 roku Targosz pełnił funkcję kapelana w wojskowym obozie szkoleniowym zlokalizowanym w kanadyjskim Owen Sound. Jesienią tego samego roku dołączył do Wojska Polskiego w Palestynie, a jako kapelan 3 batalionu strzelców karpackich uczestniczył w operacjach w kampanii włoskiej. Zasłynął zwłaszcza dzięki mszom polowym odprawianym w trudnych warunkach, na przykład w tzw. Dużej Misce podczas walk o Monte Cassino.
Obok swojego duchowego wsparcia dla żołnierzy, Targosz angażował się również w pomoc sanitarną oraz pełnił rolę gońca. Niestety życie tego dzielnego kapelana zakończyło się tragicznie – zginął w wyniku wybuchu miny podczas zbierania poległych po bitwie na Elvienti. Jego ciało zostało pochowane w Monte San Giusto, a po zakończeniu wojny przeniesiono je na Cmentarz Polski w Loreto.
W trakcie swojej działalności stanął na czołowej pozycji nie tylko jako duchowny, lecz również jako autor. Napisał książkę zatytułowaną „Polonia katolicka w Stanach Zjednoczonych w przekroju”, a w 1975 roku jego Dziennik kapelana spod Monte Cassino został opublikowany w „Tygodniku Powszechnym”. Zasługi Targosza były szeroko doceniane – został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska oraz odznaczeniami wojennymi przyznanymi przez Brytyjczyków. Pośmiertnie otrzymał awans na stopień majora.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Stanisław Hozjusz | Kazimierz Suder | Tadeusz Isakowicz-Zaleski | Andrzej Alojzy Ankwicz | Adam Sroka | Franciszek Macharski | Andrzej Dominik Lipiewicz | Witold Benedyktowicz | Helena Kmieć | Błogosławiona Salomea | Erazm Ciołek (biskup płocki) | Irena Popiel | Piotr Lubart | Marcin Winkler | Jan Amicinus | Stefan Koperek | Julian Bukowski | Edward Bulanda | Wespazjan Lanckoroński | Stanisław ZałęskiOceń: Stanisław Targosz (duchowny)