Marcin Winkler

Duchowieństwo i religia

Marcin Winkler, który przyszedł na świat przed wiekami i pozostawił po sobie znaczący ślad w historii, zmarł 8 sierpnia 1700 roku. Był nie tylko doktorem teologii, ale także czołowym profesorem oraz rektorem Akademii Krakowskiej, instytucji, która odegrała kluczową rolę w kształceniu oraz rozwijaniu myśli teologicznej w Polsce.

Jego osiągnięcia w dziedzinie teologii oraz edukacji pozostają ważnym punktem odniesienia dla wielu pokoleń studentów i naukowców.

Życiorys

Marcin Winkler przyszedł na świat w Krakowie, gdzie rozpoczął swoją edukację na Akademii Krakowskiej, zdobywając tytuł bakałarza w roku 1650. Jego droga zawodowa zaprowadziła go do Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, gdzie pełnił funkcję profesora retoryki w latach 1658–1660. Następnie, w poszukiwaniu dalszych naukowych doświadczeń, udał się do Rzymu, gdzie w 1662 roku uzyskał tytuł doktora teologii.

W 1666 roku Winkler został członkiem Kolegium Większego oraz kanonikiem w kościele św. Anny. Od roku 1678 pełnił rolę wychowawcy królewicza Jakuba Sobieskiego. W 1683 roku nostryfikował swój rzymski doktorat teologii, co otworzyło mu drogę do objęcia stanowisk prepozyta sandomierskiego oraz kustosza kościoła św. Floriana.

Jako kanonik krakowski, Winkler był sześciokrotnie wybierany na urząd rektora Akademii Krakowskiej, pełniąc tę funkcję w latach 1687-1689 oraz ponownie w 1695 roku. W czasie swojej kadencji jako rektor, potwierdził prawo studentów do kozubalca – podatku od wozów żydowskich. Marcin Winkler był również autorem panegiryków, które były wydawane na cześć Jana III Sobieskiego.

Przypisy

  1. Jacek Wiesiołowski "Krakowscy profesorowie Akademii Lubrańskiego" [w:] Kronika Miasta Poznania, 01.02.1999 r.

Oceń: Marcin Winkler

★★★★★
Średnia ocena:4.94 Liczba ocen:16