Maria Bobrownicka, urodzona 8 czerwca 1920 roku w Krakowie, a zmarła 29 maja 2012 roku, była wybitną osobą w dziedzinie filologii. Specjalizując się w slawistyce, bohemistyce oraz komparatystyce, zyskała renomę jako nauczyciel akademicki, wykładając na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Jej działalność nie ograniczała się tylko do edukacji. Była także aktywnym członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, gdzie przyczyniła się do rozwoju polskiej kultury i nauki.
Życiorys
Maria Bobrownicka przyszła na świat jako córka Edmunda, mistrza krawieckiego, który prowadził własny zakład w Pasażu Bielaka. W młodości uczęszczała do prywatnego gimnazjum, które było prowadzone przez Zgromadzenie Córek Bożej Miłości. W 1938 roku podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zaczęła zgłębiać wiedzę o literaturze. W czasie II wojny światowej kontynuowała naukę na Tajnym Uniwersytecie Jagiellońskim, co było odważnym krokiem w trudnych czasach okupacji.
W 1947 roku uzyskała tytuł magistra, pisząc pracę na temat Tomasza Padurry, zapomnianego romantycznego poety. Swoją karierę zawodową zaczęła w Zakładzie Młodszych Literatur Słowiańskich, który był prowadzony przez profesora Tadeusza Stanisława Grabowskiego. W 1949 roku zdobyła stopień doktora dzięki rozprawie na temat Recepcji Juliusa Zeyera wśród Młodej Polski, pod kierunkiem profesora Stanisława Pigonia. W 1960 roku uzyskała habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim, przedstawiając rozprawę pt. Studia nad twórczością Juliusa Zeyera.
Po przejściu profesora Grabowskiego na emeryturę, Maria objęła kierownictwo Zakładu. W marcu 1968 roku, wobec niepokojów społecznych, stanowczo stanęła po stronie studentów, biorąc udział w ich wiecu. To działanie spowodowało opóźnienie w przyznaniu jej tytułu profesora nadzwyczajnego, który ostatecznie otrzymała w 1972 roku. W 1990 roku uhonorowano ją tytułem profesora zwyczajnego, a w późniejszych latach, w 1996 roku, została członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności, a w 2004 roku członkiem czynnym. Aktywnie uczestniczyła w Komisji Historycznoliterackiej oraz Słowianoznawczej Polskiej Akademii Nauk, a także w Association Internationale de Littérature Comparée (Międzynarodowego Towarzystwa Literatury Porównawczej).
Jej zainteresowania badawcze obejmowały tematy związane z oświeceniem, modernizmem oraz teatrem i dramatem w literaturach zachodnio- i południowosłowiańskich. W ciągu swojej kariery opublikowała imponującą liczbę 245 prac, w tym monografie, artykuły naukowe, hasła encyklopedyczne oraz recenzje. W 1996 roku, na zaproszenie papieża Jana Pawła II, z którym łączyła ją historia studiów polonistycznych sprzed wybuchu II wojny światowej, zorganizowała sympozjum slawistyczne w Castel Gandolfo.
Przed przejściem na emeryturę była mocno związana z Instytutem Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W uznaniu jej zaangażowania była odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Z okazji swoich 90. urodzin Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego opublikowało zbiór artykułów poświęconych jej osobie, zatytułowany Zrozumieć Słowiańszczyznę, redagowany przez profesor Marię Dąbrowską-Partykę.
Maria Bobrownicka zmarła 29 maja 2012 roku i spoczęła na cmentarzu Rakowickim, pozostawiając po sobie ważny ślad w polskiej literaturze i nauce.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Tomasz Rachwał | Jerzy Stańda | Antoni Dudek | Łukasz Turski | January Weiner | Konrad Szaciłowski | Simona Kossak | Janina Bieniarzówna | Marek Mączyński | Jerzy Ciesielski | Stanisław Kirkor (1898–1983) | Wojciech Widłak (kompozytor) | Anna Trzcieniecka-Green | Bogusław Rybski | Marek Siemek | Zygmunt Szweykowski (muzykolog) | Ludwik Stomma | Adela Korczyńska | Paweł Kościelniak | Feliks KoperaOceń: Maria Bobrownicka