Leon Blumenstok-Halban, który przyszedł na świat 11 marca 1838 roku w Krakowie i zmarł tamże 1 marca 1897 roku, był wybitnym polskim lekarzem psychiatrą. Jego kariera akademicka związana była z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie pełnił funkcję profesora medycyny sądowej na wydziale prawa oraz medycyny.
W ciągu swojej działalności naukowej, Blumenstok-Halban przez wiele lat pełnił także rolę redaktora naczelnego w "Przeglądzie Lekarskim" w okresie od 1877 do 1892 roku. Jego wpływ na rozwój psychiatrii i medycyny sądowej jest nie do przecenienia, co zaowocowało jego członkostwem w prestiżowych organizacjach, takich jak Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, gdzie zyskał status członka honorowego.
Życiorys
Leon Blumenstok-Halban urodził się w erze wielkich zmian, a swoje wykształcenie zdobył w Krakowie, gdzie ukończył szkołę średnią oraz Uniwersytet Jagielloński, uzyskując w 1862 roku dyplom doktora medycyny. Dalsza edukacja w Wiedniu zaowocowała uzyskaniem tytułu doktora położnictwa.
W latach 1863–1866 Blumenstok-Halban pełnił funkcję asystenta w klinice okulistycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zaangażowanie w sprawy narodowe skłoniło go do udziału w powstaniu styczniowym w 1863 roku, co skutkowało jego aresztowaniem i pobytem w więzieniu krakowskim. Po zwolnieniu podjął pracę w szpitalu dla Izraelitów jako sekundariusz, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.
W 1865 roku objął stanowisko lekarza Sądu Krajowego, w którym zasiadał jako biegły aż do 1894 roku. Jego kariera naukowa rozwinęła się, gdy w 1869 roku habilitował się na podstawie rozprawy dotyczącej wpływu medycyny sądowej na postrzeganie kwestii dzieciobójstwa. W 1871 roku zyskał tytuł profesora nadzwyczajnego medycyny sądowej oraz policji lekarskiej.
Blumenstok-Halban prowadził także Nadzwyczajną Katedrę Medycyny Sądowej na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1881 roku uzyskał profesurę zwyczajną na Wydziale Lekarskim, nie rezygnując z wykładów dla studentów prawa, a pięć lat później został wybrany na dziekana Wydziału Lekarskiego. Równocześnie angażował się w działalność redaktorską jako redaktor „Przeglądu lekarskiego” od 1877 roku.
W 1892 roku zmienił nazwisko na Halban. Przez postępującą chorobę musiał w 1895 roku zrezygnować z zajęć dydaktycznych, a w 1896 przeszedł na stan spoczynku. W swojej karierze naukowej był członkiem nadzwyczajnym Akademii Umiejętności oraz pełnił funkcję honorowego prezesa krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego. Był również członkiem Towarzystwa Lekarzy Polskich w Paryżu oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu, a także Towarzystwa oftalmologicznego w Heidelbergu.
Dodatkowo, zasłużył się jako członek Rady miasta Krakowa oraz odznaczony Kawalerem Orderu Korony Żelaznej III klasy. Na krótko przed swoją śmiercią w 1896 roku, otrzymał szlachectwo I stopnia, z tytułem „Edler”. Jego dorobek naukowy składa się z ponad 100 prac, a także był ojcem dwóch synów i córki.
Leon Blumenstok-Halban spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie upamiętniona została jego zasłużona praca i wkład w medycynę oraz społeczeństwo.
Przypisy
- Kronika. Pogrzeb śp. Dra Leona Halbana Czas 1897 nr 50 (dodatek) z 03.03.1897 r. s. 1
- Kronika. Dr Leon Halban Czas 1897 nr 49 z 02.03.1897 r. s. 2
- Bolesław Erzepki, Spis członków Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Poznaniu. Poznań, 1896 r. s. 1
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Marcin Fox | Teofil Glück | Leon Wachholz | Tadeusz Tempka | Piotr Kaliciński | Maciej Sosnowski (kardiolog) | Adam Zubczewski | Ksawery Mikucki | Stanisław Ciechanowski (anatomopatolog) | Marek Jarema | Bolesław Komorowski | Chaim Hilfstein | Maria Franciszka Nowak | Władysław Kulczyński (1890–1923) | Andrzej Wojnar | Zofia Mączka-Patkaniowska | Krystyna Krzystek-Walka | Aleksander Oszacki | Czesław Murczyński | Przemysław JałowieckiOceń: Leon Blumenstok-Halban