Marian Pawlik

---

Życiorys

Marian Pawlik, znany krakowski muzyk jazzowy, przyszedł na świat w Podgórzu. Wywodzi się z rodziny, której korzenie sięgają wsi Stanisław Górny znajdującej się obok Kalwarii Zebrzydowskiej. Jego ojciec był modelarzem drzewnym oraz właścicielem Zakładu Form Drzewnych, a także pasjonatem muzyki, grającym na akordeonie. Matka Pawlika zajmowała się domem oraz dziećmi.

Marian jest najstarszym z czwórki dzieci. Ma starszą siostrę Irenę oraz dwóch młodszych braci: Andrzeja i Bogdana. To od ojca odziedziczył talent do obróbki drewna, co pozwoliło mu na samodzielne wykonanie takich instrumentów jak pałki perkusyjne czy gitara basowa. Ponadto, jego pasja do muzyki zrodziła się w dzieciństwie, a zainteresowanie rysunkiem pojawiło się w okresie szkolnym.

Jego muzyczna kariera zaczęła się w 1963 roku, kiedy zadebiutował jako perkusista krakowskich zespołów Kuzyni oraz The Lessers, gdzie jego przygoda z basem rozpoczęła się po tym, jak na perkusji zaczął grać Benedykt Radecki. Kluczowym momentem w karierze Pawlika było nawiązanie współpracy z klubem Helikon w 1964 roku, który stał się centrum życia muzycznego Krakowa do 1969 roku.

W tamtym czasie (1964) rozpoczęła się moja prawdziwa przygoda z muzyką w Klubie Helikon. Seifert, Jarczyk, Muniak, Stefański, Stańko… No i barman, trębacz Old Metropolitan Bandu Andrzej Jakóbiec, z którym się wtedy zaprzyjaźniłem – byli tam stałymi bywalcami.

Pawlik wspomina, jak, nawet gdy klub był zamknięty, przyjaciele mogli się tam spotykać, korzystając z ukrytego klucza. Czas spędzany przy grze na kontrabasie wpływał na jego rozwój zawodowy, a nauka u boku muzyków jazzowych pozwoliła mu na przyswojenie wielu cennych doświadczeń. Te momenty miały wpływ na formowanie się jego przyszłej kariery.

Po kilku latach Pawlik zaangażował się w działalność zespołu Telstar, a w grudniu 1968 roku rozpoczął współpracę ze Skaldami, biorąc udział w nagraniu muzyki do filmu „Kulig” w reżyserii Stanisława Kokesza. W kolejnym etapie życia muzycznego rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia w Krakowie w klasie kontrabasu u Ryszarda Dauna, ucząc się aż do 1970 roku.

W latach 1968-1972, 1978-1980 był członkiem grupy Dżamble, z którą odniósł znaczące sukcesy zarówno w kraju, jak i za granicą. Zespół nagrał longplay „Wołanie o słońce nad światem” oraz brał udział w telewizyjnych występach. W ponadczasowym repertuarze zespołu znalazło się miejsce na utwory Marka Grechuty i Anawy, w tym kultowy „Korowód”.

W 1973 roku Pawlik wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie miał okazję współpracować z wieloma amerykańskimi muzykami, takimi jak Rufus Reid. Po powrocie do Polski rozpoczął współpracę z Jackiem Fedorowiczem oraz zespołem Novi Singers, a następnie z Marylą Rodowicz, której talent wcześniej dostrzegł Andrzej Zaucha.

W kolejnych latach Pawlik uczestniczył w wielu jam session, m.in. w klubie Pod Jaszczurami oraz z zespołem Procol Harum, a także z innymi muzykami, takimi jak Przemysław Gwoździowski, Jarosław Śmietana, Wojciech Groborz oraz Jan Pilch.

W 1980 roku, po neudanej próbie kontraktu zagranicznego, powrócił do kontrabasu oraz stał się częścią jazzowego zespołu Axis. Po upływie czasu dołączył do krakowskich zespołów dixielandowych, takich jak Beale Street Band, który odnosił sukcesy w konkursach oraz dokumentował swoją działalność na płytach. Lutnictwo zaczęło go interesować w drugiej połowie lat 80., kiedy to naprawił swój kontrabas.

Pawlik ma za sobą także współpracę z wieloma artystami, a w 2017 roku założył zespół Marian Pawlik Quartet. Grupa ta wydała dwa albumy: „Old Bass Line” i „Bezsenność we dwoje”, które przyciągnęły uwagę miłośników jazzu. W 2017 roku artysta otrzymał nagrodę „Baranek” w ramach Letniego Festiwalu Jazzowego w Piwnicy pod Baranami, co podkreśla jego znaczące osiągnięcia w krakowskim środowisku jazzowym.

Wybrane kompozycje

W twórczości Mariana Pawlika można znaleźć wiele interesujących kompozycji. Oto niektóre z nich:

• Bezsenność we dwoje – wyk. Dżamble,
• Blues Panie Janku – wyk. Kabaret Elita,
• Hej, pomóżcie ludzie – wyk. Dżamble,
• Masz przewrócone w głowie – wyk. Dżamble,
• Muszę mieć dziewczynę – wyk. Dżamble,
• Rodowód kolegi tłumacza – wyk. Jacek Fedorowicz (60 minut na godzinę),
• Szczęście nosi twoje imię – wyk. Dżamble,
• Tani blues – wyk. Beale Street Band,
• Walczyk Kolegi Kuchmistrza – wyk. Jacek Fedorowicz (60 minut na godzinę),
• Wołanie o słońce nad światem – wyk. Dżamble,
• Wpatrzeni w siebie – wyk. Dżamble.

---

Oceń: Marian Pawlik

---