Teodor Baltazar Stachowicz, którego życie przypadło na burzliwy okres w historii Polski, urodził się 6 stycznia 1800 roku w Krakowie. Jako artysta, Stachowicz zyskał uznanie jako malarz, a jego dzieła są nie tylko przykładem umiejętności artystycznych, ale także odzwierciedleniem ducha czasu, w którym żył.
W ciągu swojego życia, które zakończyło się 10 lipca 1873 roku w tym samym mieście, Stachowicz pozostawił po sobie ślad w postaci licznych obrazów, które do dziś interesują zarówno miłośników sztuki, jak i historyków.
Życiorys
Teodor Baltazar Stachowicz był synem malarza Michała Stachowicza oraz wnukiem Stanisława Stachowicza, znanego krakowskiego drukarza i księgarza. Swoje pierwsze kroki w świecie malarstwa stawiał pod okiem ojca.
W 1820 roku rozpoczął naukę w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, którą ukończył w 1825 roku. Ukończenie szkoły było możliwe dzięki testamentowemu zapisowi Sebastiana Sierakowskiego, który w 1824 roku przekazał kwotę 1 tysiąca złotych na jego edukację. Od 1837 do 1855 roku pracował jako nauczyciel rysunku w Szkole SS Prezentek, gdzie dzielił się swoją wiedzą z młodymi adeptami sztuki.
Teodor Baltazar Stachowicz był również członkiem Arcybractwa Miłosierdzia od 1829 roku, a później objął funkcję radcy. W 1839 roku został przewodniczącym Wydziału Spisów w Towarzystwie Dobroczynności, co świadczy o jego zaangażowaniu w działalność społeczną.
Życie prywatne Stachowicza to dwa małżeństwa; w 1827 roku ożenił się z Antoniną Winarską, a dwa lata później powtórnie z Amelią Waniek. Z drugiego małżeństwa urodził się syn Wilhelm Józef (1830-1895), który został urzędnikiem sądowym w Rzeszowie.
Teodor Baltazar Stachowicz zmarł w Krakowie, a jego miejsce wiecznego spoczynku znajduje się w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim.
Twórczość malarska
Świat twórczości malarskiej Teodora Baltazara Stachowicza jest niezwykle bogaty i różnorodny. Jego dzieła są nie tylko wyrazem umiejętności artystycznych, lecz również istotnym dokumentem historii i kultury Krakowa. Jako przykład można wskazać obraz „Wizja świętej Katarzyny Sieneńskiej”, który znajduje się w kościele Dominikanów Krakowie. Warto zaznaczyć, że dla tegoż zgromadzenia artysta stworzył także polichromię w kopule kaplicy Matki Boskiej Różańcowej, która powstała w roku 1825.
W kościele św. Marka można podziwiać jego dzieło pod tytułem Apoteoza św. Doroty. Natomiast w klasztorze Karmelitów Bosych znajduje się obraz Św. Jana od Krzyża, który został namalowany w 1860 roku. Stachowicz pozostawił po sobie również cenne dzieła w Sandomierzu, gdzie w klasztorze Reformatów wiszą jego prace, w tym obraz Serce Jezusa.
Wielką część jego dokonań można znaleźć w Muzeum Historycznym miasta Krakowa, gdzie zgromadzone są obrazy dokumentujące Kraków po Wielkim Pożarze, który miał miejsce w lipcu 1850 roku. Malował on nie tylko widoki kosteńców krakowskich, ale również mury obronne oraz portrety mieszkańców. W 1847 roku artysta wykonał dzieło zatytułowane Pociąg w drodze z Krakowa do Mysłowic, co pokazuje jego umiejętność dokumentowania współczesnych wydarzeń.
Malarz pozostawił po sobie również Sztambuch z 24 widokami Krakowa, Ojcowa oraz Pieskowej Skały, który obecnie jest przechowywany w Muzeum Okręgowym w Rzeszowie. Jego twórczość na zawsze wpisuje się w krajobraz polskiej sztuki i kultury.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Tadeusz Konczyński | Tomasz Vetulani | Michał Borczuch | Zofia Jasińska-Filipowska | Danuta Michałowska | Wanda Ficowska | Sebastian Kudas | Ewa Łuskina | Jan Kudyk | Szymon Mysłakowski | Jan Nepomucen Rakowski | Kazimierz Witkiewicz | Jan Stokłosa | Jewgienij T. Olejniczak | Celina Klimczak | Zofia Nakoneczna | Hanka Lewkowiczówna | Bronisława Rychter-Janowska | Seweryn Eisenberger | Andrzej HalińskiOceń: Teodor Baltazar Stachowicz