Tadeusz Abłamowicz

Wojsko i służby mundurowe

Tadeusz Abłamowicz, urodzony 2 lutego 1884 roku w Krakowie, był osobą, która na stałe wpisała się w historię Polski. Jako major rezerwy artylerii Wojska Polskiego, jego życie uformowane było przez trudny okres międzywojenny oraz późniejszy wybuch II wojny światowej.

Niestety, Abłamowicz stał się ofiarą zbrodni katyńskiej, tragicznego wydarzenia, które miało miejsce w 1940 roku na terenie ZSRR, gdzie stracił życie. Jego historia przypomina nam o ogromie tragedii, które dotknęły Polaków w tym mrocznym czasie.

Życiorys

Tadeusz Abłamowicz urodził się 2 lutego 1884 roku w Krakowie, jako syn Stanisława oraz Marii z Matuszewiczów. W rodzinie dorastał z sześcioma rodzeństwami: Stanisławą, Marią, Piotrem, Adamem, Włodzimierzem oraz Witoldem. Żył w Nowej Wsi Narodowej, gdzie rozpoczął swoją edukację. Zdobył wykształcenie w C. K. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie, zdobijając maturę w 1902 roku.

Następnie kontynuował naukę na wydziale prawnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, który ukończył w 1906 roku. Po ukończeniu studiów związał swoją przyszłość z wojskiem, zostając mianowanym kadetem w rezerwie korpusu artylerii fortecznej C. K. Armii.

Jego kariera wojskowa rozpoczęła się od awansu na chorążego 1 stycznia 1909 roku, a już w 1912 roku osiągnął stopień podporucznika. Był przydzielony do 2 pułku artylerii fortecznej w Krakowie. W trakcie I wojny światowej, dzięki swoim umiejętnościom i poświęceniu, został awansowany na porucznika w rezerwie artylerii fortecznej w lipcu 1915 roku. Jego służba obejmowała fronty rosyjski oraz serbski, a po wojnie wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie brał udział w obronie Lwowa.

W 1919 roku odznaczono go stopniem majora rezerwy artylerii ze starszeństwem z dnia 1 czerwca. W latach 1923-1924 działał jako oficer rezerwowy przydzielony do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, był przypisany do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI, gdzie pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto po ukończeniu 40. roku życia.

Ważnym momentem w jego życiu było 12 lipca 1927 roku, kiedy został wybrany na prezesa komisji rozjemczej Giełdy Pieniężnej we Lwowie. W końcu lat 20. pełnił funkcję urzędnika bankowego we Lwowie, co pokazuje jego zaangażowanie w rozwój finansowy regionu. W 1937 roku jego działalność została doceniona, gdyż został wybrany na wiceprezesa zarządu koła Związku Oficerów Rezerwy w Lwowie.

Niestety, wydarzenia związane z wybuchem II wojny światowej i agresją ZSRR na Polskę diametralnie zmieniły jego życie. Został aresztowany przez Sowietów 17 września 1939 roku. W 1940 roku, podczas brutalnych represji, padł ofiarą funkcjonariuszy NKWD. W 1994 roku jego nazwisko ujawniono na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej, gdzie figurowało na liście wywózkowej 55/4-46 z oznaczeniem numerem 1. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni, otwartym w 2012 roku.

Ordery i odznaczenia

Tadeusz Abłamowicz jest osobą, która zdobyła wiele wyróżnień i odznaczeń, podkreślających jego zasługi i odwagę w trudnych czasach.

  • Krzyż Walecznych, dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, 28 czerwca 1929,
  • Medal Niepodległości,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, Austro-Węgry, przed 1916, z mieczami, przed 1918,
  • Krzyż Wojskowy Karola, Austro-Węgry, przed 1918,
  • Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913, Austro-Węgry, przed 1914.

Przypisy

  1. a b c d e f g Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1939, s. 1. [dostęp 26.06.2021 r.]
  2. Tadeusz Abłamowicz. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 21.12.2020 r.]
  3. Tadeusz Abłamowicz. nieobecni.com.pl. [dostęp 21.12.2020 r.]
  4. a b c Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 1. [dostęp 20.12.2020 r.]
  5. Nowy zarząd Zw. Oficerów Rezerwy we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 47 z 28.02.1937 r.
  6. Komunikat Biura Giełdy Pieniężnej. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 158 z 14.07.1927 r.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 133, 955.
  8. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 715.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 797.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 762.
  11. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1368.
  12. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 1103.
  13. a b Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 813.
  14. Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 895.
  15. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1914. Wiedeń: 1914, s. 906.
  16. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1913. Wiedeń: 1912, s. 1079.
  17. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1912. Wiedeń: 1911, s. 1020.
  18. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1911. Wiedeń: 1910, s. 1013.
  19. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1008.
  20. Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegsmarine 1910. Wiedeń: 1909, s. 1002.
  21. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum św. Jacka w Krakowie za rok szkolny 1902. Kraków: 1902, s. 52, 67.
  22. Józef J. Reiss, Aze schudła z ony chytrości do muzyki, „Dziennik Polski” (336), 07.12.1946 r., s. 3.
  23. a b Stanisław Abłamowicz, „Nowa Reforma” (127), 05.06.1901 r., s. 2.
  24. W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Thaddäus Abłamowicz”.

Oceń: Tadeusz Abłamowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.8 Liczba ocen:15