Bernard Miller

Wojsko i służby mundurowe

Bernard Zygmunt Miller, który przyszedł na świat 1 maja 1886 roku w Krakowie, był osobą o niezwykłej karierze. Zmarł w swoim rodzinnym mieście 24 stycznia 1945 roku.

Był nie tylko polskim piłkarzem i trenerem, ale także majorem piechoty Wojska Polskiego. Dodatkowo, pełnił funkcję inspektora Straży Granicznej, co świadczy o jego zaangażowaniu w służbę państwową.

Życiorys

Bernard Miller to postać, która zapisała się zarówno w historii wojskowości, jak i sportu. Swoje szlaki wojskowe rozpoczął podczas I wojny światowej, służąc w 33 pułku piechoty Obrony Krajowej. 4 sierpnia 1914 roku został mianowany chorążym rezerwy. Jego kariera wojskowa rozwijała się dynamicznie; 23 października 1920 roku został zatwierdzony jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich, przyznając mu stopień kapitana w piechocie, a także w grupie byłych żołnierzy armii austro-węgierskiej, co otworzyło mu nowe możliwości w Syberyjskiej Brygadzie Piechoty.

Już 1 czerwca 1921 roku, Bernard pełnił służbę w 2 pułku syberyjskim, który później przyjął numer 83 pułku piechoty. Jego postępy były znaczące, ponieważ 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku, uzyskując 442. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Wkrótce, już 22 lipca 1922 roku, objął stanowisko dowódcy batalionu w 83 pułku piechoty w Kobryniu.

W latach 1923–1924 kierował III batalionem 83 pułku piechoty, a następnie, w latach 1925–1927, dowodził III batalionem 20 pułku piechoty w Krakowie. 31 października 1927 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie pełnił rolę dowódcy 2 batalionu granicznego. Jednak już 14 lutego 1929 roku został zwolniony z tego stanowiska, pozostając bez przynależności służbowej, co oznaczało istotny zwrot w jego karierze.

Bernard Miller przeszedł na emeryturę 30 listopada 1929 roku, a w roku 1934 był wciąż zarejestrowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Częstochowie, gdzie posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V, świadcząc wówczas służbę w Straży Granicznej.

Kariera sportowa

Warto dodać, że podczas swojej bogatej kariery wojskowej, rozpoczął także swoją przygodę ze sportem. Swoją drogę piłkarską związał z klubemCracovia, gdzie nie tylko grał, ale również aktywnie działał na rzecz klubu. Po pewnym czasie, w 1911 roku, przeniósł się do Łodzi, gdzie dołączył do zespołu ŁKS-u. W tej drużynie występował na pozycji lewego łącznika, a oprócz gry, pełnił również rolę opiekuna oraz pierwszego trenera łódzkich piłkarzy.

Ordery i odznaczenia

Bernard Miller posiadał bogaty dorobek odznaczeń, które świadczą o jego zasługach w dziedzinie honorów i wyróżnień. Oto niektóre z nich:

  • krzyż walecznych,
  • złoty krzyż zasługi (19 marca 1935),
  • medal niepodległości (7 lipca 1931),
  • medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”.

Przypisy

  1. M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie straży granicznej”.
  2. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 326.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 18.10.1929 r., s. 330.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 14.02.1929 r., s. 77.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 119.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 329.
  8. Obsada pułków piechoty w: Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 55 z 22.05.1925 r., s. 269.
  9. Rocznik Oficerski 1924, s. 317.
  10. Rocznik Oficerski 1923, s. 364.
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22.07.1922 r., s. 553.
  12. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 08.06.1922 r., s. 34.
  13. Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.06.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24.09.1921 r., s. 216.
  14. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 41 z 27.10.1920 r., poz. 978.
  15. Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918, s. 150.
  16. Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1916, s. 73.

Oceń: Bernard Miller

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:16