Izabella Rejduch-Samkowa, urodzona 2 lutego 1927 roku w Krakowie, była wybitną postacią w dziedzinie historii sztuki. Zmarła 10 lutego 2021 roku w tym samym mieście, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy.
Jej prace koncentrowały się głównie na historii sztuki żydowskiej w Polsce, co czyniło ją czołową ekspertką w tej specjalności. Dzięki jej badaniom i publikacjom, wiele aspektów kultury żydowskiej znalazło swoje miejsce w polskim dyskursie artystycznym.
Życiorys
Izabella Rejduch-Samkowa rozpoczęła swoją akademicką drogę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie ukończyła studia na Zakładzie Historii Sztuki w 1955 roku. W 1980 roku obroniła rozprawę doktorską, która dotyczyła judaistycznego rzemiosła artystycznego do 1939 roku, realizując ją w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.
Już w trakcie studiów związała się z Państwowymi Zbiorami Sztuki na Wawelu, gdzie pełniła funkcję w Dziale Naukowo–Oświatowym oraz pracowała przy inwentaryzacji krakowskich zabytków, tworząc teksty autorskie i redakcyjne. Wspólnie z mężem, Janem Samkiem, była współautorką Katalogu Zabytków dawnego Województwa Katowickiego, który obejmował w sumie 14 zeszytów.
Od 1968 roku jej kariera zawodowa związana była z Instytutem Sztuki PAN w Warszawie. Poza tym, pracowała w Pracowni Inwentaryzacji Zabytków Miasta Krakowa. W 1969 roku związała się z Muzeum Historycznym Miasta Krakowa, gdzie jako komisarz naukowy zorganizowała wiele znaczących wystaw. Do najważniejszych należy wystawa o Stanisławie Tondosie (1970), a także wystawa dotycząca motywów krakowskich w twórczości Kossaków (1971), oraz prezentacja medali francuskich z tego samego roku.
W 1971 roku objęła stanowisko kierownika Oddziału Muzeum Historycznego w Starej Bóżnicy na Kazimierzu, gdzie w czerwcu 1974 roku zorganizowała pierwszą po II wojnie światowej wystawę poświęconą sztuce żydowskiej w Polsce. Temat wystawy nosił tytuł: Żydowskie rzemiosło artystyczne od XVII wieku do 1939 roku.
W 1986 roku wprowadziła na Uniwersytecie Jagiellońskim pionierskie wykłady oraz konwersatoria z zakresu historii sztuki żydowskiej w Zakładzie Historii i Kultury Żydów Polskich.
Jej dorobek naukowy obejmuje 136 publikacji, w tym między innymi takie prace jak: Polskie srebra synagogalne, Chanuka łańcucka oraz Dawna sztuka żydowska w Polsce (napisana wspólnie z J. Samkiem). Izabella Rejduch-Samkowa była pionierką badań nad kolekcjonerstwem oraz muzealnictwem żydowskim w Polsce.
W ciągu swojej kariery została odznaczona wieloma wyróżnieniami, w tym Nagrodą Zbiorową I Stopnia Prezesa Rady Ministrów oraz licznymi nagrodami Rady Narodowej m. Krakowa. Otrzymała również Złote Odznaki „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” (1985), „Za Zasługi dla Ziemi krakowskiej” oraz Medal Państwa Izrael (1979). W 2014 roku uhonorowano ją Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Przypisy
- Curriculum vitae. judaica-art.com.pl. [dostęp 01.06.2021 r.]
- Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 22.10.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Ewa Elżbieta Nowakowska | Janusz Leśniak | Henryk Radosław Stolzman | Juliusz Kędziora | Adam Natanek | Anna Polony | Krystyna Boglar | Zofia Żeleńska | Roman Reiner | Jan Boba | Przemysław Angerman | Włodzimierz Lewik | Josef Bau | Marian Sługocki | Gloria Kossak | Bronisława Anczyc | Mateusz Janicki | Adam Rzepecki | Karol Stryjeński | Piotr FlorczykOceń: Izabella Rejduch-Samkowa