Maciej Stuhr

---

Rodzina i wykształcenie

Maciej Stuhr jest znanym polskim aktorem, a jego rodzina ma głębokie korzenie artystyczne. Jest synem Jerzego Stuhra, znanego aktora, oraz Barbary Kóski, utalentowanej skrzypaczki. Ma młodszą siostrę Mariannę, która przyszła na świat w 1982 roku. Przedkowie Macieja – Anna z domu Thill oraz Leopold Stuhr – przybyli do Krakowa w 1879 roku z Dolnej Austrii, a bratem pradziadka był Oskar Stuhr, który był adwokatem oraz aktywnym działaczem Stronnictwa Narodowego. Co ciekawe, jego ojcem chrzestnym był także aktor Jan Nowicki.

4. Tadeusz Stuhr (1916–2000)	_			_		_
	_	_	2. Jerzy Stuhr (1947–2024)
5. Maria Stuhr (z d. Chorąży) (1924–1984)	_	_		_	_
	_			_	_	1. Maciej Stuhr
6. Stefan Kóska				_	_
	_	_	3. Barbara Stuhr	_	_
7. Władysława Kóska	_	_		_
	_

Maciej urodził się i spędził dzieciństwo w Krakowie, gdzie uczęszczał do przedszkola muzycznego oraz zakończył edukację w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej I stopnia im. Ignacego Jana Paderewskiego, w której uczył się gry na fortepianie. Od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie aktorstwem, regularnie obserwując swojego ojca w trakcie występów w Starym Teatrze w Krakowie. Dodatkowo był drużynowym w obozie harcerskim „Słowiki”. Ukończył również II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie.

W 1999 roku Maciej Stuhr zakończył studia psychologiczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, broniąc pracę dyplomową zatytułowaną „Reakcje publiczności kabaretowej”. Kolejnym ważnym krokiem w jego edukacji było ukończenie w 2003 roku PWST w Krakowie. W maju 2019 roku otrzymał tytuł doktora na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, broniąc pracę poświęconą drodze aktora do reżyserii poprzez doświadczenie w nauczaniu studentów.

Kariera zawodowa

Debiut filmowy oraz początki działalności kabaretowej

Maciej Stuhr zadebiutował na dużym ekranie w roli Piotrka, będącego synem Jerzego Janickiego (Jerzy Stuhr) w filmie Krzysztofa Kieślowskiego Dekalog X, który miał premierę w 1988 roku. W wieku 16 lat, współpracując z Tomaszem Biernackim, prowadził audycję radiową dla młodzieży o nazwie Czacha Kraka w Radiu Kraków. Po ukończeniu szkoły średniej przez kolejny rok występował w Kabarecie Artura w Rabce, który przyniósł mu Grand Prix Akademickiego Forum Kultury. Podczas studiów zainicjował własny kabaret Po Żarcie, zdobywając pierwszą nagrodę na przeglądzie PaKA w 1997 roku.

Jest znany z parodystycznych występów, w których naśladował innych artystów, m.in. Stanisława Sojkę, Gustawa Holoubka oraz Mariusza Max Kolonko. W 1998 roku zagrał główną rolę Aleksa w filmie Macieja Dutkiewicza Fuks. Dalszą popularność przyniosły mu rozwinięcia postaci w filmach Olafa Lubaszenki, wśród nich Kuba Brenner w Chłopaki nie płaczą (2000) oraz Kuba Akser w Poranku kojota (2001).

W dziedzinie dubbingu zadebiutował wcielając się w postać Kuzco w animowanym filmie Nowe szaty króla (2000). Jego rola Hipolita Wielosławskiego w ekranizacji Przedwiośnia (2001) przyniosła mu nominację do Orła w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska”. W 2001 roku brał udział w nagraniu wakacyjnej powieści Kompletna plaża, czyli dziennik Adama Zawodnego w Radiu Zet, a także otrzymał tytuł „5.10. i co dalej” im. Marcina Kołodyńskiego, przyznawany młodym osobom, które wyróżniają się niezwykłą działalnością.

W 2003 roku wystąpił w niskobudżetowej komedii Baśń o ludziach stąd jako Mirosław „Newton”. Oprócz tego dał swój głos tytułowej postaci w grze komputerowej Szymek czarodziej oraz prowadził 47. galę rozdania Złotych Kaczek.

Lata 2004–2009

Stuhr zagrał podkomisarza Artura Banasia w serialu kryminalnym Glina emitowanym w 2004 i 2008 roku. Za swoje wyrafinowane poczucie humoru otrzymał nagrodę Gruba Ryba, przyznawaną przez słuchaczy Radia Kolor. W latach 2004–2008 był częścią zespołu Teatru Dramatycznego w Warszawie, gdzie występował m.in. jako Iwan Chlestaskow w Rewizorze oraz Ilja Iljicz Obłomow w spektaklu Obłom-off, oba w reżyserii Andrzeja Domalika.

Od 2004 roku prowadził ceremonie wręczenia Orłów co dwa lata, a w listopadzie 2005 roku był gospodarzem ceremonii rozdania Effie Awards. W tym czasie został odznaczony tytułem Mistrza Mowy Polskiej oraz zdobył statuetkę Kłapa za dubbing tytułowego bohatera animacji Kurczak Mały. Stuhr użyczył również swoich umiejętności głosowych postaciom w Zebry z klasą i Nowych szatach króla 2. W 2006 roku współprowadził z Sophie Marceau ceremonię Europejskich Nagród Filmowych oraz galę zamknięcia 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych z Grażyną Torbicką, oraz brał udział w nagraniu powieści Edwarda Redlińskiego Telefrenia dla Radia Trójka.

W 2007 roku wystąpił jako homoseksualny Joe Porter Pitt w sztuce Anioły w Ameryce Tony’ego Kushnera w warszawskim Teatrze Rozmaitości oraz jako Cosme McMoon w Boskiej! na deskach Teatru „Polonia” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Na wielkim ekranie zagrał w filmach Korowód oraz Testosteron, wcielając się odpowiednio w postacie Tomka i Sebastiana Tretyna.

W 2008 roku stał się aktorem Nowego Teatru w Warszawie, gdzie zagrał m.in. w (A)pollonia, kończącym się Kabarecie warszawskim. W ciągu tego okresu został uznany Honorowym Ambasadorom Polszczyzny oraz wziął udział w nagraniach powieści Marcina Świetlickiego Jedenaście dla Trójki. W 2009 roku, za rolę Piotra w 33 scenach z życia (2008) Małgorzaty Szumowskiej, odebrał Nagrodę im. Zbyszka Cybulskiego oraz został nominowany do Złotej Kaczki za najlepszą rolę męską.

Lata 2010–2019

W 2010 roku premierę miały dwa filmy z jego udziałem: Śluby panieńskie oraz Mistyfikacja, za co był nominowany do Złotych Kaczek za najlepszą rolę. W tym samym roku użyczył głosu w filmach Jak uratować mamę (2016) oraz Zasplash w Zaplątanych (2010). Wraz z Grażyną Torbicką współprowadził galę z okazji 40-lecia TVP2 w Teatrze Polskim w Warszawie, gdzie został uhonorowany nagrodą Róża Gali w kategorii „aktor”.

W 2011 roku zagrał Mikołaja Koniecznego w Listach do M., gdzie ponownie promował film w Radio Zet. Ponadto użyczył głosu w animacji Gnomeo i Julia oraz odebrał Wiktora za „osobowość telewizyjną roku”. W 2012 roku jego głos można było usłyszeć w Romanie barbarzyńcy (2011), jednocześnie wystąpił jako Jacek w kryminale Konfident.

Na Gali Orłów 2013 odebrał Polską Nagrodę Filmową za rolę Józefa Kaliny w Pokłosiu (2012) Władysława Pasikowskiego, a także nominację w kategorii „najlepsza drugoplanowa rola męska” za rolę Henryka Kondolewicza w Obławie (2012) Marcina Krzyształowicza. Jego działania na rzecz stosunków polsko-żydowskich w kontekście premierowego Pokłosia wzbudziły duże zainteresowanie mediów, za co był nominowany do Nagrody Radia Tok FM im. Anny Laszuk. Pomimo propozycji zagrania w Demonie (2015) Marcina Wrony, zdecydował się, aby nie występować w tej produkcji.

Od 5 września 2012 do 29 maja 2013 prowadził program Zwolnienie z WF-u na antenie Eska Rock z Kubą Wojewódzkim. W 2013 roku zagrał w serialu HBO Bez tajemnic oraz w teledysku do utworu Pati Sokół „Neverland”, a także odebrał Kryształowe Zwierciadło za oddanie szpiku kostnego dziewczynce chorej na białaczkę, jego talent jako felietonisty oraz specyficzne poczucie humoru.

W 2014 roku zagrał w Obywatelu jako młody Jan Bratek oraz wystąpił w rosyjskim serialu Bezsenność jako Igor Wołkow. Kwiecień przyniósł mu srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a we wrześniu dołączył do rady programowej kanału filmowego Stopklatka TV. W październiku tegoż roku nakładem wydawnictwa Znak ukazała się książka Obywatel Stuhr, która jest wywiadem-rzeką z nim oraz Jerzym Stuhrami przeprowadzonym przez Ewę Winnicką. W 2015 roku powtórnie zagrał Mikołaja Koniecznego w sequelu Listy do M. 2 oraz poprowadził program w Radiu Zet.

W październiku 2015 roku premierę miała również nowa książka „Stuhrmówka, czyli wewnętrzny gen wolności”, przez Beatę Nowicką, będąca wywiadem-rzeką z Maciejem. W 2016 roku zagrał Fabiana Apanowicza w komedii Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, za co został nominowany do Orła. Na początku 2016 roku premierę miała romantyczna komedia Planeta singli, w której wcielił się w postać Tomka Wilczyńskiego, a także wystąpił jako porucznik Richard Krauze w Czerwonym kapitanie. Za dubbing swojej postaci otrzymał antynagrodę Węża.

W latach 2016-2017 Stuhr odnajdywał się w roli Pawła Zawidzkiego, nauczyciela języka polskiego w serialu Belfer. Użyczył również głosu głównemu bohaterowi animacji Miś Uszatek, która jednak ostatecznie nie została wydana. W grudniu 2016 roku poprowadził ceremonię wręczenia Europejskich Nagród Filmowych w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu.

Od 2020

W lutym 2020 roku zadebiutował jako reżyser teatralny, przygotowując sztukę Inni ludzie, stanowiącą spektakl dyplomowy studentów Wydziału Aktorskiego we Wrocławiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. W tym czasie wystąpił w filmie Bad Boy w reżyserii Patryka Vegi. W marcu wziął udział w 22. gali wręczenia Orłów, podczas której jego wystąpienie w kostiumie papieża stało się kontrowersyjne w mediach. W serialu Szadź (2020) zagrał Piotra Wolnickiego, seryjnego mordercę.

W 2021 roku Stuhr odebrał Telekamerę w kategorii Aktor, natomiast w 2023 roku prowadził program TVN pt. Autentyczni.

Styl gry

W początkowych latach swojej kariery aktorskiej Maciej Stuhr był przede wszystkim kojarzony z rolami komediowymi, jednak z biegiem czasu zyskał również uznanie w rolach dramatycznych. Jego obecność w komediach romantycznych, dramatach wojennych oraz serialach kryminalnych z sukcesem przyczyniła się do zróżnicowania jego dorobku artystycznego.

Na początku kariery wcielał się w postaci młodych, bezpretensjonalnych chłopaków, ale w późniejszych latach także z powodzeniem podejmował się bardziej złożonych ról, w tym mundurowych. Jego debiut miał miejsce w filmie Krzysztofa Kieślowskiego, a już w następnych latach wystąpił także w produkcjach takich jak te reżyserowane przez Olafa Lubaszenkę, Filipa Bajona, Agnieszki Holland oraz Wojciecha Smarzowskiego. Nie zabrakło jego obecności w filmach Małgorzaty Szumowskiej, Mitji Okorna, Władysława Pasikowskiego, Andrzeja Wajdy oraz Patryka Vegi. W wielu filmach miał okazję występować u boku swojego ojca, Jerzego Stuhra, w dziełach takich jak „Historie miłosne”, „Pogoda na jutro”, „Korowód” czy „Obywatel”.

W teatrze Stuhr również odniósł sukces, współpracując z takimi reżyserami jak Andrzej Domalik czy Krzysztof Warlikowski. Jego wszechstronny talent zaowocował udziałem w spektaklu wyreżyserowanym przez Jerzego Stuhra, co dodatkowo podkreśla jego różnorodność artystyczną.

Wśród aktorów, których podziwia, wymienia Krzysztofa Globisza oraz Anthony’ego Hopkinsa. Maciej Stuhr czerpie inspirację także z aktorstwa Brada Pitta, co zwraca uwagę na jego uznanie dla różnorodnych stylów aktorskich.

Wpływ na popkulturę

W 2003 roku, imię „Maciej Stuhr” zdobyło znaczącą popularność, plasując się na piątej pozycji w rankingu najczęściej wyszukiwanych polskich aktorów przygotowanym przez Google Zeitgeist. Z kolei w 2016 roku osiągnęło dziesiąte miejsce w tej samej kategorii.

Jest jedną z „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu”, jak wskazują dane opublikowane przez magazyn „Forbes”. Jego wizerunek, który budził duże zainteresowanie reklamodawców, był wyceniany następująco: w 2006 roku na poziomie 300–338 tys. zł, a w 2008 roku wzrósł do 393 tys. zł, co dało mu 33. miejsce. W 2010 roku wartość ta wyniosła 475 tys. zł (27. miejsce), a w 2012 osiągnęła 506 tys. zł (22. miejsce). W 2013 roku wycena spadła do 428 tys. zł (34. miejsce), a w 2014 do 323 810 zł (36. miejsce).

Maciej Stuhr pojawiał się w licznych kampaniach reklamowych, m.in. w wizerunkowej akcji Raiffeisen Bank Polska w latach 2008–2010, a także w reklamach sieci telekomunikacyjnej Play w 2013 roku, piwa Żywiec w 2014 roku, napoju mlecznego Actimel w 2016 roku, smartfona Sony Xperia XZ w tym samym roku oraz drażetek Tic Tac w 2019 roku. Ponadto w 2016 roku został ambasadorem marki Mitsubishi.

Brał udział w sesjach zdjęciowych, których efekty zyskały uznanie, pojawiając się na okładkach takich czasopism jak „Zwierciadło”, „Viva!” oraz „Newsweek Polska”.

Aktualnie jest również znany z publicznego komentowania tematów politycznych. W 2019 roku ogłosił decyzję o bojkocie Telewizji Polskiej, nie akceptując treści prezentowanych przez ten publiczny nadawca. Dodatkowo, podpisał list otwarty kierowany do wicepremiera Piotra Glińskiego, w którym protestował przeciwko zatrudnieniu Piotra Bernatowicza na dyrektora Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.

Życie prywatne

W 1999 roku zawarł związek małżeński z Samantą Janas, która jest nie tylko utalentowaną aktorką, ale również fotografką. Para doczekała się córki Matyldy, która przyszła na świat w 2000 roku. Niestety, rozstanie tej pary w 2013 roku było szeroko omawiane w mediach, co wywołało publiczną krytykę ze strony Stuhra, który odnosił się do tego tematu w wywiadzie dla magazynu „Newsweek Polska”. W 2014 roku Maciej Stuhr i jego była żona postanowili podjąć prawne kroki przeciwko 24 wydawcom prasy dla dorosłych oraz serwisom internetowym zajmującym się show-biznesem, w związku z nieprawdziwymi doniesieniami, które naruszały ich prywatność. W wyniku tego pozwu wygrali sprawy m.in. przeciwko wydawcom serwisów Fakt24.pl oraz Pudelek.pl. Odszkodowanie w wysokości 100 tysięcy złotych, które otrzymali od jednego z wydawców, przekazali na rzecz Łódzkiego Hospicjum dla Dzieci.

W 2015 roku Maciej po raz drugi wkroczył w stan małżeński, tym razem z dietetyczką Katarzyną Błażejewską. Ich rodzina powiększyła się o syna Tadeusza, który urodził się w 2016 roku. Obecnie rodzina mieszka na warszawskim Żoliborzu.

Stuhr aktywnie bierze udział w różnych kampaniach społecznych, w tym na rzecz ochrony zwierząt. W 2012 roku włączył się w działania Fundacji „Psi Los” oraz Interii TV, biorąc udział w kampanii z hasłem „Prawdziwa przyjaźń jest za darmo”. W 2009 roku związał się z tematem zdrowia publicznego, zostając dawcą szpiku kostnego. W 2017 angażował się w kampanię edukacyjną „sexedpl”, a w 2018 roku wsparł Kampanię Przeciw Homofobii „Ramię w ramię po równość”, stając się sojusznikiem ruchu LGBT. W 2020 roku przyjął pod swój dach czeczeńską rodzinę, a także włączył się w kampanię Fundacji Nutricia pod nazwą „Żywienie medyczne – Twoje posiłki w walce z chorobą”.

Warto dodać, że przez lata udzielał się również charytatywnie, uczestnicząc w różnych wydarzeniach sportowych. W 2009 roku wystąpił w meczu charytatywnym „Gra o życie”, organizowanym przez Fundację Przyjaciółka, a w latach 2010 i 2019 brał udział w meczu Fundacji TVN „Nie jesteś sam”, który wspierał osoby w trudnej sytuacji życiowej Fundacji TVN „Nie jesteś sam”.

W swoim czasie wolnym Maciej Stuhr odkrywa pasję do triathlonu oraz relaksuje się przy układaniu puzzli.

Filmografia

Filmografia Macieja Stuhra obejmuje bogaty zbiór ról, które łączy niezwykła wszechstronność i umiejętność aktorska. Jego kariera filmowa zaczęła się w 1988 roku, kiedy zadebiutował w „Dekalogu”, grając postać Piotrka, syna Jerzego w odcinku dziesiątym. W kolejnym roku zagrał małolata Maćka w filmie „V.I.P”, a następnie, w 1991 roku, wystąpił w „Les enfants de la guerre”, gdzie wcielił się w postać Olka.

W 1993 roku Stuhr zagrał w telewizyjnym spektaklu „Kolęda wigilijna”, kreując rolę młodego Scroogea. Jego kariera przyspieszyła po występach w filmach takich jak „Historie miłosne” z 1997 roku, gdzie wcielił się w studenta Ikonowicza, oraz w „Wszystkie pieniądze świata” w 1999 roku, w którym zagrał postać Burka. W tym samym roku zagrał w dwóch innych filmach – „O dwóch takich, co nic nie ukradli” jako Kiciuś i „Krugerandy” odgrywając rolę Sławka „Panicza” Wielchowskiego.

Stuhr kontynuował swoją karierę, pojawiając się w „Fuks” jako Aleks Bagiński, a następnie w popularnych produkcjach telewizyjnych takich jak „Glina”, w której kredytowano mu rolę podkomisarza Artura Banasia w latach 2003-2004 i 2007-2008. W 2005 roku zagrał w „Solidarność, Solidarność…”, a rok później wystąpił w „Wino truskawkowe” jako Janek. Do jego najsłynniejszych ról z lat 2000-2010 należy rola Kuby w „Chłopaki nie płaczą” oraz Hipolita Wielosławskiego w „Przedwiośniu”.

W kolejnych latach Maciej Stuhr zagrał w wielu znanych produkcjach, takich jak „Listy do M. „, „Popatrz na mnie”, „Wałęsa. Człowiek z nadziei” czy „Planeta singli”. Jego zdolności aktorskie można było podziwiać również w popularnych sekwelach, takich jak „Planeta singli 2” oraz „3”.

Polski dubbing

Jako wszechstronny artysta, Maciej Stuhr również sprawdził się w dubbingowaniu. W 2000 roku użyczył głosu Kuzco w „Nowych szatach króla”. Jego talent do podkładania głosu wykorzystano na przykład w „7 krasnoludkach – historia prawdziwa”, gdzie zagrał Szczycika. W 2005 roku wystąpił jako Zebra Pasio w „Zebrze z klasą” oraz Kajko w „Kajko i Kokosz”.

W 2010 roku zagrał Flinna Ridera w „Zaplątanych”, a w 2011 roku był Gnomeo w „Gnomeo i Julia”. Brał również udział w wielobranżowym dubbingu w „Coco” i „Smerfy: Poszukiwacze zaginionej wioski”. W 2019 roku swoje umiejętności podkładu głosu zaprezentował w „Pokémon: Detektyw Pikachu” jako Detektyw Pikachu oraz w nowej wersji „Król Lew” jako Timon.

Teatr

W ciągu swojej kariery teatralnej, Maciej Stuhr zaprezentował szeroki wachlarz ról, stając się jednym z najbardziej rozpoznawalnych aktorów w Polsce. W 2001 roku zagrał w spektaklu Orlando w PWST Kraków, a także wystąpił jako Raskolnikow w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. Rok później, w 2002 roku, odgrywał postać Iwana Chlestakowa w Rewizorze na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie.

W 2003 roku, Stuhr zadebiutował jako doktor Edward Opoka-Otuchowicz w spektaklu Młynarski, czyli trzy elementy w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie. Trzy lata później, w 2005 roku, wystąpił w roli Obłomowa w sztuce Obłom-off oraz jako Kandyd w przedstawieniu Kandyd, czyli optymizm w Teatrze Rampa na Targówku w Warszawie.

Zaledwie rok później, w 2006 roku, Stuhr zagrał Wierszynina w sztuce Siostry. W 2007 roku miał przyjemność wystąpić jako Cosme McMoon w spektaklu Boska! w Teatrze Polonia, a także jako Joe w Aniołach w Ameryce w TR Warszawa.

W 2009 roku zagrał w dramatycznym przedstawieniu (A)pollonia jako Agamemnon i Orestes w Nowym Teatrze Warszawa. Również w tym samym roku wystąpił w spektaklu Krzysztof M. Hipnoza w Teatrze Polonia. W 2010 roku Stuhr zagrał postać Józefa K. w Koniec, natomiast w 2011 roku można go było zobaczyć w trzech przedstawieniach: Życie seksualne dzikich, Henryk Sienkiewicz – Greatest Hits w Teatrze Imka, oraz Smuteczek, czyli ostatni naiwni jako pan Y.

Rok 2012 przyniósł mu udział w musicalu Zaczarowane podwórko w Teatrze Muzycznym „Capitol” we Wrocławiu, a w 2013 roku wystąpił w Kabarecie warszawskim w Nowym Teatrze Warszawa. Kolejne lata to kolejne udane produkcje, takie jak Pinokio i Francuzi, które miały miejsce w 2014 i 2015 roku w Nowym Teatrze.

Ostatnie lata na scenie teatralnej to także rola Astrowa w Wujaszku Wani w Teatrze Polskim im. Arnolda Szyfmana w Warszawie w 2017 roku. W 2018 roku uświetnił scenę w Balu manekinów, gdzie wcielił się w postać Posła Paula Ribandela/Manekina w Och-Teatrze.

Teatr Telewizji

Kariera Stuhra nie ograniczała się tylko do teatru. W telewizji również zostawił swój ślad, debiutując w 1999 roku w roli Mordechaya White’a w Shapiro. Złote lata dla Stuhra to lata 2001-2014, kiedy to brał udział w licznych produkcjach, takich jak Szczęście Frania, gdzie wcielił się w rolę Frania, oraz Oszuści, gdzie odgrywał postać Allena.

W latach 2005–2014 Stuhr był widoczny w takich spektaklach jak Żywot Józefa, Najwięcej samobójstw zdarza się w niedzielę, Bezład oraz Boska! W 2013 roku zagrali także w Świeczka zgasła jako Pan. Na wiele z tych ról z pewnością będziemy wspominać go z uznaniem jeszcze przez lata.

Nagrody i nominacje

Na przestrzeni lat Maciej Stuhr zdobył liczne nagrody, które potwierdzają jego talent oraz uznanie w środowisku artystycznym.

Poniżej znajduje się zestawienie wyróżnień, które zdobył w różnych latach oraz kategoriach.

Rok	Nagroda	Kategoria	Tytuł	Rezultat	Źródło
1996	Nagroda przeglądu kabaretów PaKA	–	–	3. miejsce	–
	Nagroda Lidzbarskich Wieczorów Humoru i Satyry	–	–	Wygrana	–
1997	Nagroda przeglądu kabaretów PaKA	–	–	Wygrana	–
	Nagroda Lidzbarskich Wieczorów Humoru i Satyry	–	–	2. miejsce	–
2001	Nagroda im. Marcina Kołodyńskiego	–	–	Wygrana	–
2002	Orzeł 2001	najlepsza drugoplanowa rola męska	Przedwiośnie	Nominacja	–
2006	Medialna Osobowość Roku	najbardziej popularny aktor	–	Wygrana	–
	Nagroda KŁAP	najlepszy głos w filmie Disneya	Kurczak Mały	Wygrana	–
2008	Nagroda im. Zbyszka Cybulskiego	–	33 sceny z życia	Wygrana	–
2009	Orzeł 2008	najlepsza główna rola męska		Nominacja	–
2010	Róża Gali	aktor	–	Wygrana	–
2012	Fryderyki 2012	najwybitniejsze nagranie muzyki polskiej	Paweł Mykietyn – Pasja wg św. Marka	Nominacja	–
		album roku muzyka współczesna		Nominacja
2013	Orzeł 2012	najlepsza pierwszoplanowa rola męska	Pokłosie	Wygrana	–
		najlepsza drugoplanowa rola męska	Obława	Nominacja	–
	Róża Gali	teatr	Kabaret warszawski	Nominacja	–
2016	Orzeł 2015	najlepsza główna rola męska	Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy	Nominacja	–
2017	Węże 2016	efekt specjalnej troski	Czerwony kapitan	Wygrana	–
2021	Telekamery 2021	aktor	–	Wygrana	–
	Orzeł 2020	najlepsza drugoplanowa rola męska	Sala samobójców. Hejter	Nominacja	–
2022	Orzeł 2022	Najlepsza główna rola męska	Powrót do tamtych dni	Wygrana	–

Odznaczenia

Maciej Stuhr, znany polski aktor, został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które potwierdzają jego wkład w kulturę i sztukę. W 2014 roku otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, co stanowi niezwykle ważne wyróżnienie w Polsce.

W tym samym roku otrzymał również Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, przyznawany osobom szczególnie zasłużonym dla polskiej kultury.

---

Oceń: Maciej Stuhr

---