Rajmund Baczyński

---

Życiorys

19 grudnia 1874 roku, po zakończeniu nauki w sześciu klasach gimnazjum we Lwowie, Rajmund Baczyński zdecydował się na zaciągnięcie do 11 pułku ułanów jako ochotnik. W latach 1875–1877 kształcił się w Korpusie Kadetów w tym samym mieście, a następnie rozpoczął karierę jako oficer zawodowy. W okresie 1907–1911, będąc pułkownikiem, pełnił rolę dowódcy 90 pułku piechoty z siedzibą w Jarosławiu, a później objął dowództwo XXIV Brygady Piechoty (12 DP) w Tarnowie.

W dniu 24 listopada 1911 roku został awansowany na generała majora z datą ważności od 1 listopada 1911. W październiku 1912 roku przeszedł w stan spoczynku. W obliczu I wojny światowej ponownie podjął służbę wojskową. Standartowo dowodził Legionem Zachodnim oraz przez krótki okres, od 20 sierpnia do 1 października 1914, był zaangażowany w tworzenie Legionów Polskich.

Pełnił również funkcję generalnego inspektora oddziałów ozdrowieńców, obozów jenieckich, internowania oraz jednostek rezerwowych w rejonie działalności korpusu Graz. 23 września 1915 roku awansowano go na tytularnego marszałka polnego porucznika. Z dniem 1 grudnia 1916 roku ponownie przeszedł w stan spoczynku.

Na mocy dekretu Naczelnego Wodza Józefa Piłsudskiego z 12 grudnia 1918 roku, przyjęto go do Wojska Polskiego „z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała dywizji i zaliczono do I rezerwy”. Nigdy nie powrócił do służby czynnej. Osiedlił się w Poznaniu, gdzie zmarł 7 listopada 1929 roku.

W dniu wczorajszym zawezwano Lekarskie Pogotowie Ratunkowe (tel. 66-66) do gmachu Sądu Okręgowego, gdzie w oddziale hipotecznym, w czasie przeglądania akt, uległ nagłemu atakowi serca, em. gen. W.P. Baczyński, zamieszkały przy ul. Wyspiańskiego. Pomoc okazała się jednak bezskuteczna. Lekarz skonstatował śmierć wskutek udaru sercowego.

---

Oceń: Rajmund Baczyński

---