Stefan Kuta-Kaliński

---

Życiorys

Stefan Kuta-Kaliński przyszedł na świat 1 lipca 1892 roku w Krakowie, w rodzinie Jana Kuty oraz matki noszącej nazwisko Śliwa. W 1922 roku, zdecydował się na zmianę swojego rodowego nazwiska „Kuta” na „Kaliński”. Swoją edukację rozpoczął w krakowskich gimnazjach, w tym w gimnazjum św. Jacka oraz św. Anny. Już od 1910 roku zaangażował się w działalność skautowską, a wkrótce potem dołączył do Polskiego Towarzystwa Sportowego „Sokół”. Z chwilą wybuchu I wojny światowej, oddał się pracy w polskiej drużynie Sokoła.

Po 15 sierpnia 1914 roku, w towarzystwie pozostałych skautów, udał się do Lwowa, gdzie wstąpił do Legionu Wschodniego. Jego kariera wojskowa przyspieszyła po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, kiedy to 21 września 1914 roku został wcielony do armii austriackiej. Po kilku miesiącach służby, udało mu się „wyreklamować” i wstąpił do Legionów Polskich, służąc w 2 lub 3 Pułku Piechoty.

W latach 1918–1934 był aktywnym żołnierzem Wojsk Polskich. W 1921 roku uzyskał eksternistycznie maturę, a następnie krótko studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W okresie od 1922 do 1924 roku pełnił ważną rolę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Kraków Powiat, gdzie pracował jako oficer instrukcyjny. W tym czasie pozostawał oficerem nadetatowym 5 Dywizjonu Taborów w Krakowie. Od września 1921 do stycznia 1923 roku łączył obowiązki służbowe z funkcją komendanta Krakowskiej Chorągwi Harcerzy.

W roku 1925 służył w Centralnej Wojskowej Szkole Gimnastyki i Sportów w Poznaniu. Później, z korpusu oficerów taborowych, został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. W 1928 roku pracował w 2 Pułku Piechoty Legionów znajdującym się w Pińczowie, by następnie zająć stanowisko w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. W 1933 roku, po wielu latach służby, został przeniesiony do 10 Pułku Piechoty w Łowiczu.

W 1936 roku mieszkał już w Łowiczu, a później przeniósł się do Warszawy, gdzie do wybuchu II wojny światowej był zatrudniony w Dyrekcji Kolei Państwowych. W trakcie powstania warszawskiego, w stopniu kapitana, służył w 15 Pułku Piechoty Armii Krajowej. Niestety, 5 października 1944 roku dostał się do niemieckiej niewoli, co zakończyło jego dotychczasowe działania. Przebywał w Stalagu 344 Lamsdorf, a od 19 października 1944 roku w Oflagu VII A Murnau.

Po uwolnieniu z niewoli zdecydował się na emigrację, gdzie zajął się malarstwem olejnym oraz akwarelowym. Malował piękne pejzaże tatrzańskie, a także charakteryzujące się unikalnym stylem widoki Wileńszczyzny i Kielecczyzny. W 1946 roku w Lozannie zorganizowano jego najważniejszą wystawę malarską. Zmarł 8 października 1946 roku w Autun, we Francji, a jego ostatnie miejsce spoczynku mieści się na cmentarzu w Lyonie (kwatera D-5-11).

---

Oceń: Stefan Kuta-Kaliński

---