Stefan Witkowski (generał)

Wojsko i służby mundurowe

Stefan Witkowski to postać o znaczącym dorobku w historii Wojska Polskiego. Urodził się 22 września 1873 roku w Krakowie, co z pewnością miało wpływ na jego późniejszą karierę wojskową i patriotyzm.

Jako generał brygady, Witkowski odegrał istotną rolę w kształtowaniu polskich sił zbrojnych, zostawiając po sobie trwały ślad w dziejach kraju. Zmarł 25 stycznia 1954 roku w Rybniku, gdzie spoczął wśród innych zasłużonych dla Polski postaci.

Życiorys

Stefan Witkowski przyszedł na świat 22 września 1873 roku w Krakowie, w rodzinie Karola i Marii z Galińskich. Już w młodym wieku, bo 18 sierpnia 1893 roku, po ukończeniu siedmioklasowej wojskowej szkoły realnej, rozpoczął swoją profesjonalną karierę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii. Do rangi majora awansowano go ze starszeństwem od 1 listopada 1912 roku. W tym samym roku otrzymał przydział do Korpuśnej Szkoły Oficerów, z siedzibą w Ołomuńcu, pozostając jednocześnie oficerem nadetatowym 54 pułku piechoty c. i k.

W dniu 1 listopada 1917 roku, z 110. lokatą, został awansowany na pułkownika, wciąż pozostając oficerem nadetatowym w 20 pułku piechoty c. i k. W 1918 roku trafił do włoskiej niewoli, jednak w 1919 roku, po uwolnieniu, dołączył do Armii Polskiej we Francji. W tej armii pod dowództwem generała Hallera został przydzielony najpierw do 10 pułku strzelców polskich, a później do 7 Dywizji Strzelców Polskich.

30 września 1919 roku Witkowski został mianowany zastępcą dowódcy Szkoły Sztabu Generalnego mieszczącej się w Warszawie. Z dniem 1 kwietnia 1920 roku uzyskał zatwierdzenie w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. 23 lipca 1920 roku, przybywszy rano do Grodna, objął dowództwo grupy operacyjnej od generała Adama Mokrzeckiego, która działała w ramach Frontu Północno-Wschodniego. Formalnie został dowódcą tej grupy operacyjnej na mocy dekretu Naczelnego Wodza z 8 sierpnia 1920 roku.

Od 15 sierpnia 1920 roku pełnił służbę w Departamencie I Broni Głównych oraz Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1 września tego samego roku w Centralnej Komisji Wyszkolenia. 9 maja 1921 roku został powołany na członka Oficerskiego Trybunału Orzekającego. 3 maja 1922 roku, po weryfikacji, otrzymał stopień generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku oraz 13. lokatą w korpusie generałów. Ostatecznie, z dniem 31 grudnia 1923 roku, przeszedł na stan spoczynku w wyniku superrewizji.

Na emeryturze osiedlił się w Warszawie, przy Alei 3 Maja 16. 26 kwietnia 1931 roku został wybrany na wiceprezesa Polskiego Związku Łyżwiarskiego, a w roli sędziego głównego wziął udział w Mistrzostwach Europy w łyżwiarstwie figurowym, które miały się odbyć w Zakopanem w dniach 3-6 lutego 1939 roku. Po II wojnie światowej pracował jako nauczyciel w Technikum Górniczym w Rybniku, obecnie znanym jako Zespół Szkół Technicznych. Ostatecznie, zmarł 25 stycznia 1954 roku w Rybniku.

Witkowski był żonaty z Amelią Czerny-Breyl, z którą doczekał się jednego dziecka.

Ordery i odznaczenia

Stefan Witkowski, wybitny generał, odznaczony był licznymi medalami i orderami za swoje zasługi, które dokumentują jego wojskową karierę oraz poświęcenie dla kraju. Poniżej przedstawiamy jego wyróżnienia:

  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1931 roku,
  • Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną oraz mieczami (Austro-Węgry),
  • Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami (Austro-Węgry),
  • Srebrny Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry),
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry),
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis na czerwonej wstążce (Austro-Węgry),
  • Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry),
  • Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (Austro-Węgry),
  • Krzyż Jubileuszowy Wojskowy (Austro-Węgry),
  • Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry),
  • Medal Pamiątkowy Bośniacko-Hercegowiński (Austro-Węgry).

Przypisy

  1. Maxie Weber i Ernst Beier startują w Zakopanem na łyżwiarskich mistrzostwach Europy. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 22.01.1939 r., s. 13
  2. Po raz pierwszy w Zakopanem łyżwiarskie mistrzostwa Europy. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. 06.02.1939 r., s. 11
  3. Sport. Naczelnik Chrzanowski prezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego. „Słowo Polskie”. 30.04.1931 r., s. 11
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 21.05.1921 r., poz. 761
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 34 z 08.09.1920 r., poz. 802
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 15.05.1920 r., poz. 504
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 10.01.1924 r., s. 6
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 81 z 29.12.1923 r., s. 750
  9. Rocznik Oficerski 1924, s. 1406
  10. Rocznik Oficerski 1928, s. 880
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 120
  12. Lista starszeństwa 1922, s. 15
  13. Lista starszeństwa 1918, s. 509
  14. Lista starszeństwa 1918, s. 67
  15. Mandrysz 1997, s. 30
  16. Kryska-Karski i Żurakowski 1991, s. 183
  17. Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913, Wiedeń 1912, s. 293, 610
  18. Stawecki 1994, s. 352
  19. Stawecki 1994, s. 351
  20. Spis Abonentów 1938, s. 381
  21. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 322

Oceń: Stefan Witkowski (generał)

★★★★★
Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:24