Stanisław Słomczyński

Wojsko i służby mundurowe

Stanisław Franciszek Słomczyński, urodzony 31 maja 1897 roku w Krakowie, to postać, która odegrała istotną rolę w historii Wojska Polskiego. Uznawany za majora piechoty, pełnił swoją służbę w kluczowych dla kraju okresach.

Jego życie zakończyło się 9 września 1978 roku we Wrocławiu, jednak jego dziedzictwo oraz wkład w historię armii pozostają w pamięci wielu.

Życiorys

Stanisław Słomczyński urodził się 31 maja 1897 roku. Po rozpoczęciu I wojny światowej zaciągnął się do Legionów Polskich. Od września 1914 pełnił służbę jako szeregowy w 1 pułku piechoty, który był częścią I Brygady. Wkrótce potem został przydzielony do 1 pułku ułanów Legionów Polskich, gdzie pozostawał aż do lipca 1917 roku. W 1915 roku odniósł dwa rany na froncie, co nie przeszkodziło mu w awansie na stopień plutonowego. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do c. i k. armii, gdzie służył do 1918 roku.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w listopadzie 1918 roku, Słomczyński został przyjęty do Wojska Polskiego. W marcu 1919 roku dołączył do 12 pułku piechoty. W 1922 roku ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Warszawie i uzyskał awans na porucznika piechoty, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919. W kolejnych latach, w latach 1923 i 1924, nadal był przydzielony do 12 pułku piechoty w Wadowicach.

Od 1 grudnia 1927 roku został skierowany do Korpusu Ochrony Pogranicza, z przydziałem do batalionu granicznego „Orany” w Druskienikach. W 1929 roku objął stanowisko młodszego oficera w 2 kompanii „Marcinkańce”. Na początku 1930 roku awansował do stopnia kapitana piechoty, a 4 marca tego samego roku mianowano go adiutantem batalionu „Orany”. Od 1931 roku był dowódcą kompanii ciężkich karabinów maszynowych batalionu odwodowego „Suwałki”. W 1932 roku służył w KOP w stopniu kapitana.

W 1933 roku przeniesiono go do 2 pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku, gdzie od 1937 do 1939 roku pełnił funkcję dowódcy II batalionu. W tym okresie Słomczyński awansował do stopnia majora. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej 1939, dowodząc II batalionem 2 pspodh, m.in. podczas walk w rejonie Wiślicy i bitwy pod Tomaszowem Mazowieckim. Został ranny 8 września 1939 roku.

Po odniesieniu ran Słomczyński trafił do niewoli, gdzie razem z innymi oficerami 2 pspodh został osadzony w niemieckim obozie jenieckim Oflag VII A Murnau. Przebywał tam od 1939 do 1945 roku. Udało mu się odzyskać wolność u kresu wojny, a następnie zamieszkał w Wielkiej Brytanii. W 1948 roku powrócił do Polski, gdzie do 1950 roku pracował jako technik w wytwórni części do organów kościelnych. Działał w okresie komunistycznym, będąc inwigilowanym przez służby bezpieczeństwa w ramach sprawy ewidencyjno-obserwacyjnej.

Zmarł 8 lub 9 września 1978 roku we Wrocławiu. Jego ciało spoczęło na Cmentarzu Osobowickim w tym mieście.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Słomczyński był uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego zasługach.

  • Krzyż Niepodległości, odznaczony 16 marca 1937,
  • Krzyż Walecznych,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 19 marca 1937.

Przypisy

  1. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  2. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża i Medalu Niepodległości. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 29, 11.11.1937 r.
  3. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  4. Andrzej Brygidyn: Kryptonim „San”. Żołnierze sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939–1944. Sanok: Społeczny Komitet Wydawniczy „San”, 1992, s. 14–15.
  5. Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 213. ISBN 83-87282-47-2.
  6. Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV–XV, s. 264, 2003–2005. ISSN 0860-0317.
  7. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 907.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 72.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 145.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 239.
  11. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 180.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 385.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 150.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 444.
  15. a b Wyszukiwarka miejsca pochówku we Wrocławiu. Stanisław Słomczyński. iwroclaw.pl. [dostęp 19.02.2017 r.]

Oceń: Stanisław Słomczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:23