Marian Jadwiński

Wojsko i służby mundurowe

Marian Leon Jadwiński, urodzony 25 marca 1895 roku w historycznym mieście Krakowie, był postacią zasłużoną dla Wojska Polskiego.

Ten nieprzeciętny człowiek, który oddał swoje życie służbie wojskowej, zmarł w 1973 roku w Londynie, pozostawiając po sobie istotny ślad w historii.

W trakcie swojej kariery wojskowej osiągnął stopień podpułkownika dyplomowanego piechoty, co świadczy o jego wysokich kompetencjach oraz umiejętnościach w dziedzinie dowodzenia jednostkami wojskowymi.

Życiorys

Marian Leon Jadwiński przyszedł na świat 25 marca 1895 roku w Krakowie, jako syn Tomasza. W czasie I wojny światowej, będąc uczniem gimnazjum, złożył przysięgę i dołączył do Legionów Polskich. Walczył z honorem w 5 pułku piechoty.

W grudniu 1918 roku, w Jędrzejowie, miał zaszczyt sformować 9 kompanię 25 pułku piechoty. Dnia 3 maja 1922 roku, został zweryfikowany w stopniu kapitana, uzyskując starszeństwo z datą 1 czerwca 1919 roku i 892 lokatą w korpusie oficerów piechoty, mając swój oddział macierzysty w 5 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1923 roku pełnił służbę w 63 pułku piechoty w Toruniu.

Rok 1927 był dla Jadwińskiego przełomowy, kiedy to został przeniesiony do dyspozycji Ministra Skarbu, który nadał mu funkcję kierownika Małopolskiego Inspektoratu Okręgowego Straży Granicznej w Sanoku. W listopadzie 1928 roku ponownie nastąpiła zmiana, gdy przeniesiono go z dyspozycji Ministra Skarbu do 30 pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie na stanowisko dowódcy III batalionu.

W dniu 5 stycznia 1931 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, jako słuchacz Kursu 1930–1932. 1 listopada 1932 roku, po zakończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 17 stycznia 1933 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 11 lokatą w korpusie oficerów piechoty.

28 czerwca 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do 3 Batalionu Strzelców w Rembertowie, gdzie objął stanowisko dowódcy batalionu. Następnie został przeniesiony do Dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu. W latach 1938–1939 piastował urząd I zastępcy dowódcy 69 pułku piechoty w Gnieźnie.

W czasie kampanii wrześniowej pełnił rolę szefa sztabu Korpusu Ochotniczego do Specjalnych Zadań. 22 września, na polecenie dowódcy korpusu, generała dywizji Mariana Januszajtisa, Jadwiński został skierowany ze Lwowa na tereny okupowane przez Niemców do Makowa Podhalańskiego, gdzie miał nadzorować działania dywersji pozafrontowej. Niezdolny do zrealizowania powierzonych mu zadań, dostał się do niewoli niemieckiej, przebywając w Oflagu XII A Hadamar.

Po odzyskaniu wolności i zakończeniu II wojny światowej, pozostał na emigracji. 1 grudnia 1957 roku został wybrany członkiem Zarządu Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. Zmarł w 1973 roku w Londynie.

Ordery i odznaczenia

Marian Jadwiński otrzymał liczne odznaczenia w uznaniu za swoje zasługi i męstwo w trakcie służby wojskowej.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
  • Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931),
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (czterokrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918-1921”,
  • Złoty Krzyż Zasługi (17 marca 1930),
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Kozłowski 2015 ↓, s. 119.
  2. Marian Leon Jadwinski. ancestry.co.uk. [dostęp 16.08.2017 r.]
  3. Walny Zjazd Zjednoczenia Polskiego w Wielkiej Brytanii. [w:] Ambasada RP przy Stolicy Apostolskiej. Komunikaty prasowe, depesze, artykuły i biuletyny, 06.12.1957 r., sygn. A.44.330/8 [on-line]. IPMS, s. 6. [dostęp 29.08.2019 r.]
  4. Banaszak 2014 ↓, s. 54.
  5. Roczniki Oficerskie 1923 ↓, s. 305, 412.
  6. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 52.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18.01.1933 r., s. 1.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28.06.1933 r., s. 130.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 337.
  10. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 13, 629.
  11. Straty ↓.
  12. Kadra 1918–1939 ↓.
  13. Włodzimirski 1939 ↓.
  14. M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.

Oceń: Marian Jadwiński

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:19