Zbigniew Dybała był jednym z ważnych funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa w Polsce Ludowej. Urodził się 6 stycznia 1923 roku w malowniczym Krakowie.
Jego życie zakończyło się tragicznie 23 marca 1962 roku, kiedy to zmarł w Warszawie.
W trakcie swojej kariery w aparacie bezpieczeństwa, Dybała osiągnął stopień podpułkownika, co podkreślał jego wpływ na działalność w tym obszarze w Polsce tych lat.
Życiorys
Przed wybuchem II wojny światowej Zbigniew Dybała rozpoczął swoją edukację w łódzkim gimnazjum, kończąc dwie klasy. Po wojnie, od lipca 1945 roku, związał się z Wojewódzkim Urzędem Bezpieczeństwa Publicznego w Gdańsku, gdzie pracował w Wydziale I oraz IV. W 1946 roku ukończył Centralną Szkołę Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Łodzi, po czym objął funkcję p.o. szefa PUBP w Malborku.
Od 1 maja 1947 roku był zastępcą naczelnika Wydziału IV WUBP w Gdańsku oraz uczestniczył w kursie dla szefów PUBP organizowanym w Centrum Wyszkolenia MBP w Legionowie. Już od 1 października 1947 roku piastował stanowisko zastępcy naczelnika, a 1 lutego 1948 roku awansował na naczelnika Wydziału I WUBP w Gdańsku.
W październiku 1947 roku, na polecenie swoich przełożonych, Zbigniew Dybała prawdopodobnie wspierał Stanisława Mikołajczyka w jego próbie dostania się na Zachód. W maju 1950 roku przeniesiono go do centrali MBP w Warszawie, gdzie pełnił obowiązki zastępcy naczelnika, a następnie naczelnika Wydziału II Departamentu I MBP. Wiosną 1953 roku był delegowany do Berlina w sprawach służbowych. Od maja 1953 roku dawał się poznać jako naczelnik Wydziału II, a od maja 1954 roku kierował Wydziałem IV Departamentu VII MBP. Na mocy przekształceń organizacyjnych, od 1 maja 1956 roku zdobył miano wicedyrektora Departamentu I KdsBP/MSW.
Jednakże w wyniku czystki mającej miejsce w centrali wywiadu, związanej z zdradą Michała Goleniewskiego, Zbigniew Dybała tragicznie zakończył swoje życie – zastrzelił się w swoim gabinecie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na wojskowych Powązkach, w kwaterze 12B-5-4.
Zbigniew Dybała pozostawił po sobie rodzinę, w tym żonę Helenę (1923-1969), z którą miał dzieci.
Odznaczenia
W życiu Zbigniewa Dybały, odznaczenia zajmują ważne miejsce, potwierdzając jego wkład w rozwój i służbę dla społeczności. Poniżej przedstawione są jego osiągnięcia w tej dziedzinie:
- złoty Krzyż Zasługi,
- srebrny Krzyż Zasługi (otrzymany dwukrotnie),
- medal 10-lecia Polski Ludowej,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (wręczony w 1958 roku),
- odznaka „10 Lat w Służbie Narodu”.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 14.11.2019 r.]
- Operacja „Ucieczka Mikołajczyka” [online], www.wprost.pl [dostęp 27.11.2017 r.]
- Zbigniew Siemiątkowski, Agenci i dezerterzy [online], Wyborcza.pl, 04.06.2006 r. [dostęp 17.03.2015 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jan Poznański (cichociemny) | Włodzimierz Klocek | Józef Semik | Stanisław Słomczyński | Zbigniew Węglarz | Roman Wart | Jan Paczka | Bronisław Wojtarowicz | Jan Schneider (powstaniec) | Jan Swoboda | Walerian Wodziszewski | Piotr Alencynowicz | Jan Kanty Skrochowski | Marian Jadwiński | Stefan Dąbek | Jerzy Trojanowski (wojskowy) | Grzegorz Piotrowski (lotnik) | Stefan Ryś | Józef Pittner | Kazimierz Ziembiński (1887–1963)Oceń: Zbigniew Dybała