Stefan Dąbek

---

Życiorys

Stefan Jan Dąbek, urodzony 10 grudnia 1910 roku w Krakowie, przedstawia interesującą osobowość w polskiej historii wojskowości. Swoją edukację zakończył w 1929 roku, zdobywając świadectwo ukończenia szkoły średniej. Następnie, w latach 1929–1930, rozpoczął Kurs Unitarnego w Szkole Podchorążych Piechoty w Rożanie. W okresie od 1930 do 1932 roku był słuchaczem Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie Mazowieckiej. Dzięki swoim osiągnięciom, 7 sierpnia 1932 roku, uzyskał mianowanie na stopień podporucznika, z datą 15 sierpnia 1932 roku oraz 226. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Został wcielony do 70 pułku piechoty stacjonującego w Pleszewie.

Od 1 września 1932 roku, Dąbek dowodził plutonem strzeleckim. Jego rozwój kariery wojskowej kontynuował się, gdy 1 marca 1935 roku awansował na porucznika, uzyskując 206. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym czasie ukończył specjalistyczny kurs w Centrum Wyszkolenia Łączności, stając się dowódcą plutonu łączności w 70 pułku piechoty. W osobistym życiu Dąbka nastąpił jednak tragiczny moment. W 1935 roku, gdy ustalono datę jego ślubu, zmarła jego narzeczona, Marta Zdziebkowska, podczas operacji.

Od października 1937 do lutego 1938 roku, porucznik Dąbek, w towarzystwie dowódcy 70. pp, płk. Alfreda Konkiewicza oraz ppłk. Aleksandra Kiszkowskiego, uczestniczył w VI Dywizyjnym Kursie Instruktorskim dla oficerów 17 Dywizji Piechoty. Po wybuchu II wojny światowej, wstąpił do walki z niemieckim najeźdźcą, dowodząc plutonem łączności podczas bitwy nad Bzurą oraz w dalszych działaniach odwrotowych.

W dniu 19 września 1939 roku, podczas tragicznych walk nad dolną Bzurą, jego pułk został rozbity, co skończyło się wieloma ofiarami oraz wzięciem do niewoli. Istotne jest, że Dąbek zdołał uciec i dotrzeć do Puszczy Kampinoskiej, by spróbować przedostać się do oblężonej Warszawy. W nocy z 21 na 22 września, w rejonie Łomianek, Dąbek zdołał zorganizować grupę liczącą ponad 1800 żołnierzy, którzy pod dowództwem gen. Mikołaja Bołtucia uderzyli na Łomianki. Niestety, polska ofensywa została zatrzymana, a gen. Bołtuć zginął w walce.

W tym samym czasie zginął również por. Dąbek. Jego szczątki spoczęły na cmentarzu w Kiełpinie, w gminie Łomianki, obok żołnierzy Armii „Poznań” i „Pomorze”, w wydzielonej kwaterze wojennej. Wyróżnia się jako jeden z nielicznych zidentyfikowanych żołnierzy, który otrzymał imienną tabliczkę epitafijną umieszczoną na krzyżu wraz z jego zdjęciem.

W listopadzie 1966 roku, za swoje heroiczne czyny, Stefan Dąbek został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych, co stanowi znaczące uznanie dla jego odwadze i determinacji na polu bitwy oraz w trakcie całej kampanii 1939 roku.

---

Oceń: Stefan Dąbek

---