Teresa Chmura-Pełech


Teresa Danuta Chmura-Pełech, urodzona 23 marca 1933 roku w Krakowie, to niezwykle utalentowana postać w dziedzinie plastyki oraz architektury urbanistycznej. Przez całe swoje życie poświęciła się sztuce i projektowaniu, wpływając pozytywnie na otaczające ją środowisko.

Niestety, zakończyła swoją życiową wędrówkę 18 maja 2009 roku we Wrocławiu, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny i architektoniczny.

Życiorys

Teresa Chmura-Pełech była córką Władysława Chmury (1906–1943, zmarł w ZSRR) oraz Anieli Wandy Szarskiej, która przyszła na świat w 1900 roku w Smoleńsku, a swoje życie zakończyła w 1994 roku we Wrocławiu. W 1951 roku Teresa ukończyła Zespół Szkół Plastycznych im. Stanisława Kopystyńskiego w Wrocławiu, a sześć lat później zdobyła dyplom na wydziale architektury Politechniki Wrocławskiej, gdzie również uzyskała tytuł magistra w zakresie studiów urbanistycznych.

W ramach swojej działalności w latach 60. i 70. XX wieku, Teresa Chmura-Pełech zajmowała się przygotowaniem planów urbanistycznych dla kilku miast, takich jak: Bystrzyca Kłodzka, Duszniki-Zdrój, Kłodzko, Kudowa-Zdrój, Międzylesie, Stronie Śląskie oraz Grupa Śnieżnika. Jej prace przyczyniły się do poprawy organizacji przestrzennej tych miejscowości.

Od 1981 do 1985 roku Teresa pracowała w Algierii jako wykładowca uniwersytecki w mieście Tizi Wuzu, gdzie miała również okazję podróżować po Saharze, wzbogacając swoje doświadczenia oraz spojrzenie na świat.

Po powrocie do Polski, w 1986 roku, Teresa rozpoczęła swoją pracę w Instytucie Ochrony Środowiska we Wrocławiu, gdzie zrealizowała projekty dotyczące planów miast, takich jak Biała Podlaska i Brzeg Dolny. W 1994 roku nabyła dom w Borku, w osadzie Ludwikowic Kłodzkich, ulokowanej we Wzgórzach Włodzickich.

Teresa Chmura-Pełech zmarła w 2009 roku. Została pochowana na cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu, co pozostawia za sobą znaczący ślad w dziedzinie urbanistyki oraz architektury.

Upamiętnienie

Teresa Chmura-Pełech, niezwykła postać, stała się pierwowzorem bohaterek dwóch różnych dzieł Olgi Tokarczuk. Była inspiracją dla:

  • powieści „Dom dzienny, dom nocny” opublikowanej w 1998 roku, o czym wspomina Karol Maliszewski w swoim dziele „Sajgon”,
  • głównej bohaterki książki „Prowadź swój pług przez kości umarłych”, wydanej w 2009 roku.

Kiedy dochodzę, widzę Teresę i ogromne psy, towarzyszy jej samotności na tym odludziu. Ciągnie sanki, wielką kopę świerkowych gałęzi dla kóz […] W jej chłodnej izbie gorąca herbata z hibiskusa […] Teresa z Górki znała Olgę zza Drugiej Górki, i twierdzi, że posłużyła jej jako model przy tworzeniu postaci Marty w jednej z książek pisarki.


Oceń: Teresa Chmura-Pełech

Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:12