Karol Kremer

---

Życiorys

Karol Kremer był synem Józefa Kremera (1769 – 1848), który po trzecim rozbiorze Polski osiedlił się w Krakowie, przybywając z Opawy. Wśród jego rodzeństwa można wymienić Józefa, wybitnego historyka sztuki oraz filozofa, a także Aleksandra Augusta, który zyskał uznanie jako lekarz i przyrodnik.

W latach 1828 – 1834 Kremer podejmował naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim, po czym wyjechał do Monachium, gdzie kształcił się w dziedzinie budownictwa. Tam stał się członkiem lokalnego Towarzystwa Architektów.

Od roku 1838 pełnił funkcję adiunkta w Urzędzie Budownictwa Wolnego Miasta Krakowa, a już w następnym roku został mianowany budowniczym akademickim. W 1842 roku objął ważną rolę jako dyrektor tegoż urzędu. W tym okresie współpracował z Tomaszem Majewskim przy przebudowie ówczesnego teatru, za którą odpowiadał między latami 1841 a 1843. Większość jego pracy koncentrowała się na renowacji zabytków. Działania badawcze oraz ochrona cennych obiektów architektury miały w dużej mierze charakter pionierski. Kremer napisał także pracę zatytułowaną „Niektóre uwagi o ważności zabytków sztuk pięknych na naszej ziemi” w 1849 roku, w której przedstawiał swoje przemyślenia na temat zachowania dziedzictwa kulturowego.

W swoich projektach zakładał znaczną ingerencję oraz aktywny udział konserwatora, co wzbudzało kontrowersje w środowisku. Wśród jego istotnych prac konserwatorskich należy wymienić: neogotycką restaurację oraz przebudowę Collegium Maius w latach 1840 – 1858, nadzór nad renowacją kościoła Mariackiego, gdzie odnowił wieżę Hejnalicę, a także odbudowę Barbakanu, którą przeprowadził po zburzeniu tzw. szyi łączącej go z Bramą Floriańską.

Po pożarze w 1850 roku Kremer kierował odbudową kościoła św. Franciszka z Asyżu oraz wziął udział w pracach związanych z odbudową kościoła Świętej Trójcy.

Oprócz działalności związanej z architekturą i konserwacją angażował się w pracę Towarzystwa Naukowego Krakowskiego od 1848 roku. Był także członkiem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, Towarzystwa Dobroczynności, Komitetu Pogorzelców po pożarze z 1850 roku oraz Komisji Archeologii Wileńskiej w 1857 roku. W 1850 zainicjował projekt stworzenia Muzeum Starożytności Krajowych i objął funkcję sekretarza Komisji Archeologii TNK, która została powołana w celu zorganizowania tej instytucji.

W 1858 roku Kremer brał udział w przygotowaniach do wystawy starożytności, a po jego śmierci spoczął w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Rakowickim (pas 13).

---

Oceń: Karol Kremer

---