Stanisław Filipkiewicz

---

Życiorys

Stanisław Filipkiewicz, syn Wincentego i Heleny z Kurkiewiczów oraz brat utalentowanych malarzyMieczysława i Stefana Filipkiewiczów, to postać o znacznym dorobku architektonicznym. Ukończył Wydział Architektury Politechniki Lwowskiej w 1917 roku, a w latach 1920–1921 był asystentem na tej uczelni.

Po zakończeniu studiów, powrócił do Krakowa, gdzie z Juliuszem Kolarzowskim założył biuro projektowe, które miało siedzibę w Szarej Kamienicy w Rynku Głównym w Krakowie. W 1934 roku stał się członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział w Krakowie, a pięć lat później piastował funkcję Prezesa tego stowarzyszenia. Wcześniej, od 1929 roku, pełnił rolę Sekretarza Związku Architektów Województwa Krakowskiego.

Filipkiewicz nie tylko projektował, ale i redagował oraz wydawał czasopismo „Architekt”, które zyskało znaczną popularność wśród architektów. Jego wkład w architekturę Krakowa jest trudno przecenić, jako że kierował budową przedsięwzięć, które stały się symbolami miasta.

Wśród jego kluczowych realizacji wymienia się m.in. komunalną Kasę Oszczędności Miasta Krakowa (obecnie Pekao S.A.) oraz przebudowę Arsenału Królewskiego na Instytut Geograficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wspólnie z Tadeuszem Tombińskim odrestaurował również Teatr Bagatela, nadając mu nowoczesny charakter.

Współpracując z innymi architektami, Filipkiewicz zrealizował wiele projektów budynków mieszkalnych oraz obiektów użyteczności publicznej. Do jego znanych projektów należą:

• kamienica przy ul. Bandurskiego 28,
• willa przy ul. F. Eisenberga 5 w Krakowie we współpracy z Juliuszem Kolarzowskim (1930–1932),
• kamienica pod Ewangelistami przy ulicy Sławkowskiej 24a (1936–1938),
• dom mieszkalny Towarzystwa Wzajemnej Pomocy Funkcjonariuszy Stołeczno-Królewskiego Miasta Krakowa przy pl. Inwalidów 3/ul. J. Lea z Bernardem Birkenfeldem (1925–1926),
• Zakład opiekuńczy (dawny Zakład wychowawczy sióstr Felicjanek) przy ul. Smoleńsk 2/ul. Straszewskiego 19 w Krakowie we współpracy z J. Kielanowskim (1931),
• dom przy ul. Wodociągowej 10 z Juliuszem Kolarzowskim (1929),
• kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Krasnem-Lasocicach (1935–1938), oraz inne kościoły w Lubniu i Polance Wielkopolskiej.

Jego talent i umiejętności nie pozostały niezauważone, jako że otrzymał nagrodę Koła Architektów we Lwowie za projekt ratusza w Drohobyczu oraz I nagrodę w konkursie na projekt Domu Ludowego im. Wincentego Witosa w Krakowie w 1922 roku.

---

Oceń: Stanisław Filipkiewicz

---