Tadeusz Kostia

---

Życiorys

Tadeusz Kostia przyszedł na świat w rodzinie Henryka i Marii z domu Fordey. W 1936 roku, jako uczeń gimnazjum, rozpoczął swoją przygodę z lotnictwem, odbywając miesięczną praktykę w 2 pułku lotniczym. Rok później, w 1937 r., przeszedł szkolenie szybowcowe w Bodzowie. Po zakończeniu nauki w szkole średniej, maturę uzyskał również w 1937 r. Następnie, w latach 1937–1939, szkolił się w Grupie Technicznej Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Warszawie.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku, Kostia był żołnierzem należącym do Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie”. Po bitwie pod Kockiem, trafił do niewoli, jednak udało mu się uciec z niemieckiego oflagu. Po tych trudnych doświadczeniach, w latach 1940–1941, podjął studia na Politechnice Lwowskiej, a po zajęciu Lwowa przez Niemców kontynuował edukację na tajnej Politechnice Warszawskiej, uczestnicząc w Kreślarskich Kursach Rysunku Technicznego.

Podczas powstania warszawskiego, walcząc o wolność ojczyzny, był sanitariuszem w oddziale „Bakcyl” Armii Krajowej, działającym w okręgu warszawskim. Jego zadania obejmowały opiekę nad rannymi w Szpitalu Maltańskim, który mieścił się przy ul. Senatorskiej 42.

W roku 1946 zdobył tytuł magistra na Wydziałach Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie, a następnie rozpoczął karierę jako wykładowca aerodynamiki na tymże wydziale. Równocześnie od 1947 roku pracował jako starszy konstruktor w Instytucie Szybownictwa w Bielsku, gdzie zdobył cenne doświadczenie.

Szkolenie lotnicze odbył w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników. W 1954 roku objął stanowisko kierownika biura konstrukcyjnego Szybowcowego Zakładu Doświadczalnego, gdzie wspólnie z Ireną Kaniewską pracował nad konstrukcją szybowców IS-5 Kaczka oraz SZD-7 Osa. Był autorem wielu konstrukcji szybowców, w tym SZD-8 Jaskółka oraz SZD-14 Jaskółka M.

Kostia został również doceniony za swoją pracę jako członek zespołu konstruktorów SZD, który w 1952 roku zdobył Nagrodę Państwową III stopnia za innowacyjne konstrukcje szybowców takich jak „Mucha”, „Jastrząb”, „Nietoperz”, „Sęp”, „Kaczka” oraz „Jaskółka”. W 1957 roku postanowił kandydować na posła w wyborach do Sejmu PRL.

W latach 1958–1964 pełnił funkcję kierownika Ośrodka Konstrukcji Lotniczych WSK Mielec. Po przeniesieniu w 1964 roku do Instytutu Lotnictwa pracował w Zakładzie Wytrzymałości, zaś w okresie 1979–1991 kierował Branżowym Ośrodkiem Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej w tym instytucie. Jego wiedza oraz badania doprowadziły do uzyskania stopnia doktora inżynierii na Politechnice Warszawskiej, gdzie obronił prace doktorską poświęconą ekonomice samolotów rolniczych.

Po wieloletniej pracy zawodowej przeszedł na emeryturę w 1991 roku. Ostatecznie, 6 września 2016 roku, zmarł w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D22-7-3).

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Tadeusza Kostii, istotne miejsce zajmują przyznane mu odznaczenia. Oto niektóre z nich:

• krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 20 lipca 2001 roku,
• złoty krzyż zasługi, przyznany 27 kwietnia 1956 roku,
• warszawski krzyż powstańczy.

---

Oceń: Tadeusz Kostia

---