Emil Taszner

---

Działalność naukowa i zawodowa

Emil Taszner był synem Leona i Franciszki, znanej z domu Cenzor. Jego przygoda akademicka rozpoczęła się w 1920 roku, kiedy to rozpoczął studia z zakresu chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Następnie kontynuował naukę na wydziałach lekarskim i filozoficznym w Wiedniu, gdzie zdobył doktorat w dziedzinie chemii w 1927 roku.

W latach 1928–1929 był na stażu podoktorskim w Instytucie Pasteura w Paryżu, a później, od 1929 do 1931 roku, pracował w Zakładzie Biochemii na Sorbonie. W okresie 1931–1933 zdobywał doświadczenie w zakładach farmaceutycznych zarówno w Belgii, jak i Francji, a także w kopalni węgla w Belgii.

Po powrocie do Krakowa w latach 1934–1936 podjął pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie zatrudniono go w Zakładzie Farmakologii. W latach 1937–1939 pracował w laboratorium firmy farmaceutycznej A. Wandera. W jego badaniach naukowych znaczącą rolę odegrało opracowanie półsyntetycznej penicyliny, znanej jako syntarpen. Emil Taszner był pionierem badań nad peptydami w Polsce.

W okresie II wojny światowej, od 1939 do 1945 roku, mieszkał we Lwowie. Podczas niemieckiej okupacji, w latach 1942-1944, z powodu swojego żydowskiego pochodzenia krył się, jednocześnie prowadząc prace w laboratorium chemicznym przedsiębiorstwa Galikol, a po 1944 roku w fabryce chemicznej Chemtrud.

W 1945 roku osiedlił się we Wrocławiu, gdzie pełnił funkcję adiunkta na Akademii Medycznej w Wrocławiu w latach 1946-1948. Poza tym był wykładowcą na Politechnice Wrocławskiej oraz Uniwersytecie Wrocławskim.

W latach 1953–1970 pracował na Politechnice Gdańskiej, gdzie znajdował się na Wydziale Chemicznym. Od 1954 do 1963 roku kierował Katedrą Chemii Ogólnej, a następnie, w latach 1964-1971 Zakładem Chemii Peptydów. W 1954 roku otrzymał tytuł docenta. Jego wniosek o nadanie tytułu profesora z 1971 roku został jednak negatywnie zaopiniowany przez Ministerstwo Oświaty. Przeszedł na emeryturę w 1971 roku, aczkolwiek pracował jeszcze do 1980 roku.

W dorobku naukowym Emil Taszner posiadał ponad 100 publikacji oraz był twórcą i współtwórcą 24 patentów dotyczących chemii peptydów oraz aminokwasów. Wiele z jego prac zostało wdrożonych przez polski przemysł farmaceutyczny. Jako promotor 14 doktorów, miał znaczący wkład w rozwój Biblioteki na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej. Stworzył polską oraz gdańską szkołę naukową peptydów o znaczeniu europejskim. Był również współzałożycielem Europejskiego Komitetu Peptydowego, reprezentując Polskę.

Emil Taszner był również członkiem Komitetu Chemii Leków Polskiej Akademii Nauk oraz towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Chemicznego oraz Gdańskiego Towarzystwa Naukowego.

Po zakończeniu swojego życia odszedł z tego świata, a jego miejsce spoczynku znajduje się na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko (rejon II, taras IV, rząd na skarpie, grób 54).

Ordery i odznaczenia

Emil Taszner został uhonorowany kilkoma znaczącymi nagrodami i odznaczeniami w swojej karierze. W 1938 roku otrzymał Nagrodę im. Józefa Piłsudskiego, która została przyznana przez Towarzystwo do Walki z Rakiem. Jest to jedno z ważniejszych wyróżnień w Polsce, które docenia wkład w walkę z tą poważną chorobą.

Dodatkowo, posiada także Złoty Krzyż Zasługi, który stanowi dowód uznania za jego zasługi w służbie społeczeństwu oraz działalność na rzecz dobra publicznego.

---

Oceń: Emil Taszner

---