Władysław Hercok był postacią znaczącą w historii Wojska Polskiego, urodził się 11 lutego 1895 roku w Krakowie, a swoje życie zakończył tragicznie 2 lipca 1942 roku w Tangerhütte.
Był on majorem żandarmerii, pełniąc funkcje w II Rzeczypospolitej, co podkreśla jego znaczenie w strukturach wojskowych tamtych czasów.
Życiorys
Władysław Hercok przyszedł na świat 11 lutego 1895 roku w Krakowie. Jego ścieżka służbowa rozpoczęła się 1 czerwca 1921 roku, kiedy to wstąpił do 8 dywizjonu żandarmerii polowej, a jego jednostka macierzysta to dywizjon żandarmerii wojskowej nr 3 z siedzibą w Kielcach. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował służbę w 10 dywizjonie żandarmerii w Przemyślu, gdzie objął stanowisko dowódcy plutonu żandarmerii w Stryju.
Na początku maja 1922 roku został oficjalnie zweryfikowany w stopniu kapitana, uzyskując datę starszeństwa od 1 czerwca 1919 roku, zajmując 73. lokatę w korpusie oficerów żandarmerii. 7 marca 1924 roku przeniesiono go z 10 dywizjonu w Przemyślu do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X, również w Przemyślu, gdzie objął funkcję szefa Oddziału II Sztabu oraz kierownika Referatu Informacyjnego. Kilka dni później, 15 marca 1924 roku, zmienił korpus z oficerów żandarmerii na korpus piechoty, uzyskując starszeństwo z dniem 1 czerwca 1919 roku oraz lokatę 1739,9, jednocześnie pozostając na swojej dotychczasowej pozycji w DOK X.
Te przeniesienia związane były z redukcją etatów w żandarmerii, co skutkowało m.in. likwidacją plutonu żandarmerii w Stryju, którym dowodził. W roku 1928 Władysław Hercok nadal służył w DOK X w Przemyślu. 23 grudnia 1929 roku przeszedł z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów żandarmerii, przyswajając sobie datę starszeństwa 1 czerwca 1919 roku i 28,6 lokatą, a także włączając się do 5 dywizjonu żandarmerii w Krakowie.
29 stycznia 1932 roku Hercok awansował na majora, z datą starszeństwa ustaloną na 1 stycznia 1932 roku oraz 3. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii. W tym czasie pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 5 dywizjonu żandarmerii. W roku 1937 objął dowództwo Morskiego dywizjonu żandarmerii w Gdyni, a na czele dywizjonu aktywnie uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku.
Po zakończeniu tych działań wojennych, Hercok został wzięty do niewoli przez Niemców, spędzając czas w Oflagu IIA w Prenzlau, gdzie otrzymał numer jeńca 354. Niestety, zmarł 2 lipca 1942 roku w międzynarodowym szpitalu dla jeńców, gdzie leczył się na gruźlicę w Tangerhütte, a jego numer grobu to 346.
Ordery i odznaczenia
Władysław Hercok był odznaczany licznymi medalami i wyróżnieniami za swoje zasługi. Jego wiedza oraz poświęcenie zostały docenione przez państwo polskie w sposób szczególny.
- Krzyż Niepodległości, przyznany 4 lutego 1932 roku,
- Krzyż Walecznych,
- Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 16 marca 1928 roku.
Przypisy
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23.03.1939 r., Biblioteka Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego tom 29, Fundacja CDCN, Kraków 2006, ISBN 978-83-7188-899-1, s. 281, 918.
- Tadeusz Wawrzyński, Oficerowie żandarmerii Kawalerowie Krzyża i Medalu Niepodległości, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 r.
- M.P. z 1932 r. nr 29, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30.01.1932 r., s. 98.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23.12.1929 r., s. 379.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 132, 199.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 15.03.1924 r., s. 127.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 07.03.1924 r., s. 104.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 63, 219, 364.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 08.06.1922 r., s. 293.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1062, 1064.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 01.06.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24.09.1921 r., s. 402, 651.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Jerzy Włosiński | Maciej Zajączkowski | Jan Fuglewicz | Władysław Szujski | Jan Dańkowski | Piotr Osiadły | Stanisław Hrebenda | Stanisław Anczyc (zm. 1863) | Kazimierz Wyderko | Marian Warmuzek | Tadeusz Góra | Władysław Żymirski | Henryk Deresiewicz | Tadeusz Łukaszewski | Władysław Krzyżanowski (harcerz) | Franciszek Żymirski | Zbigniew Paliwoda | Maciej Bardel | Jan Maciej Bold | Tadeusz AugustyniakOceń: Władysław Hercok