Marian Warmuzek

---

Życiorys

Marian Warmuzek przyszedł na świat 27 stycznia 1895 roku w Krakowie. Jego rodzicami byli Jan oraz Józefa z Nyczów. Wykształcenie zdobywał w C.K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie, które ukończył w 1913 roku w VI klasie. W trakcie nauki w VII klasie postanowił opuścić szkołę 14 maja 1914 roku, co zbiegło się z trudnymi czasami przed I wojną światową.

W okresie I wojny światowej, trwającej w latach 1914–1918, Marian walczył w szeregach C.K. Obrony Krajowej. W 1916 roku awansowano go na stopień podporucznika rezerwy, otrzymując nowe zaszczyty ze starszeństwem uznanym na dzień 1 sierpnia. W 1918 roku był już w oddziale macierzystym, którym stał się Pułk Strzelców Nr 32.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Marian został przyjęty do Wojska Polskiego na mocy dekretu z 1 listopada 1918, co zatwierdziło jego stopień porucznika, z datą 1 maja 1918. Już tego samego dnia przydzielono go do 20 pułku piechoty. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1918–1921, służąc w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich.

W czasie pokoju Marian nadal pełnił służbę w tej samej jednostce. W latach 1923 i 1924 był oficerem nadetatowym, a w latach 1924–1925, pełnił funkcję oficera instrukcyjnego w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Jasiele. W roku 1928 oraz 1932 powrócił do służby. Jego kariera wojskowa posunęła go do awansu na kapitana piechoty ze starszeństwem na dzień 1 czerwca 1919. W latach 20. Marian angażował się jako instruktor w oddziale Związku Strzeleckiego w Sanoku oraz pełnił role dyrygenta w chórze oficerskim na terenie tego pułku.

Uczestniczył w zjeździe komitetów powiatowych wychowania fizycznego oraz przysposobienia wojskowego, który zorganizowano w Przemyślu 24 maja 1924 roku. W roku 1925 zasiadał na czołowej pozycji komendanta grupy I letnich obozów przysposobienia wojskowego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr X. Współpracował także z kpt. Tadeuszem Ochęduszką, osiągając znaczące sukcesy w sanockim Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, gdzie nauczał terenoznawstwa i kartografii harcerzy sanockiego hufca.

Marian Warmuzek dążył również do budowy stadionu piłkarskiego w Sanoku, współpracując z porucznikiem Romanem Folwarcznym. W roku 1933 i 1934 był komendantem obwodowym Wychowania Fizycznego oraz Przysposobienia Wojskowego, kontynuując służbę w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich do 1933 roku. Następnie przeniesiono go do 70 pułku piechoty w Pleszewie, gdzie również był komendantem obwodowym WF i PW. W 1937 roku uczestniczył w organizacji Koła Związku Oficerów Rezerwy RP w Jarocinie.

W marcu 1939 roku, Marian był zatrudniony w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego na stanowisku kierownika referatu sportu. Niestety, po rozpoczęciu II wojny światowej i agresji ZSRR do Polski 17 września 1939 roku, w niejasnych okolicznościach trafił do niewoli sowieckiej i znalazł się w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, tragicznie zginął z rąk NKWD w Charkowie, a jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Jego nazwisko widnieje na Liście Starobielskiej NKWD, zapisane pod poz. 547.

Marian był żonaty ze Stanisławą, z którą doczekał się syna Mariana, niestety zmarłego 4 października 1919 roku w wieku zaledwie 9 miesięcy.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło ogłosił pośmiertne mianowanie na stopień majora. Uroczystość ta miała miejsce w Warszawie i została połączona z wydarzeniem „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyło się 9 listopada 2007 roku.

Ordery i odznaczenia

Marian Warmuzek, znany ze swoich wybitnych osiągnięć, otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi dla kraju. Do najważniejszych z nich należą:

• Złoty Krzyż Zasługi,
• Srebrny Krzyż Zasługi (przyznany 3 sierpnia 1928),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Marian Warmuzek

---