Stanisław Hrebenda

---

Życiorys

Stanisław Hrebenda urodził się w rodzinie Władysława i Anny z domu Reiner, znanej również jako Rajner. Jego matka zmarła 10 marca 1931 roku w Sanoku jako wdowa w wieku 66 lat. Był bratem Jana, który również był oficerem armii austriackiej oraz Wojska Polskiego, a jego los zakończył się tragicznie w KL Auschwitz w 1941 roku. W 1914 roku zakończył naukę w CK III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie. Po uzyskaniu matury rozpoczął studia na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii austriackiej, a w 1915 roku ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy Artylerii w Ołomuńcu. Został przydzielony na front włoski, gdzie został mianowany na stopień podporucznika z datą 1 grudnia 1917 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii polowej oraz górskiej. Jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 110. Tragicznie, 2 lipca 1918 roku, został ranny.

Po rehabilitacji, 1 listopada 1918 roku, wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w załodze pociągu pancernego „Śmiały”. Brał udział w walkach z Ukraińcami na Froncie Galicyjskim, a 12 kwietnia 1919 roku został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej. Jako dowódca baterii zaangażował się w działania podczas wojny z bolszewikami.

Po zakończeniu konfliktu wojennego, Hrebenda służył w Częstochowie w 7 pułku artylerii polowej. W listopadzie 1924 roku został przeniesiony do 27 pułku artylerii polowej we Włodzimierzu Wołyńskim na stanowisko dowódcy II dywizjonu. 1 grudnia 1924 roku awansowano go na majora z datą starszeństwa 15 sierpnia 1924 roku, osiągając 73. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W kolejnych latach zmieniał stanowiska, pełniąc funkcje kwatermistrza oraz dowódcy dywizjonu, aż do 31 lipca 1934 roku, kiedy to przeszedł w stan spoczynku.

Po wybuchu II wojny światowej, Hrebenda został wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną, a następnie osadzony w obozie w Kozielsku. Niestety, stał się ofiarą zbrodni katyńskiej. Widnieje na Liście Wywózkowej 029/1 z 13 kwietnia 1940 roku jako pozycja 97.

Stanisław Hrebenda był żonaty, a z małżeństwa miał córkę Marię oraz dwóch synów, Andrzeja i Michała. W dniu 5 października 2007 roku, Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie mianował go do stopnia podpułkownika. Awans ten został uroczyście ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Hrebenda został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które są świadectwem jego zasług na polu chwały. Wśród jego odznaczeń znajdują się m.in.:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1533,
• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 25 maja 1939 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Srebrny Medal Waleczności 2 klasy, przyznany przez Austro-Węgrzy,
• Brązowy Medal Waleczności, także z Austro-Węgier,
• Krzyż Wojskowy Karola, nadany przez Austro-Węgry.

---

Oceń: Stanisław Hrebenda

---