Władysław Żymirski

Wojsko i służby mundurowe

Władysław Żymirski, noszący herb Jastrzębiec, przyszedł na świat 22 czerwca 1897 roku w malowniczym Krakowie. Jego życie, chociaż krótkie, miało niezwykle interesujący charakter. Umarł 11 stycznia 1919 roku w Srokach, pozostawiając po sobie ślad w historii Polski jako podchorąży Legionów Polskich oraz piechoty Wojska Polskiego.

Jego zaangażowanie w służbę wojskową w czasie, gdy kraj zmagał się z wieloma wyzwaniami, stanowi przykład poświęcenia oraz odwagi młodego człowieka, który pragnął służyć ojczyźnie.

Życiorys

Władysław Żymirski przyszedł na świat 22 czerwca 1897 roku w Krakowie. Był prawnukiem gen. Franciszka Żymirskiego i miał brata, co podkreśla jego rodzinne korzenie. Jego edukacja rozpoczęła się w 1907 roku w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie kształcił się z pasją. Po ukończeniu tego etapu nauki, przystąpił do studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego.

W momencie wybuchu I wojny światowej, Władysław, będąc uczniem VII klasy, zdecydował się dołączyć do II Brygady Legionów Polskich w 1914 roku. Początkowo służył jako szeregowiec w 1 kompanii III batalionu 2 pułku piechoty. W trakcie swojej służby brał udział w licznych bojach, w tym intensywnych walkach w Karpatach i na Wołyniu. W 1917 roku został przydzielony do oddziału telefonicznego w ramach 2 pułku, a jego zaangażowanie zaowocowało ukończeniem szkoły oficerskiej.

8 grudnia 1917 roku zdał wojenny egzamin dojrzałości, który odbył w macierzystym III Gimnazjum we Lwowie. Jego bohaterska postawa ujawniła się podczas obrony Lwowa w okresie wojny polsko-ukraińskiej, gdzie brał czynny udział w walkach na odcinku VI, pełniąc funkcję adiutanta ppor. Wilhelma Starcka. Jako podchorąży 2 pułku Strzelców Lwowskich (późniejszy 39 pułk piechoty Strzelców Lwowskich) zyskał uznanie za swoje oddanie i odwagę.

W trakcie odwrotu pod Srokami, próbując dostarczyć pomoc rannemu towarzyszowi broni, Władysław poniósł tragiczną śmierć 11 stycznia 1919 roku, zostając śmiertelnie trafionym. Jego odwaga i poświęcenie zebrały hołd, a po wojnie został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa, w kwaterze XIV, miejscu 1008 (według innych źródeł, w kwaterze XVI, miejsce 1391).

W uznaniu jego zasług i pamięci, uchwałą Rady Miasta Lwowa w listopadzie 1938 roku, jedna z ulic we Lwowie została nazwana jego imieniem, co podkreśla trwałe znaczenie jego postaci w historii tego miasta.

Odznaczenia

Władysław Żymirski otrzymał wiele istotnych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w walkę o niepodległość oraz służbę wojskową. Oto niektóre z nich:

  • Krzyż Niepodległości – nadany pośmiertnie 9 listopada 1931 roku, w uznaniu za jego działania na rzecz odzyskania niepodległości,
  • Krzyż „Za wierną służbę” II Brygady,
  • austriacki mały srebrny Medal Waleczności.

Przypisy

  1. Piotr W. Kochański: Władysław Żymirski. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 10.12.2019 r.]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 397.
  2. Według źródeł legionowych urodził się 27.06.1897 w Klembowie. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Władysław Żymirski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 12.12.2019 r.]
  3. W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 52.
  4. Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934, s. 1056.
  5. Henryk Smotrecki: Zarys historji wojennej 39-go pułku strzelców lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 5, 22, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  6. Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22.11.1938 r.
  7. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1917/18. Lwów: 1918, s. 19.
  8. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Lwów: 1916, s. 46.
  9. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1916/17. Lwów: 1917, s. 11.
  10. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1908. Lwów: 1908, s. 57.
  11. a b c d e † Władysław Żymirski. „Słowo Polskie”. Nr 21, s. 4, 22.01.1919 r.

Oceń: Władysław Żymirski

★★★★★
Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:6