UWAGA! Dołącz do nowej grupy Kraków - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Józef Pittner


Józef Pittner, urodzony 5 lipca 1893 roku w Krakowie, był kapitanem piechoty w Wojska Polskiego oraz Polskich Sił Zbrojnych. W swojej karierze wojskowej zasłużył się na wielu polach, a po zakończeniu II wojny światowej, w 1964 roku, został mianowany na stopień podpułkownika przez Augusta Zaleskiego, ówczesnego Prezydenta RP na uchodźstwie.

Józef Pittner zmarł 7 grudnia 1967 roku, pozostawiając po sobie nie tylko wspomnienie jako żołnierza, ale także jako osobistości, która przyczyniła się do historii polskiej armii. Jego życie to przykład zaangażowania i poświęcenia dla kraju w trudnych czasach.

Życiorys

Józef Pittner był niezwykle interesującą postacią. Urodził się 5 lipca 1893 roku w Krakowie jako syn Jana. Przed wybuchem I wojny światowej, w roku 1914, ukończył gimnazjum, co stanowiło pierwszy krok w kierunku jego późniejszej kariery wojskowej. Już 6 sierpnia 1914 roku, z romantycznym duchem młodego patrioty, wstąpił do Legionów Polskich.

Służył w drugiej kompanii V batalionu I Brygady. Jego losy na froncie zmieniły się 21 maja 1915 roku, kiedy to w wyniku rany odniesionej w bitwie pod Konarami, został uznany za zdolnego do służby, jednak bez broni i z ograniczeniami. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Józef został przyjęty do Wojska Polskiego, gdzie szybko zdobył uznanie.

W dniu 1 czerwca 1919 roku awansowano go na porucznika piechoty. W latach 20. pełnił służbę w 73 pułku piechoty stacjonującym w Katowicach. Z dnia 1 do 20 czerwca 1931 roku pracował w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, zdobywając doświadczenie w administracji wojskowej.

27 stycznia 1930 roku wzbogacił swoje życie zawodowe o awans na kapitana, co miało miejsce z datą 1 stycznia 1930 roku, a jego reka przydzielona do korpusu oficerów piechoty uplasowała go na 29. lokacie. W 1932 roku, jako oficer dyspozycyjny dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, pełnił ważne rolę w Związku Strzeleckim jako komendant Podokręgu Śląsk.

Jednakże 15 października 1933 roku, Józef Pittner został przeniesiony z DOK V do 73 pp, co stanowiło ważny krok w jego karierze wojskowej. W marcu 1934 roku przeszedł reorganizację, zostając oddanym do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V. Z dniem 31 lipca 1934 roku miał zaszczyt przejść w stan spoczynku.

Tuż przed wybuchem II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej, w stopniu kapitana, był dowódcą batalionu ochotników w obrębie Obszaru Warownego „Wilno”. Jego talenty wojskowe wykorzystano również po wojnie, kiedy to stał się oficerem Polskich Sił Zbrojnych. Jako kapitan w 1942 roku pełnił funkcję adiutanta 16 Lwowskiego batalionu strzelców.

Po zakończeniu konfliktu zbrojnego, pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. 1 marca 1949 roku, jako kapitan, objął stanowisko skarbnika Kasyna Oficerskiego nr 2 w obozie Witley. W 1964 roku, za sprawą Prezydenta RP na uchodźstwie, August Zaleskiego, otrzymał awans na podpułkownika w korpusie oficerów piechoty.

Józef Pittner zmarł 7 grudnia 1967 roku. Jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz w Wrexham w Walii, gdzie został pochowany w kwaterze H, grobie numer 13542.

Ordery i odznaczenia

Józef Pittner był osobą odznaczoną wieloma wyróżnieniami, które świadczyły o jego zasługach oraz wkładzie w historię Polski. Poniżej przedstawiamy listę jego nagród i odznaczeń:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 13 kwietnia 1931 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 3 maja 1963 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 3 maja 1958 roku,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 5 maja 1931 roku.

Przypisy

  1. Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 30.07.2020 r.]
  2. Protokół. pism.co.uk. [dostęp 05.04.2017 r.]
  3. Legiony Polskie. caw.wp.mil.pl, s. 24. [dostęp 05.04.2017 r.]
  4. Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach w północnej Walii. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2004, s. 115. ISBN 83-88857-87-8.
  5. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 13, Nr 3 z 17.07.1965 r. „za wyjątkowo gorliwą i ofiarną pracę w Sztabie Głównym i w Ministerstwie Obrony Narodowej”.
  6. Dekret o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 24, Nr 4 z 23.05.1958 r. „za pracę w Sztabie Głównym Polskich Sił Zbrojnych”.
  7. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  8. M.P. z 1931 r. nr 107, poz. 157 „za czyn męstwa i odwagi z narażeniem życia podczas ćwiczeń wojskowych”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 03.08.1931 r., s. 251.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 28.01.1930 r., s. 26.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 28.09.1933 r., s. 196.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 30.03.1934 r., s. 134.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r., s. 281.
  14. Rocznik Oficerski 1923, s. 437.
  15. Rocznik Oficerski 1924, s. 379.
  16. Rocznik Oficerski 1928, s. 232.
  17. Rocznik Oficerski 1923, s. 334.
  18. Rocznik Oficerski 1924, s. 294.
  19. Rocznik Oficerski 1928, s. 87.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, s. 71, 452.
  21. Dembiński 1969, s. 2, awans został ogłoszony w Dzienniku Personalnym Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych nr 11 z 1964 roku.

Oceń: Józef Pittner

Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:23