Leon Winiarski (żołnierz)

---

Życiorys

Leon Winiarski urodził się 4 grudnia 1888 roku w Podgórzu, w rodzinie Leona i Alojzy. Jego edukacja rozpoczęła się w c. k. Wyższej Szkole Realnej w Krakowie, którą ukończył, a następnie kontynuował kształcenie na Politechnice Lwowskiej, jednocześnie pracując jako geometra.

W momencie wybuchu I wojny światowej, 12 sierpnia 1914 roku, wstąpił do Legionów Polskich. W armii służył w 1. kompanii I batalionu 1 pułku piechoty, a od listopada 1914 roku pełnił obowiązki dowódcy II, a następnie III plutonu. 2 lipca 1915 roku awansował na chorążego. Po pewnym czasie, od 20 listopada 1915 do 1 marca 1916 był na leczeniu. Po powrocie do służby, 1 kwietnia 1916 roku, awansował na podporucznika i od tego czasu aż do 15 listopada 1916 roku, był adiutantem batalionu uzupełniającego nr 1. W dalszym ciągu kariery wojskowej dowodził kompanią w 5 pułku piechoty.

Po kryzysie przysięgowym w 1917 roku Winiarski został wcielony do c. i k. Armii. Ukończył kurs oficerski w Basovie, a następnie odkomenderowano go do 12 Dywizji Piechoty i wysłano na front włoski, gdzie służył od 15 listopada 1917 do 1 maja 1918. Postanowił zdezerterować z frontu, przedostając się do Limanowej, gdzie wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

Od 1 listopada 1918 roku był w 2 pułku strzelców podhalańskich, gdzie zajmował stanowisko dowódcy 5. kompanii. 12 kwietnia 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich z potwierdzeniem stopnia porucznika. Od 15 lipca 1919 roku pełnił funkcję referenta wyszkolenia w 5 pułku piechoty Legionów, a później, od 1 marca 1920 roku, był skierowany do Dowództwa Okręgu Generalnego Poznań.

19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony w stopniu kapitana, a w trakcie wojny z bolszewikami dowodził batalionem w 157 pułku piechoty, a później od 7 września pełnił funkcję dowódcy III batalionu w 8 pułku piechoty Legionów. Od października 1920 do kwietnia 1921 był dowódcą tego pułku. Dowódca 8 pp Leg. kapitan Zygmunt Szafranowski w swoim wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari opisał jego odwagę:

Dnia 24 września 1920 r. w bitwie pod Brzostowicą Wielką, po wyrzuceniu ze stanowisk własnych oddziałów przez nieprzyjaciela, kpt. Leon Winiarski dowódca III/8 pp Leg. przechodząc do kontrataku na wieś Karpowce i Stanisławowo swoim męstem i odwagą, jak i wielką umiejętnością, przeprowadza manewr nadzwyczaj ryzykowny, gdyż nieprzyjaciel rzucił najlepsze swe siły chcąc za wszelką cenę zdobyć utracone pozycje, złamać opór naszych oddziałów by móc osiągnąć linię Świsłoczy, a tym samym zajść na tyły V Brygady. Kpt. Winiarski widząc niebezpieczeństwo jakie zagraża, rzuca swój baon z wielką brawurą na nieprzyjaciela, konno osobiście dowodzi, zagrzewając przemęczonego poprzednimi atakami żołnierza. Dzięki swej brawurze, uzyskuje swój cel.

W 1921 roku został odkomenderowany z Wojska Polskiego w celu dokończenia studiów na Politechnice Lwowskiej, a następnie wcielony do 49 pułku piechoty w Kołomyi. Po ukończeniu nauki uzyskał tytuł inżyniera geometry-mierniczego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora z 399. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Od 7 kwietnia 1924 roku pracował w Wojskowym Instytucie Geograficznym w Warszawie.

W 1926 roku, w czasie przewrotu majowego, został ranny podczas obrony gmachu Ministerstwa Spraw Wojskowych przy ul. Nowowiejskiej w Warszawie. Po wyleczeniu z odniesionej rany, 21 maja 1926 roku, objął stanowisko kierownika Wydziału I Triangulacyjnego WIG. W 1927 roku wziął udział w zjeździe Międzynarodowej Unii Geodezyjno-Geofizycznej w Pradze, a 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika. Zmarł nagle 22 grudnia 1927 roku w Warszawie, a jego ciało spoczęło na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A16-1-3).

Leon Winiarski był żonaty z Stanisławą z Szelochów (1896–1970), która aktywnie działała w POW oraz Armii Krajowej i została odznaczona Krzyżem Niepodległości. Para miała córkę Leonę (1921–1997), która również była żołnierzem AK, redaktorem oraz żoną Kazimierza Koźniewskiego.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień i odznaczeń, które przyznano Leonowi Winiarskiemu, znajdują się te najwyższej rangi, które świadczą o jego poświęceniu i oddaniu dla ojczyzny.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4883 – 1921,
• Krzyż Niepodległości – odznaczony pośmiertnie 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – pośmiertnie 16 marca 1928 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

---

Oceń: Leon Winiarski (żołnierz)

---