Kazimierz Szczepański

Wojsko i służby mundurowe

Kazimierz Ludwik Szczepański to postać, której życie odznacza się bogatymi dokonaniami oraz niezłomną służbą dla Polski. Urodził się 10 marca 1898 roku w Krakowie, w rodzinie, która z pewnością zaszczepiła w nim patriotyzm i ambicje. Jako porucznik oraz pilot obserwator Wojska Polskiego, dał się poznać jako odważny żołnierz, który wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Szczepański swoją karierę wojskową zakończył z wielkim honorem, otrzymując Order Virtuti Militari, jeden z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce. Jego życie, mimo, że tragicznie przerwane 13 listopada 1923 roku w Warszawie, na zawsze pozostanie w pamięci tych, którzy zdobędą się na refleksję o poświęceniu i męstwie w walce o niepodległość kraju.

Życiorys

Kazimierz Szczepański był synem Kazimierza oraz Józefy ze Smosarskich. Ukończył maturę w Białej Krakowskiej, a następnie 30 listopada 1916 roku wstąpił do Legionów Polskich, uzyskując przydział do 5. pułku piechoty. Po rozwiązaniu legionów zdołał uniknąć służby w armii austro-węgierskiej i 25 lutego 1917 roku rozpoczął praktykę w kopalni „Kazimierz”.

30 stycznia 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie otrzymał przydział do lotnictwa, służąc jako mechanik. Ukończył szkolenie w Szkole Obserwatorów Lotniczych znajdującej się na poznańskiej Ławicy. Po zakończeniu kursu 27 czerwca 1919 roku dołączył do 3. Wielkopolskiej Eskadry Lotniczej.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej wykonał wiele misji wywiadowczych, w których dał dowód swojego męstwa i znakomitego wyszkolenia. W dniu 28 października 1919 roku, u boku kpr. obs. Czesława Łagody, bombardował pozycje Armii Czerwonej. Oprócz tego, ich lot służył także do rozpoznania i wykonania zdjęć pozycji wroga. 24 stycznia 1920 roku w załodze z Władysławem Bartkowiakiem przeprowadzał lot rozpoznawczy w okolicy Kostrzycy — Wiliatycze.

Ich samolot LVG C.V miał awarię silnika, lecz załoga zdołała bezpiecznie powrócić. W dniu 30 marca, podczas ataku na nieprzyjacielską piechotę w rejonie Połocka, ich maszyna ponownie uległa awarii, co zmusiło ich do przymusowego lądowania.

13 kwietnia, razem z plut. pil. Władysławem Bartkowiakiem, wystartował z zamiarem przechwycenia nieprzyjacielskiego samolotu w okolicach Borysowa. Oprócz tego, wykonali rozpoznanie ruchu na liniach kolejowych oraz zrzucili 60 kg bomb na rozpoznane oddziały Armii Czerwonej. 15 kwietnia mieli za zadanie zniszczenie nieprzyjacielskiego balonu obserwacyjnego, a podczas realizacji tego celu zmierzyli się z próbą przechwycenia ze strony dwóch myśliwców wroga, jednak pomyślnie obronili się i wrócili na lotnisko.

17 kwietnia wzięli udział w bombardowaniu lotniska w Sławnoje, a 7 maja atakowali nieprzyjacielskie lotnisko w Pryjamino. Dwa dni później, 18 kwietnia, atakowali nieprzyjacielski pociąg pancerny w Krupkach, gdzie udało im się zadać mu poważne uszkodzenia.

8 maja 1920 roku wystartował w celu przechwycenia bolszewickich samolotów atakujących pozycje 4. pułku piechoty oraz do przeprowadzenia rozpoznania ze zrzutem ulotek. Mimo że ich samolot DFW C.V został zaatakowany przez dwa bolszewickie Nieuporty, udało im się obronić i wrócić na swoje lotnisko. W dniach 3, 4, 6 i 9 lipca, w załodze z sierż. Marianem Skorzyńskim, realizował ostatnie loty wywiadowcze 14. eskadry przed jej wycofaniem z frontu.

Po tym, przeniesiony do 12. eskadry wywiadowczej latał z pilotem Antonim Katarzyńskim na maszynie LVG C.V z osobistym godłem jaszczurki. 3 sierpnia 1920 roku realizował misje wywiadowcze na rzecz Frontu Północno-Wschodniego, przeprowadzając rozpoznanie mostów na Bugu, Muchawcu i Leśnej, a także atakując oddziały wroga na szosie Niemirów — Konstantynów.

W dniu 17 sierpnia, w ekipie z kpt. pil. Wacławem Iwaszkiewiczem, zrealizował misję rozpoznawczą dotyczące wycofujących się oddziałów Armii Czerwonej w kierunku Mławy. Podczas lotu, Kazimierz Szczepański nakazał pilotowi utrzymywać niską wysokość, aby efektywnie atakować nieprzyjacielskie siły. 21 września jego załoga wzięła udział w ataku na balon obserwacyjny wroga, podczas którego pilot odniósł ciężkie rany, ale, mimo przeciwności, zdołał wrócić do bazy. Niestety, ich samolot rozbił się podczas próby lądowania, co skutkowało śmiercią pilota oraz niewielkimi obrażeniami Kazimierza Szczepańskiego.

Po wojnie pozostał w Wojsku Polskim, służąc w 1. pułku lotniczym w Warszawie, gdzie wykonał zdjęcia lotnicze koryta Wisły od Sandomierza do Torunia, a także rozpoczął studia zaoczne na Politechnice Warszawskiej. W marcu 1923 roku został wysłany na szkolenie do Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu, a po jego ukończeniu przydzielono go do 7. eskadry myśliwskiej.

13 listopada 1923 roku podczas ćwiczenia akrobacji na samolocie Ansaldo A.1 Balilla doszło do tragicznego wypadku – maszyna wpadła w korkociąg, z którego Kazimierz Szczepański nie zdołał jej wyprowadzić. Samolot uderzył w ziemię w rejonie Pomarańczarni, a pilot zginął na miejscu. Został pochowany na warszawskich Powązkach (kwatera 221, rząd 2, miejsce 13, 14).

Ordery i odznaczenia

W trakcie swojej służby, Kazimierz Szczepański został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego bohaterstwo i poświęcenie.

  • otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 4424,
  • zdobył Krzyż Walecznych,
  • udzielono mu Polowej Odznaki Obserwatora (pośmiertnie).

Przypisy

  1. Szczepański Kazimierz Ludwik por. pil. obs.. bequickorbedead.com. [dostęp 30.03.2020 r.]
  2. Kazimierz Ludwik Szczepański. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 29.03.2020 r.]
  3. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 348.
  4. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 245.
  5. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 203.
  6. Niestrawski t. I 2017 ↓, s. 246.
  7. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 194.
  8. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 193.
  9. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 187.
  10. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 229.
  11. Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 190.
  12. Zieliński, Wójcik 2005 ↓, s. 189.
  13. Romeyko 1933 ↓, s. 332.
  14. Romeyko 1933 ↓, s. 331.
  15. Romeyko 1933 ↓, s. 184.
  16. Katastrofa lotnicza nad Łazienkami. „Polska Zbrojna”. 312, s. 5, 14.11.1923 r. Warszawa.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 25.03.1924 r., s. 148.
  18. Tarkowski 1991 ↓, s. 111.
  19. Tarkowski 1991 ↓, s. 81.
  20. Tarkowski 1991 ↓, s. 67.
  21. Tarkowski 1991 ↓, s. 64.
  22. Tarkowski 1991 ↓, s. 45.
  23. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 205.
  24. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 196.
  25. Niestrawski t. II 2017 ↓, s. 99.

Oceń: Kazimierz Szczepański

★★★★★
Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:18