Bogusław Leśnodorski

---

Życiorys

Urodziny Bogusława Leśnodorskiego miały miejsce 27 maja 1914 roku w Krakowie, gdzie przyszedł na świat w rodzinie Gustawa oraz Marii z Owińskich. Jego starszy brat nosił imię Zygmunt, a żona Zygmunta, jego szwagierka, to Aleksandra. W 1932 roku z powodzeniem ukończył III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie, gdzie jego ojciec także pracował jako nauczyciel.

Podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, które zakończył w 1936 roku. W trakcie czasów akademickich wszedł w szeregi Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej oraz uczestniczył w działalności Towarzystwa Biblioteki Słuchaczy Prawa UJ. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczął aplikację adwokacką pod okiem mecenasa Bronisława Drozdowskiego, a także zyskał tytuł asystenta w Katedrze Historii Ustroju Polski UJ. Obronił doktorat w 1938 roku, pisząc pracę dyplomową, której temat brzmiał: Stosunek prawno-państwowy Prus Królewskich do Korony w latach 1454–1569. Promotorem pracy był Stanisław Kutrzeba.

W listopadzie 1939 roku, w ramach Sonderaktion Krakau, doszło do jego uwięzienia. Następnie przebywał w obozach Sachsenhausen i Dachau. Udało mu się odzyskać wolność w lutym 1940 roku. Po powrocie do Krakowa, rozpoczął pracę w Żeńskiej Szkole Handlowej. Jednocześnie był aktywnym uczestnikiem tajnego nauczania na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zajmował się wykładami z polskiej oraz powszechnej historii ustroju, a także z encyklopedii i teorii prawa.

Po wojnie, w latach 1945-1948 nauczał w Liceum Hotelarskim, a następnie w Wyższej Szkole Handlowej Społecznej do roku 1950, będąc równocześnie adiunktem, a w późniejszych latach docentem na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ). W 1947 roku udało mu się uzyskać habilitację na podstawie swojego dorobku naukowego oraz rozprawy pod tytułem Dzieło Sejmu Czteroletniego. W 1949 roku uzyskał tytuł profesora na Akademii Handlowej w Krakowie. Od 1950 roku prowadził wykłady na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako profesor nadzwyczajny, a od 1958 roku jako profesor zwyczajny. W latach 1965-1968 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji UW. W 1973 roku stał się członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. W 1966 roku zdobył tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Tuluzie.

W czerwcu 1968 roku został członkiem Komitetu Przygotowawczego obchodów 500 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika. Jego prace naukowe koncentrowały się na polskim oświeceniu. Autorem m.in. takich dzieł jak Polscy jakobini, Rozmowy z przeszłością. Dziesięć wieków Polski, a także zredagował pisma Kuźnicy Kołłątajowskiej. Współpracował również przy powstaniu podręcznika Historia ustroju i prawa polskiego, który był wielokrotnie wznawiany, razem z Juliuszem Bardachem i Michałem Pietrzakiem.

Bogusław był żonaty z Haliną (1916–2019) i mieli dwoje dzieci – córkę oraz syna. Ich wnuk, Bogusław (ur. 1975), jest prawnikiem i w latach 2012–2017 pełnił rolę prezesa Legii Warszawa. Bogusław Leśnodorski zmarł 1 lipca 1985 roku w Warszawie, a jego pochówek odbył się 8 lipca 1985 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze XXVIIIA-płd-po lewej Kulków.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Bogusława Leśnodorskiego znajdują się liczne odznaczenia, które świadczą o jego znaczeniu w polskim życiu publicznym oraz o uznaniu dla jego osiągnięć. Poniżej przedstawiamy zestawienie przyznanych mu wyróżnień:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 16 lipca 1954 roku),
• Złoty Krzyż Zasługi (otrzymany 22 lipca 1951 roku),
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (przyznany 19 stycznia 1955 roku),
• Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony nauczyciel PRL”.

Nagrody

W dorobku Bogusława Leśnodorskiego znajdują się niezwykle istotne osiągnięcia, które zostały docenione przez różnorodne instytucje. Wśród jego wyróżnień można wymienić:

• nagrodę państwową III stopnia za pracę – historyczno-prawną pt. Dzieło Sejmu Czteroletniego w 1951 roku,
• nagrodę państwową II stopnia (zespołową) za koncepcję, opracowanie naukowe oraz realizację wystawy „Wiek Oświecenia w Polsce” w 1952 roku.

---

Oceń: Bogusław Leśnodorski

---