Antoni Weyssenhoff

Nauka i edukacja

Antoni Weyssenhoff był postacią o wyjątkowym znaczeniu w krakowskiej edukacji i wychowaniu. Urodził się 23 marca 1947 roku w Krakowie, a zmarł 16 kwietnia 2010 roku w tym samym mieście. Jako pedagog oraz doktor nauk humanistycznych, poświęcił swoje życie pracy z młodzieżą, a jego wkład w rozwój lokalnej społeczności był nieoceniony.

W течение swojej kariery pełnił wiele istotnych ról, w tym był instruktorem harcerskim ZHP oraz harcmistrzem. Jako dyrektor XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Jordana, przyczynił się do tworzenia inspirującego środowiska edukacyjnego. Był również zaangażowany w działalność Centrum Młodzieży im. dr. Henryka Jordana w Krakowie, które stanowiło ważne miejsce dla rozwoju młodych ludzi.

Antoni Weyssenhoff był również aktywnym działaczem społecznym, a jego pasja do wychowania pozaszkolnego zaowocowała powołaniem Polskiego Stowarzyszenia Wychowania Pozaszkolnego im. Aleksandra Kamińskiego oraz Towarzystwa Inicjatyw Wychowawczych im. Janusza Korczaka. Jego osiągnięcia zostały docenione, a w uznaniu za działalność na rzecz dzieci i młodzieży, otrzymał również tytuł Kawalera Orderu Uśmiechu.

Życiorys

Od wczesnych lat życia, Antoni Weyssenhoff z zaangażowaniem uczestniczył w harcerstwie, gdzie w szeregach drużyny harcerskiej jako szesnastolatek miał okazję poznać swoją przyszłą żonę, Annę, która w tamtym czasie miała zaledwie czternaście lat. Ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Krakowie, a po zdaniu matury początkowo podjął studia z zakresu fizyki, aby ostatecznie przenieść się do pedagogiki na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w 1977 roku uzyskał doktorat z nauk humanistycznych.

Kariera zawodowa Weyssenhoffa związana była z krakowskimi instytucjami edukacyjnymi, w tym z Szkołą Podstawową nr 93 oraz X Liceum Ogólnokształcącym. Warto wspomnieć, że w latach 1975–1982 pełnił również rolę pracownika naukowego w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie. W 1983 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel akademicki na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki.

W latach 1959-2000 był aktywnie zaangażowany w działalność Związku Harcerstwa Polskiego, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta hufca oraz członka Rady i Komendy Chorągwi Krakowskiej ZHP. Działał jako założyciel oraz Komendant Chorągwianej Szkoły Instruktorów, prowadząc wiele akcji szkoleniowych i obozów wypoczynkowych. W 1977 roku zainicjował pierwsze spotkanie krakowskich harcerzy z francuskimi skautami, co zapoczątkowało międzynarodową wymianę młodzieży w Małopolsce oraz doprowadziło do podpisania umów partnerskich między Krakowem a Orleanem.

W październiku 1982 roku objął stanowisko dyrektora Pałacu Młodzieży im. dr Henryka Jordana, obecnie znanym jako Centrum Młodzieży. W latach osiemdziesiątych XX wieku, Weyssenhoff był pionierem samorządowego ruchu placówek wychowania pozaszkolnego, będąc prezesem Europejskiego Stowarzyszenia Instytucji Czasu Wolnego Dzieci i Młodzieży (EAICY) z siedzibą w Pradze przez dwie kadencje oraz przewodniczącym Ogólnopolskiej Rady Placówek Wychowania Pozaszkolnego.

W latach 1994-1998 pełnił funkcję radnego Miasta Krakowa. W lipcu 2009 roku, Prezydent RP Lech Kaczyński mianował go członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. W 2002 roku otrzymał Order Uśmiechu, a wręczenie tego odznaczenia miało miejsce 28 maja 2003 roku podczas otwarcia Muzeum Orderu Uśmiechu w Rabce-Zdroju, mieszczącym się na terenie Rodzinnego Parku Rozrywki „Rabkoland”.

7 listopada 2002 roku został uhonorowany przez Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za znakomite osiągnięcia w pracy pedagogicznej oraz zasługi w rozwijaniu wychowania pozaszkolnego. Wypoczywał chętnie w Bukowinie Tatrzańskiej, gdzie w towarzystwie przyjaciół spędzał czas na Rusińskim Wierchu, a za promowanie walorów Bukowiny Tatrzańskiej oraz działalność edukacyjną wśród młodzieży z Polski i Europy, otrzymał honorowe obywatelstwo Bukowiny Tatrzańskiej.

Zmarł 16 kwietnia 2010 roku w Krakowie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Rakowickim, w pasie 101, grób 38, oraz na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty.

Nawiązania

W 2021 roku w Krakowie zainaugurowano konkurs pod nazwą „Nagroda im. Antoniego Weyssenhoffa”. Został on stworzony z myślą o młodym pokoleniu mieszkańców tego miasta oraz ich zaangażowaniu. Kandydatów do tej prestiżowej nagrody selekcjonują młodzi ludzie w wieku od 13 do 26 lat, uczęszczający do krakowskich szkół oraz uczelni.

Celem konkursu jest uhonorowanie tych, którzy w szczególny sposób przyczyniają się do rozwoju i wsparcia młodzieży. W ramach tej nagrody wyróżniono dwie kategorie:

  • „Złoty Weyssenhoff” – przyznawany za wyjątkowe działania skierowane na rzecz młodzieży,
  • „Diamentowy Weyssenhoff” – honorujący całokształt pracy z młodzieżą.

Odznaczenia i nagrody

Antoni Weyssenhoff, uznawany za wybitną postać w dziedzinie edukacji i społecznej aktywności, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń oraz nagród, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój polskiego systemu edukacji.

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 2002 roku,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1983 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, otrzymany w 1978 roku,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej, przyznany w 1981 roku,
  • Medal im. dr. Henryka Jordana, otrzymany w 2003 roku,
  • Order Uśmiechu, nadany w 2002 roku,
  • Odznaka „Honoris Gratia”, przyznana w 2010 roku,
  • Nagroda Ministra Edukacji Narodowej, przyznawana trzykrotnie w latach 1988, 2000 oraz 2005,
  • Nagroda Małopolskiego Kuratora Oświaty, otrzymywana trzykrotnie w latach 1985, 1997, 1999,
  • Nagroda Prezydenta Miasta Krakowa, przyznawana czterokrotnie w latach 1998, 1999, 2000 oraz 2004,
  • Nagroda Edukacyjna Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa, przyznana w 2008 roku.

Te liczne wyróżnienia świadczą o zaangażowaniu i pasji, które towarzyszyły mu przez całą karierę, a także o uznaniu jego dorobku przez środowiska edukacyjne i społeczne.

Oceń: Antoni Weyssenhoff

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:13