Mieczysław Brożek

---

Życiorys

Mieczysław Brożek przyszedł na świat jako syn Ludwika, który był maszynistą w kopalni węgla, oraz Marii z Wieczorków. Był jednym z siedmiorga rodzeństwa, co kształtowało jego młodzieńcze życie. Jego pierwsze kroki edukacyjne stawiał w szkole ludowej w Czechowicach-Grabowicach, a później ukończył klasyczne gimnazjum w Pszczynie. W 1931 roku rozpoczął studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, zdobywając dyplom magisterski w 1936 roku. Po zakończeniu studiów podjął pracę jako starszy asystent w Seminarium Filologii Klasycznej. W 1939 roku obronił rozprawę doktorską pt. „De Calliae tragoedia grammatica”, napisaną pod kierunkiem Tadeusza Sinki. Równocześnie rozpoczął nauczanie łaciny w krakowskich szkołach średnich.

Niestety, jego życie zostało przerwane przez wydarzenia II wojny światowej. 6 listopada 1939 roku został aresztowany podczas Sonderaktion Krakau. Po brutalnych doświadczeniach w obozie Sachsenhausen oraz Dachau, gdzie został zwolniony 15 stycznia 1941 roku, wrócił do Krakowa i angażował się w tajne nauczanie. Prowadził zajęcia z filologii klasycznej na konspiracyjnym uniwersytecie. Dotychczasowe źródło utrzymania stanowiła praca jako kreślarz w urzędzie geologicznym. Warto zaznaczyć, że wykorzystując swoje zdolności artystyczne, sprzedał kilka obrazów. W 1983 roku stał się członkiem Stowarzyszenia Plastyków Nieprofesjonalnych Ziemi Krakowskiej, a w czerwcu 1984 roku miał okazję wystawić swoje prace w Krakowie.

Po wojnie Mieczysław Brożek pozostał ze związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, gdzie piastował różne stanowiska, poczynając od starszego wykładowcy, przez adiunkta w Seminarium Filologii Klasycznej, aż do docenta w 1955 roku. W 1964 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1972 roku – profesora zwyczajnego. W latach 1967–1977 kierował Katedrą Filologii Klasycznej, a w latach 1954–1956 był prodziekanem na Wydziale Filologicznym. Na emeryturę przeszedł w 1981 roku.

W dorobku naukowym miał wiele publikacji na temat literatury greckiej i łacińskiej, a także wczesnonowożytnej. Warto wspomnieć o jego pracach, takich jak „Historia literatury łacińskiej w starożytności. Zarys” z 1961 roku i „O łacińskich elegiach Jana Kochanowskiego” z 1991 roku. Tłumacząc klasyków, zajął się dziełami m.in. Kopernika, a także Retyka. Dodatkowo, był autorem wierszy w języku łacińskim, które otrzymały uznanie, zdobywając nagrody w Holenderskiej Akademii Nauk. Wśród jego twórczości znajdziemy również wiersze o znakomitych filologach, takich jak Tadeusz Zieliński czy Zenon Klemensiewicz. W Polskim Słowniku Biograficznym można znaleźć jego życiorys księdza Emanuela Grima, śląskiego literata i społecznego działacza (tom VIII).

Brożek był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Filologicznego od 1936 roku, pełniąc funkcję sekretarza w latach 1937-1951 oraz przewodniczącego Koła Krakowskiego od 1962 do 1976 roku. Jego zaangażowanie w towarzystwo zaowocowało przyznaniem mu członkostwa honorowego. Po wojnie rozszerzył swoje działania o współpracę z Komisją Filologii Klasycznej Polskiej Akademii Umiejętności, do której dołączył w 1946 roku. W 1990 roku został przyjęty do reaktywowanej Akademii. Również uczestniczył w pracach Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej Polskiej Akademii Nauk oraz Komisji Historyczno-Literackiej. Był obecny na wielu międzynarodowych kongresach w takich miejscach jak Rzym, Jena czy Budapeszt.

Mieczysław Brożek był dwukrotnie żonaty. Z Anną, córką generała dywizji Wacława Fary, miał troje dzieci: Krzysztofa (ur. 1939), Marię (ur. 1942) oraz Celestyna (ur. 1946). Z drugą żoną, Krystyną (1934–2007), córką profesora UJ Jana Weyssenhoffa, miał syna Jana (ur. 1970). Zmarł 29 lutego 2000 roku w Krakowie, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się cmentarz Rakowicki (kwatera LXXII-10-8).

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Brożek zdobył wiele rzeczywistych odznaczeń w trakcie swojej kariery, co stanowi dowód na jego znaczny wkład w rozwój Polski.

• krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 1974,
• złoty krzyż zasługi, 1956,
• medal 40-lecia Polski Ludowej, 1984,
• medal 10-lecia Polski Ludowej, 15 stycznia 1955,
• medal Komisji Edukacji Narodowej, 1974,
• medal Merentibus,
• odznaka tytułu honorowego „zasłużony nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”, 1978,
• odznaka Grunwaldzka.

---

Oceń: Mieczysław Brożek

---