Witold Senisson

---

Życiorys

Młodość

Witold Senisson, młodszy brat znanego fotografa z Nowej Huty, dorastał i kształcił się w rodzinnym Krakowie. Ukończył III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego, gdzie zdobył solidne podstawy edukacyjne. W 1938 roku zdał egzamin dojrzałości i przystąpił do dwuletniego szkolenia w Szkole Podchorążych Rezerwy, mieszczącej się przy 20 Pułku Piechoty w Krakowie. Zakończył je tuż przed wybuchem II wojny światowej, uzyskując stopień kaprala podchorążego.

Po ukończeniu szkolenia, odbył ćwiczenia wojskowe w pobliżu Pszczyny, a następnie brał udział w walkach podczas kampanii wrześniowej 1939 jako dowódca taczanki w I batalionie 20 Pułku Piechoty. Już w pierwszych dniach konfliktu stoczył starcia pod Pszczyną, a następnie brał udział w walkach w Chełmku i przy przeprawie na Dunajcu w rejonie Biskupic Radłowskich. W dalszej kolejności walczył pod Aleksandrowem i Tomaszowem Lubelskim. Został wzięty do niewoli 20 września pod Narolem, jednak udało mu się uciec z transportu kilka dni później w okolicy Krakowa.

Okupacja

W czasie okupacji hitlerowskiej Witold Senisson zmuszony był do podjęcia pracy jako monter samochodowy, równocześnie kontynuując swoją edukację w krakowskiej Szkole Technicznej, gdzie w 1941 roku uzyskał dyplom technika mierniczego. Ta kwalifikacja umożliwiła mu zatrudnienie w Urzędzie Pomiarowym w Krakowie. Jego zainteresowanie edukacją i społeczeństwem zaważyło na decyzji o związaniu się z konspiracją. W tajnym nauczaniu podjął studia na Wydziale Filozofii konspiracyjnego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Od 1944 roku aktywnie uczestniczył w działalności Armii Krajowej, posługując się pseudonimem „Kot”. W ramach 106 Dywizji Piechoty, dowodzonej przez Bolesława Nieczuję-Ostrowskiego, kierował drużyną w kompanii ciężkich karabinów maszynowych, szkoląc żołnierzy w zakresie różnorodnych typów broni. Brał udział w licznych potyczkach, takich jak te pod Klonowem czy w lesie chroberskim.

Okres powojenny

Po zakończeniu wojny, w styczniu 1945 roku, rozpoczął pracę jako geodeta w Wojewódzkim Wydziale Pomiarów w Krakowie. W tym samym roku zapisał się na studia z zakresu geodezji na Politechnice Śląskiej, gdzie zdobył etat młodszego asystenta. Po pewnym czasie wrócił do Krakowa i kontynuował naukę na Akademii Górniczej (od 1949 roku funkcjonującej jako Akademia Górniczo-Hutnicza), gdzie także pracował jako asystent. Jego nauczycielami byli m.in. profesorowie Tadeusz Banachiewicz i Michał Odlanicki-Poczobutt.

W 1948 roku uzyskał dyplom magistra geodezji, a przez dwa kolejne lata pozostawał asystentem w Akademii. W 1950 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie podjął pracę na Politechnice Warszawskiej w Katedrze Rachunku Wyrównawczego na Wydziale Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej.

Pod kierunkiem profesora Stefana Hausbrandta, Senisson skupił swoje badania na nowoczesnych metodach numerycznych, które miały na celu usprawnienie obliczeń geodezyjnych. Jego prace w latach 1950-1960 znalazły zastosowanie przy tworzeniu sieci triangulacyjnych w Polsce, a wyniki były szeroko publikowane, w tym na międzynarodowych konferencjach. Na nadzwyczaj ważnym wydarzeniu naukowym w Krakowie, Sympozjum Obliczeń Geodezyjnych, prezentował wyniki badań nad rachunkami tabelarycznymi.

28 maja 1960 roku obronił pracę doktorską, co pozwoliło mu objąć stanowisko adiunkta. We wrześniu tego samego roku Senisson przeniósł się do Olsztyna, gdzie nowa wyższa szkoła rolnicza zaczęła wprowadzać kierunek studiów dotyczący „geodezji urządzeń rolnych”. Dzięki współpracy z Politechniką Warszawską i zaangażowaniu takich osób jak prof. Eugeniusz Grabda, prof. Hjalmar Uggla oraz Andrzej Hopfer, Senisson objął funkcję kierownika Studium Geodezji. Zdołał uruchomić kształcenie techniczne, które w 1964 roku zaowocowało pierwszymi absolwentami.

W wyniku jego działania Studium przekształciło się w Wydział Geodezji Urządzeń Rolnych, a Senisson, jako dziekan, wprowadził nowatorską strukturę wydziału, która stała się wzorem dla przyszłych lat. Wielokrotnie inspirował studentów do naukowej działalności, zakładając m.in. trzy koła naukowe, a także walcząc o dalszy rozwój kadry dydaktycznej. Po zakończeniu swojej kadencji jako dziekan, w 1988 roku otrzymał tytuł profesora, a na emeryturze nadal angażował się w życie wydziału, aż do uhonorowania go w 1999 roku z okazji jego 80-lecia przez Radę Wydziału.

Senisson zyskawszy uznanie za swoje osiągnięcia, był wspominany jako człowiek o wielkim poczuciu humoru oraz odwadze, która silnie wpłynęła na jego współpracowników i studentów.

Publikacje

W latach 80., Witold Senisson many jego prac zostały opublikowane w języku angielskim. Niektóre z nich ujrzały światło dzienne również w esperanto. Przykładem może być referat, który został wygłoszony na Sympozjum Obliczeń Geodezyjnych w 1959 roku, zatytułowany Aplikado de tabelaj kalkuloj en geodezio.

Innym znaczącym dziełem jest Formuloj por mazoj eraroj de posicio de punkto en rektliniakaj egalletera poligono ce konsidero de sezaj eraroj de diverstipaj kungligsanieroj, opublikowane w Krakowie w 1961 roku. Ponadto, referat wygłoszony na międzynarodowym sympozjum w Sofii, które odbyło się w dniach 7–11 listopada 1971 roku, został napisany w języku rosyjskim, nosząc tytuł Vozmoznosti primenenija v geodezii nelinejnogo interpolirovanija funkcii mnogich peremennych.

Warto zauważyć, że Senisson zaprezentował osiągnięcia swojego wydziału, Wydział Geodezji Urządzeń Rolnych w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie, w popularnym czasopiśmie Przegląd Geodezyjny, co miało miejsce w 1970 roku, numer 2.

Nagrody

Witold Senisson zdobył wiele nagród i odznaczeń, które świadczą o jego osiągnięciach w dziedzinach naukowej i dydaktycznej. Wśród jego wyróżnień znajdują się nagrody resortowe III stopnia za pracę naukową z 1988 roku, a także I stopnia za działalność dydaktyczno-wychowawczą przyznana w 1989 roku.

Senisson został odznaczony również wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, w tym:

• Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski,
• Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi,
• Medalem Komisji Edukacji Narodowej,
• Medalem 10-lecia Polski Ludowej,
• Medalem 30-lecia Polski Ludowej,
• tytułem „Zasłużony Nauczyciel PRL”,
• odznaką „Zasłużony dla Warmii i Mazur”,
• Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”,
• odznaczeniem „Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii”,
• odznaczeniem „Zasłużonym dla Uczelni”,
• złotą odznaką Stowarzyszenia Geodetów Polskich.

Warto również wspomnieć, że Senisson posiadał odznaczenia wojenne, w tym:

• Krzyż Partyzancki,
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”.

---

Oceń: Witold Senisson

---