Władysław Serczyk

---

Życiorys

Władysław Serczyk, wybitny polski historyk, rozpoczął swoją edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie kontynuował studia na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Po ukończeniu studiów, w 1963 roku uzyskał tytuł doktora, a pięć lat później habilitację. Przez długi czas, w latach 1976-1986, był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie w latach 1979–1981 miał zaszczyt pełnić funkcję prorektora.

Warto zaznaczyć, że w latach 1974-1978 Serczyk kierował Biblioteką Jagiellońską. W późniejszych latach, w latach 1981-1985, stał się członkiem Prezydium Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk. Od 1986 do 1996 roku pracował w Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku, a od 1993–1996 pełnił funkcję prorektora tej uczelni.

Od 1997 roku był profesorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie, a od 2001 roku współpracował z Uniwersytetem Rzeszowskim. Serczyk zaangażował się także w działalność wielu organizacji naukowych, a od 1993 roku był przewodniczącym Polsko-Ukraińskiej Komisji ds. Podręczników Szkolnych. Jako autor ponad 300 publikacji naukowych, w tym ponad 30 książek, jego wkład w historię Polski jest wyjątkowo cenny.

W interesujący sposób przejawiała się jego działalność polityczna – w latach 1956-1981 Serczyk był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Niezaprzeczalnie, przez całe życie pełnił kluczowe role, łącznie z byciem promotorem pracy magisterskiej Andrzeja Nowaka, który później również został profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim.

W jego rodzinie historiografia miała ważne miejsce – był bratem Jerzego Włodzimierza Serczyka, znanego historyka. Po zakończeniu swojego wieloletniego życia, Władysław Serczyk znalazł miejsce spoczynku na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Publikacje

Władysław Serczyk, jako ceniony historyk, pozostawił po sobie bogaty dorobek publikacyjny, który obejmuje wiele kluczowych zagadnień dotyczących historii Polski oraz Rosji. Jego prace są nieocenionym źródłem wiedzy dla wszystkich zainteresowanych tymi tematami.

• Gospodarstwo magnackie w województwie podolskim w drugiej poł. XVIII wieku (1965),
• Koliszczyzna (1968),
• Lenin w Krakowie i na Podhalu (1970),
• Hajdamacy (1972, 1978),
• Piotr Wielki (1973, 1977, 1990, 2003),
• Katarzyna II carowa Rosji (1974, 1983, 1989, 1995, 2004),
• Iwan IV Groźny (1977, 1986, 1993, 2004),
• Wielka Socjalistyczna Rewolucja Październikowa. Zarys historyczny (1977),
• Historia Ukrainy (1979, 1990, 2001, 2009),
• Związek Radziecki w latach 1921-1925 (1980),
• Połtawa 1709 (1982, 2004),
• Kultura rosyjska XVIII wieku (1984),
• Na dalekiej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku (1984, 1986, 2008, 2016),
• Kijów (1986),
• Poczet władców Rosji. Romanowowie (1992),
• Początek końca: konfederacja barska i I rozbiór Polski (1997), seria Dzieje Narodu i Państwa Polskiego,
• Na płonącej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny 1648-1651 (1998, 1999, 2007, 2009, 2016).

Wybrane odznaczenia i wyróżnienia

Wyróżnienia i odznaczenia Władysława Serczyka są dowodem na jego znaczący wkład w kulturę oraz działalność publiczną. Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez przyznanie mu następujących nagród:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”,
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”.

Warto również zaznaczyć, że kilkakrotnie był nagradzany przez Ministra Szkolnictwa Wyższego, co podkreśla jego zaangażowanie i znaczenie w obszarze edukacji.

---

Oceń: Władysław Serczyk

---