Frank Linke-Crawford

---

Życiorys

Frank Linke-Crawford przyszedł na świat w rodzinie Wojciecha, rotmistrza Pułku Dragonów Nr 12, oraz Angielki Lucy Crawford. Został urodzony w Krakowie, gdzie rozpoczął swą edukację wojskową w akademii w Wiedniu. Wkrótce, bo 1 września 1913 roku, otrzymał awans na stopień podporucznika i dołączył do Pułku Dragonów Nr 6 w Przemyślu. W czasie I wojny światowej, walcząc w szeregach tego pułku, zyskał uznanie za swoje zasługi pod Zamościem i Tymową. Jego wysiłki zostały docenione, co pozwoliło mu na awans na porucznika, który uzyskał z datą 1 maja 1915 roku w korpusie oficerów kawalerii.

W marcu 1916 roku Linke-Crawford ukończył oficerską szkołę lotniczą jako obserwator lotniczy. Po kilku miesiącach służby w eskadrze Fliegerkompagnie 22 (Flik 22) postanowił także podjąć kurs pilotażu. W styczniu 1917 roku już jako pilot przydzielono go do eskadry Flik 12, gdzie prowadził loty rozpoznawcze i bombowe w okolicach frontu nad rzeką Isonzo. Niestety, 2 sierpnia 1917 roku jego samolot został zestrzelony przez znanego włoskiego asa, Piera Piccio. Nie przestał jednak służyć w lotnictwie, będąc jednocześnie oficerem nadetatowym Pułku Dragonów Nr 6.

W dniu 4 sierpnia 1917 roku Frank Linke-Crawford został przeniesiony do eskadry myśliwskiej Flik 41/J, pod dowództwem Godwina Brumowskiego. Latając na myśliwcach Hansa-Brandenburg D.I oraz Albatros D.III (Oef), odniósł tam imponujących 11 zwycięstw powietrznych oraz zestrzelił 2 balony obserwacyjne. Jego pierwsze zwycięstwo miało miejsce 21 sierpnia 1917 roku, kiedy to zestrzelił samolot Nieuport.

W grudniu 1917 roku Linke-Crawfordowi powierzono dowództwo nowo utworzonej eskadry myśliwskiej Flik 60/J, której celem była wzmocnienie działań na froncie włoskim. Eskadra ta początkowo stacjonowała w Grigno, a od marca 1918 roku w bazie lotniczej Feltre w Wenecji Euganejskiej. Już 10 stycznia 1918 roku odniósł on pierwsze dwa zwycięstwa razem z Kurtem Gruberem. Dowodząc Flik 60/J, Linke-Crawford zdobył łącznie 14 zwycięstw. Jego odwaga ujawniała się także w czasie jednego z pojedynków powietrznych, kiedy 11 maja 1918 roku zmusił pilota myśliwca Sopwith Camel do lądowania na austriackim lotnisku.

W rozwoju swojej kariery, Linke-Crawford stał się legendarnym „sokołem z Feltre”. Jego charakterystycznym znakiem była czerwona pilotażowa czapka oraz malowanie sokoła na niektórych samolotach. Warto wspomnieć, że ozdabiał też swój samolot szachownicą podobną do tej, którą używali Marian Gaweł i Stefan Stec, czołowi lotnicy K.u.k. Luftfahrtruppen.

Pomimo że większość czasu eskadra operowała na sprzęcie myśliwskim, który słabiej wypadał w porównaniu z brytyjskimi modelami, Linke-Crawford nie wahał się latać na nowo dostarczonych myśliwcach Aviatik D.I, mimo problemów z jakością. Jego determinacja miała tragiczne konsekwencje: 31 lipca 1918 roku, podczas walki z 3 angielskimi myśliwcami z 45. Dywizjonu i 2 włoskimi z 81. Eskadry, zginął, gdy jego Aviatik uległ uszkodzeniu. W końcu stał się ofiarą włoskiego myśliwca Hanriot HD.1, pilotowanego przez Aldo Astolfiego.

Linke-Crawford zapisał się w historii jako jeden z najbardziej skutecznych pilotów lotnictwa austro-węgierskiego, zdobywając 27 zwycięstw powietrznych, co czyniło go czwartym asem. Na swoim koncie ma 24 zestrzelone samoloty i 2 balony, a także jeden zmuszony do lądowania. Wysoka efektywność Linke-Crawforda ujawniała się w licznych starciach, w tym pięciu z brytyjskimi Camelami.

W wyniku swoich zasług, Linke-Crawford został odznaczony między innymi złotym Medalem za Odwagę dla oficerów 16 marca 1918 roku oraz Orderem Żelaznej Korony III klasy z dekoracją wojenną i mieczami. W 2019 roku, dla upamiętnienia jego osiągnięć, Rada Miasta Krakowa nadała mu honorowy patronat ulicy w krakowskiej Dzielnicy III Prądnik Czerwony, gdzie znajduje się najstarsza część lotniska wojskowego w Rakowicach.

---

Oceń: Frank Linke-Crawford

---