Wojciech Stachowicz

Wojsko i służby mundurowe

Wojciech Stachowicz, urodzony 3 sierpnia 1888 roku w Krakowie, to postać, która odgrywała istotną rolę w historii Wojska Polskiego. Jego życie i działalność militarną można zwięźle podsumować jako nieprzerwaną służbę dla ojczyzny.

Pełnił on zaszczytną funkcję pułkownika artylerii, a jego wkład w rozwój armii jest nie do przecenienia. Zmarł 8 sierpnia 1958 roku w tym samym mieście, w którym przyszło mu na świat, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskich historiach wojskowych.

Życiorys

„Wojciech Stachowicz przyszedł na świat 3 sierpnia 1888 roku w Krakowie, w rodzinie o imieniu Wojciech. W dniu 12 czerwca 1907 roku, po zdaniu matury, zakończył swoją edukację w c. k. I Wyższej Szkole Realnej w Krakowie. Następnie, po odbyciu obowiązkowej służby w cesarskiej i królewskiej armii jako ochotnik jednoroczny, został mianowany kadetem rezerwy, z datą senioratu datowaną na 1 stycznia 1911 roku, a jego jednostką macierzystą był 1 dywizjon artylerii konnej w Krakowie.

W latach 1912 i 1913 brał udział w mobilizacji armii Monarchii Austro-Węgierskiej, która miała miejsce w kontekście wojen na Bałkanach. W dniu 1 lutego 1916 roku awansował na stopień porucznika rezerwy. W listopadzie 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, wstąpił do Wojska Polskiego jako kapitan, a następnie aktywnie uczestniczył w wojnie z bolszewikami w latach 1919–1920.

W dniu 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Centralnej Składnicy Uzbrojenia w Krakowie, jednocześnie pozostając na ewidencji 6 dywizjonu artylerii konnej. Po zakończeniu działań wojennych został zweryfikowany na stopień majora, uzyskując 71. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych artylerii, po czym pozostawał w czynnej służbie.

W 5 dywizjonie artylerii konnej w Krakowie sprawował funkcję kwatermistrza. Dnia 1 lipca 1924 roku, w wyniku zmian w strukturach armijnych, uzyskał status oficera zawodowego w stopniu majora, m.in. z dawno nabytym senioratem z 1 lipca 1919 roku oraz 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W listopadzie 1927 roku został przeniesiony do 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie, obejmując stanowisko dowódcy I dywizjonu.

W marcu 1929 roku wyznaczono go na dowódcę 12 dywizjonu artylerii konnej w Ostrołęce. 24 grudnia 1929 roku awansował na podpułkownika, z senioratem na 1 stycznia 1930 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W lutym 1935 roku objął dowództwo 15 pułku artylerii lekkiej w Bydgoszczy, a wkrótce awansował na pułkownika, uzyskując seniorat na 1 stycznia 1936 roku oraz 6. lokatę w korpusie oficerów artylerii.

W dniach mobilizacji alarmowej 24 sierpnia 1939 roku powierzono mu dowództwo artylerii dywizyjnej 15 Dywizji Piechoty. Na tym stanowisku brał udział w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu dołączył do obrony Warszawy. Wojciech Stachowicz zmarł 8 sierpnia 1958 roku w Krakowie i znalazł swój spoczynek na cmentarzu Rakowickim (kwatera X(IKS)-płd-po pr. Kehler Augusty).

Ordery i odznaczenia

Wojciech Stachowicz był wybitnym żołnierzem, który został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje osiągnięcia w dziedzinie służby wojskowej. Jego odznaczenia świadczą o niezwykłej wartości jego pracy oraz poświęcenia dla kraju.

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
  • Krzyż Wojskowy Karola,
  • Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913.

Odznaczenia te nie tylko podkreślają jego zaangażowanie, ale także stanowią ważny element polskiej historii wojskowej.

Przypisy

  1. Internetowy lokalizator grobów : Wojciech Stachowicz. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. [dostęp 26.07.2024 r.]
  2. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 374.
  3. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 733.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 157.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 3.
  6. M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 19.03.1931 r., s. 65.
  8. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22.03.1929 r., s. 101.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 304.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 413, 452.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 724, 739.
  13. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 805, 837.
  14. Spis oficerów 1921 ↓, s. 326, 885.
  15. Ranglisten 1918 ↓, s. 1246.
  16. Ranglisten 1918 ↓, s. 1066.
  17. Schematismus 1912 ↓, s. 886, 978.
  18. Sprawozdanie 1907 ↓, s. 85.
  19. Głowacki 1985 ↓, s. 339.
  20. Zarzycki 2000 ↓, s. 17.

Oceń: Wojciech Stachowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:12