Wanda Hermanówna

Wojsko i służby mundurowe

Wanda Hermanówna była wybitną postacią w polskiej historii, znaną z jej zaangażowania w walkę o niepodległość Polski. Urodziła się 25 grudnia 1895 roku w Podgórzu, gdzie rozpoczęła swoją życiową podróż. Już w młodym wieku zaczęła aktywnie uczestniczyć w ruchach niepodległościowych, co uczyniło ją niezapomnianą postacią w dziejach kraju.

Wanda Hermanówna zasłynęła jako sanitariuszka Legionów Polskich, gdzie pełniła niezwykle ważną rolę. Jej determinacja i oddanie w służbie dla kraju zaowocowały nie tylko uznaniem wśród żołnierzy, ale również nadaniem jej tytułu podoficera Wojska Polskiego.

W ciągu swojego życia aktywnie wspierała walki o wolność i suwerenność, co uczyniło z niej ikoniczną postać w ruchu niepodległościowym. W momencie największego uznania, Wanda została odznaczona Orderem Virtuti Militari, co potwierdza jej zasługi na polu walki oraz poświęcenie dla ojczyzny.

Jej życie zakończyło się tragicznie 23 września 1920 roku w Sokółce, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Polski i inspirując kolejne pokolenia do walki o wolność.

Życiorys

Wanda Hermanówna przyszła na świat 25 grudnia 1895 roku w Podgórzu, dzisiaj uznawanym za dzielnicę Krakowa. Była córką Kazimierza i Kazimiery z Kuligów. Po zakończeniu nauki uzyskała dyplom Szkoły Handlowej we Lwowie. Jej aktywność zawodowa i społeczna skoncentrowana była na działalności w organizacjach kobiecych, zarówno we Lwowie, jak i Zakopanem.

W sierpniu 1914 roku, podczas I wojny światowej, wstąpiła do Legionów Polskich jako sanitariuszka. W listopadzie 1918 roku brała udział w obronie Lwowa, szczególnie wyróżniając się na V odcinku, w okolicach Szkoły Sienkiewicza. Jej odwaga i determinacja umożliwiły jej późniejsze przejście do odrodzonego Wojska Polskiego, gdzie objęła stanowisko sanitariuszki kompanijnej w 4 pułku piechoty Legionów.

W strukturach 4 pułku strzelców podhalańskich Hermanówna aktywnie uczestniczyła w starciach, takich jak bitwy pod Mołodecznem oraz Borysowem. Niestety, 21 września 1920 roku, w rejonie wsi Zaśpicze, odniosła poważne rany. Dwa dni później zmarła w polowym szpitalu nr 504, mieszczącym się w Sokółce. W uznaniu jej heroicznej postawy, pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W lutym 1928 roku jej prochy zostały przeniesione na Cmentarz Zasłużonych na Pęksowym Brzyzku w Zakopanem, gdzie spoczywa jako symbol odwagi i poświęcenia dla ojczyzny.

Ordery i odznaczenia

Wanda Hermanówna została uhonorowana szeregiem odznaczeń i wyróżnień za swoje zasługi, które miały istotne znaczenie dla odzyskania niepodległości Polski. Oto lista przyznanych jej odznaczeń:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1271 – przyznany pośmiertnie 11 maja 1921,
  • Krzyż Niepodległości – otrzymany pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – przyznany pośmiertnie w 1921 roku,
  • Krzyż Obrony Lwowa,
  • Odznaka pamiątkowa „Orlęta”,
  • Odznaka pamiątkowa V Odcinka „Obrony Lwowa” (Szkoła Sienkiewicza).

Przypisy

  1. a b c Kolekcja ↓, s. 3.
  2. a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 52.
  3. Lista strat 1934 ↓, s. 266.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 21.05.1921 r., s. 947.
  5. Legutko 1929 ↓, s. 51.
  6. M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
  7. a b Kolekcja ↓, s. 1.

Oceń: Wanda Hermanówna

★★★★★
Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:17