Ignacy Dembiński

Szlachta i monarchia

Ignacy Dembiński, noszący herb Nieczuja, jest postacią, która niewątpliwie zapisuje się w historii Krakowa.

Urodził się w 1753 roku w tym pięknym mieście, gdzie również zmarł w 1799 roku.

W ciągu swojego życia piastował wiele znaczących urzędów, co podkreśla jego zawodową karierę i wpływy w społeczeństwie.

  • Był chorążym krakowskim w latach 1785-1799,
  • piastował urząd cześnika krakowskiego w latach 1784-1785,
  • pełnił funkcję łowczego krakowskiego w latach 1780-1784,
  • wreszcie od 1777 roku był szambelanem królewskim.

Te tytuły pokazują, że Dembiński miał znaczący wkład w życie publiczne i administracyjne swojego czasów.

Życiorys

Ignacy Dembiński był synem Arnolfa Stefana oraz Kunegundy Aksak, reprezentujących herb Aksak. Jego ojciec, Henryk Dembiński, brał udział w powstaniu listopadowym.

W 1778 roku Dembiński zasiadał jako poseł na sejm z województwa krakowskiego. W tym samym roku pełnił funkcję szambelana Stanisława Augusta, a w 1784 roku został łowczym, natomiast rok później objął stanowisko chorążego krakowskiego. Jako poseł z województwa krakowskiego zasiadał również na sejm w 1784 roku. Kolejnym ważnym momentem w jego karierze było powołanie na komisarza Sejmu Czteroletniego, gdzie z ramienia powiatu krakowskiego zajmował się szacowaniem dochodów z dóbr ziemskich w 1789 roku.

W 1790 roku Ignacy Dembiński uczestniczył w Sejmie Czteroletnim z województwa krakowskiego, gdzie stanowczo popierał Konstytucję 3 Maja. W tym samym roku pełnił również funkcję członka Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla powiatów proszowskiego i krakowskiego.

Na Ratuszu Miasta Warszawy 29 kwietnia 1791 roku przyjął obywatelstwo miejskie. Już 2 maja tego samego roku podpisał dokument, w którym zobowiązał się do wspierania projektu Ustawy Rządowej. Był również członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, a w czasie insurekcji kościuszkowskiej zasiadał w Komisji Porządkowej Województwa Krakowskiego.

Ignacy Dembiński był dziedzicem majątku ziemskiego w Górach, gdzie miała swoją siedzibę rodzina Dembińskich. Po jego śmierci wmurowano marmurową tablicę w ścianę kościoła w Sędziejowicach, którego był właścicielem. Na tablicy wyryto treść: „Ignacy Dembiński kawaler orderu Orła Białego dziedzic tutejszy umarł 20 lipca R-u 1799.”

Po insurekcji kościuszkowskiej, gdy caryca Katarzyna skazała go na wygnanie do Syberii, udał się z rodziną do Galicji, gdzie znalazł schronienie.

Przypisy

  1. Za witryną urzędu gminy Michałów. [dostęp 29.10.2009 r.]
  2. Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930 r., s. 69.
  3. Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1, 13.01.1906 r., s. 10.
  4. Leon Potocki, Wincenty Wilczek i pięciu jego synów, dwa tomy w jednym, Poznań 1859 r., s. 143.
  5. Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne... R.5. T. II., 1790 r., s. 377.
  6. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791 r., s. 315.
  7. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889 r., s. 77.
  8. Dyaryusz Seymu Wolnego Ordynaryinego Grodzienskiego Szescioniedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXXIV. Dnia 04.10.1785 r., s. 3.
  9. Dyaryusz Seymu Walnego Ordynaryinego Warszawskiego Szescio Niedzielnego Roku Panskiego MDCCLXXVIII. Dnia 5. Miesiąca Pazdziernika, Warszawa 1779 r., s. 2.
  10. Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska, Kórnik 1990 r., s. 220.

Oceń: Ignacy Dembiński

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:11